NonPaperNews - Για να μετέχεις στα γεγονότα

Οταν μιλούμε