Ποιες είναι αυτές οι παθογένειες; Είναι η δαιδαλώδης και κοστοβόρα γραφειοκρατία, η δραματική –πολλές φορές- καθυστέρηση στη λήψη των αποφάσεων, η αδυναμία του κράτους να εξασφαλίσει τη διαφάνεια και η έλλειψη σταθερού πλαισίου για όποιον –Έλληνα ή ξένο- έβαζε τα λεφτά του στη χώρα μας.
Οι παθογένειες αυτές είχαν ως αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια η χώρα μας να ακολουθήσει ένα εντελώς στρεβλό παραγωγικό μοντέλο βασισμένο στον κρατισμό που βασίστηκε σε δανεικά, δημιούργησε ένα διογκωμένο, εσωστρεφές, αναποτελεσματικό και σπάταλο κράτος, δαιμονοποίησε την ιδιωτική πρωτοβουλία και την επιχειρηματικότητα.
Αυτές τις στρεβλώσεις που μας οδήγησαν στην αναπτυξιακή καχεξία οφείλουμε σήμερα να αντιμετωπίσουμε και να αποκαταστήσουμε. Οφείλουμε, δηλαδή, να προχωρήσουμε σε ρυθμίσεις και μεταρρυθμίσεις που θα εξασφαλίζουν την τόνωση της επιχειρηματικότητας, θα εξασφαλίζουν τη δυνατότητα της χώρας να προσελκύει ξένες επενδύσεις, θα εξασφαλίζουν τη δυνατότητα στη χώρα να αυξάνει το ΑΕΠ της και να δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας.
Διότι, πάνω απ' όλα έχουμε μια υποχρέωση: Αυτή η υποχρέωση είναι να διαμορφώσουμε ένα κράτος πιο αποτελεσματικό από αυτό που παραλάβαμε. Διότι το μοντέλο του κράτους που παραλάβαμε είναι ένα μοντέλο χρεοκοπημένο, το οποίο δεν είναι ανατάξιμο.
Αυτό πρέπει να γίνει τώρα και πρέπει να γίνει με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα, ιδιαίτερα σε αυτήν την περίοδο όπου τα δημόσια οικονομικά βρίσκονται σε μια τροχιά σταθεροποίησης, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι έχουμε ξεφύγει ούτε από τη ζώνη του κινδύνου ούτε ότι βρισκόμαστε σε περίοδο ευμάρειας.
Ενδεχομένως αν είχαμε προλάβει να κάνουμε τέτοιες μεταρρυθμίσεις πριν από μερικά χρόνια, να μη χρειαζόταν σήμερα να νομοθετούμε τόσες πολλές αλλαγές και να επιβάλουμε στη διοίκηση να τρέξει με ρυθμούς πρωτόγνωρους γι' αυτήν.
Πρέπει, όμως, να αντιμετωπίσουμε κι ένα επείγον θέμα, ένα κοινωνικό πρόβλημα, μια μάστιγα της νέας γενιάς. Αυτό το θέμα δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ανεργία. Γι' αυτό και επιδιώκουμε να φέρουμε σήμερα όσες περισσότερες επενδύσεις μπορούμε στη χώρα, επενδύσεις που δεν θα προσφέρουν, όμως, θέσεις εργασίας που μπορεί να αποδειχθούν πρόσκαιρες, επειδή ένα «παραθυράκι» νόμου, μια ειδική επιδότηση σε μια περιοχή μπόρεσε να δημιουργήσει κάποιες θέσεις εργασίας και που μόλις τελειώσουν τα ευρωπαϊκά χρήματα μπορεί να μεταναστεύσουν.
Γι' αυτό χρειαζόμαστε επενδύσεις οι οποίες θα δημιουργούν θέσεις εργασίας εντάσεως κεφαλαίου, με στρατηγικό χαρακτήρα, ώστε πραγματικά να αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας και των ανθρώπων της.
Ο νέος επενδυτικός νόμος σε όλα αυτά προσπαθεί να απαντήσει. Νομίζω ότι απαντάει με πληρότητα γιατί πρώτα απ' όλα εισάγει την ταχύτητα και την ευελιξία, κάτι που έλειπε χρόνια για τις στρατηγικές επενδύσεις.
(εισαγωγή από τη γενική εισαγωγή του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, βουλευτή και πρώην υφυπουργού στο νομοσχέδιο για τις Στρατηγικές Επενδύσεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα)
