Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Νίκος Βούτσης: Μνήμες και ευθύνες στην πολιτική ζωή

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όπως μίλησε ο κ. Κατρίνης και προηγούμενα ο κ. Λιβανός για το σήμερα εκ μέρους των κομμάτων τους, δίνουν ένα πλαίσιο κοινοβουλευτικής θεσμικής λειτουργίας στη σημερινή μέρα έτσι όπως η ιστορία γράφεται καθημερινά. Διότι είναι μια ιστορία η οποία ζει για το παρόν και το μέλλον.

Πλην, όμως, αυτή η Αίθουσα και αυτή η χώρα πρόσφατα, μόλις πέρσι, έζησε και έγραψε ιστορία και είναι πάρα πολύ νωπές οι μνήμες που θα πρέπει -κι εγώ αναλαμβάνω την ευθύνη και από την πλευρά μου- να τις ξαναφέρουμε στην επιφάνεια ακριβώς για να μην υπάρξουν ξανά τέτοιες στιγμές τις οποίες ζήσαμε.
Σας υπενθυμίζω, λοιπόν, ότι μας είχαν έρθει δέκα μέρες πριν από την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών από τις λεγόμενες παμμακεδονικές οργανώσεις από διάφορες ηπείρους εξώδικα, ίσως και προς όλους τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, με τα οποία μας απειλούσαν για εσχάτη προδοσία αν αποτολμούσαμε -διότι δεν είχε γίνει ψηφοφορία για να ξέρουμε ποιοι θα αποτολμούσαν- να υπερψηφίσουμε τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Στη βάση αυτή μάλιστα, αφού ψηφίστηκε η Συμφωνία των Πρεσπών, ύστερα, στις 25 Μαρτίου, και αυτό είναι μαύρη σελίδα η οποία γράφτηκε, δεν εκλήθησαν και αποτράπηκαν να υπάρξουν αντιπροσωπείες του Ελληνικού Κοινοβουλίου σε όλες τις εκδηλώσεις οι οποίες έγιναν από την ομογένεια σε όλες τις ηπείρους και στην Αμερική και στην Αυστραλία και στον Καναδά κλπ., διότι χειραγωγήθηκαν οι ελληνικές ομογένειες εκεί από αυτό το άθλιο κλίμα, το διχαστικό, το οποίο θεωρούσαν οι λεγόμενες αυτές οργανώσεις ότι εξέφραζαν.

Και πράγματι πέρσι δεν πήγε ουδείς. Και ένας Αντιπρόεδρος της Βουλής, ο κ. Βαρεμένος, τον οποίον στείλαμε, έτυχε αισχρών αποδοκιμασιών από μικρή μερίδα, η οποία, όμως, χειραγώγησε τις καταστάσεις, στη Μελβούρνη αν δεν κάνω λάθος.

Την ίδια ώρα το Ελληνικό Κοινοβούλιο έζησε μια πρωτοφανή σε ένταση, σε έκταση και σε χρονική διάρκεια επίθεση όταν είχε γίνει το δεύτερο συλλαλητήριο από ομάδες ακραίων, χρυσαυγιτών και όχι μόνο, οι οποίοι επί τέσσερις ώρες -θυμάστε πάρα πολύ καλά τα γεγονότα, που είχαν καταγγελθεί και από την Αστυνομία- προσπαθούσαν από πέντε διαφορετικά σημεία να επιτεθούν και να εισβάλουν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Υπήρξε πραγματικά πολύ σοβαρή προσπάθεια της Ελληνικής Αστυνομίας και των δυνάμεων και με πλήθος τραυματιών εκ μέρους των Δυνάμεων Ασφαλείας που μπόρεσαν να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους -μπροστά μας έγιναν αυτά τα γεγονότα- για να μην εισέλθουν μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Αμέσως μετά δε και πριν, υπήρξαν άθλιες προσπάθειες ομάδων εναντίον Βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου στα σπίτια τους, με αφισοκολλήσεις στις κολόνες και αλλού, στη Θεσσαλονίκη και αλλού και σε όλη τη Μακεδονία, για να στοχοποιήσουν και να σηματοδοτήσουν και προσωπικά όλους τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου που είχαμε υπερψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, δεν θα υπεισέλθω ιδιαίτερα στο θέμα της Νέας Δημοκρατίας και των εσωτερικών της, διότι είναι σαφές και έχει καταγραφεί στην ιστορία ότι τακτικίστικα φερόμενη τότε η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας προσπάθησε να συμπεριλάβει σε αυτό που ονομαζόταν αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, τη δικιά της στρατηγική, να την προσθέσει και να αφήσει μια ολόκληρη ατζέντα με τις δικές της απόψεις, τις οποίες εξέφρασε προηγούμενα ο κ. Λιβανός, για να χειραγωγηθούν, να προσμετρηθούν, να συναθροιστούν με τις απόψεις των πιο ακραίων και μέσα στην κοινωνία και μέσα στην πολιτική ζωή του τόπου. Τότε υπήρχε και η Χρυσή Αυγή εδώ πέρα μέσα.
Ήταν μια γκρίζα εποχή ως προς τον ακραίο τακτικισμό που υπήρξε από πλευράς της Νέας Δημοκρατίας εν όψει και των εκλογών που κάποια στιγμή θα γίνονταν μετά από ορισμένους μήνες.

Βεβαίως, υπήρξε και η ιστορική συνεδρίαση την οποία κάναμε εδώ, κατά τη διάρκεια της οποίας υπήρξαν επίσης τα φαινόμενα των διαφορετικών απόψεων, κάτι απολύτως νόμιμο. Απλώς θέλω να πω ότι έχουν καταγραφεί αυτά στην ιστορία. Μέσα στο κόμμα τότε της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και σήμερα Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, αυτά τα φαινόμενα ήρθαν στην επιφάνεια με εκρηκτικό τρόπο, όπου με απουσία του σημερινού Πρωθυπουργού και με απουσία λίγων Βουλευτών οι οποίοι είχαν μια διαφορετική άποψη, δηλαδή περίπου σαν κι αυτή που εξέθεσε σήμερα ο κ. Λιβανός για τη συνέχεια της χώρας και για τη θεσμική εκπροσώπηση των αποφάσεων του Κοινοβουλίου οψέποτε ερχόταν η Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση –εννοώ με την απουσία αυτών των συναδέλφων- το υπόλοιπο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, η πολύ μεγάλη πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας, επικρότησε και επικροτούσε –επαναλαμβάνω ότι το σέβομαι, διότι ήταν απόψεις- την ακραία ανιστορική ομιλία του πρώην Πρωθυπουργού κ. Σαμαρά, ο οποίος υπερακόντισε όλα αυτά τα οποία συζητάμε σήμερα, αμφισβητώντας ακόμα και το Βουκουρέστι, ακόμα και αν υπήρχαν τρεις Μακεδονίες γεωγραφικά σαν σηματοδότηση, από το οποίο ξεκίνησε και η σχετική συζήτηση όλον τον προηγούμενο αιώνα. Προχώρησε δε, σε ακρότατες εκφράσεις ενώπιον του ελληνικού Κοινοβουλίου.
Αυτά, λοιπόν, ήταν η ιστορία.

Ας δούμε τώρα το θέμα –και κλείνω, κύριε Πρόεδρε- επειδή υπάρχουν στάσεις περί της σταθερότητας, περί του κατά πόσον αυτή η Συμφωνία υπήρξε αποφασιστική και κατά πόσο μετράει και τώρα στις κρίσιμες συνθήκες. Εγώ όχι απλά επικροτώ, αλλά θεωρώ πως είναι σωστή η ενέργεια και του νυν Πρωθυπουργού να θέσει, όπως ετέθησαν και προηγούμενα από τους συναδέλφους και διεθνώς, όχι απλά ως ανοχή, αλλά στην επιφάνεια, στην πρώτη γραμμή των διεκδικήσεων της χώρας την πιστή εφαρμογή της Συμφωνίας και να συναινέσει απολύτως για να συμπεριληφθεί η Βόρεια Μακεδονία στις ενταξιακές διαδικασίες, διότι θέλουν έναν χρόνο αυτές οι διαδικασίες και το γνωρίζετε πολύ καλά.

Θέλω να πω το εξής: Ας αναλογιστούμε για τα βόρεια σύνορά μας. Ας αναλογιστούμε το ότι ήδη γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ποια είναι η γείτων χώρα με την οποία έχουμε τώρα όχι εκκρεμότητες, αλλά ισχυρή επικινδυνότητα σε σειρά μετώπων. Ήδη είχε βάλει την επιρροή της μέσα σ' αυτή τη χώρα. Ας αναλογιστούμε τα δυτικά Βαλκάνια που αποτελούν το αποκούμπι της διεξόδου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη διεύρυνσή της τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και την εισαγωγή των δυτικών Βαλκανίων στην προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πώς επέλυσε αυτή η Συμφωνία των Πρεσπών αυτή τη δίοδο, αυτή τη διέξοδο για το σύνολο των δυτικών Βαλκανίων. Ας αναλογιστούμε μια σειρά από οικονομικούς, πολιτικούς, γεωπολιτικούς παράγοντες, οι οποίοι έχουν βελτιωθεί ουσιωδώς τον τελευταίο χρόνο στη βάση αυτής της Συμφωνίας και ας θέσουμε όλοι μαζί τις δυνατότητες που έχουμε έτσι ώστε και από εκείνη την πλευρά και με τις εκλογές οι οποίες θα γίνουν να μην υπάρξει καμία αμφισβήτηση, αλλά να υπάρξει πρόοδος και για τα Βαλκάνια και για την καλή γειτονία, αλλά και για τον ίδιο τον λαό της Βόρειας Μακεδονίας.

Κλείνοντας, κύριε Πρόεδρε, –και ευχαριστώ για την ανοχή σας- θα ήθελα να πω ότι ο καθένας μας μπορεί να είναι περήφανος για το «ναι» ή το «όχι» που είπε σε συμφωνίες ή σε οποιοδήποτε άλλο ζήτημα εδώ. Ήταν μια πολύ σκληρή περίοδος, όπου η πλειοψηφία της Βουλής έβγαλε τη χώρα από μια ομηρία, από μια στασιμότητα, από ένα πλήρες αδιέξοδο, το οποίο είχε οικοδομηθεί στη βάση των ακραίων διχαστικών απόψεων.
Υπ' αυτήν την έννοια, καθώς είχα προεδρεύσει σε αυτές τις συνεδριάσεις, είμαι και εγώ υπερήφανος για εκείνη την εποχή

(Ο πολιτικός μηχανικός Νίκος Βούτσης είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ πρώην υπουργόε και πρόεδρος της Βουλής την περίοδο 2015-2019).

Πολυμέσα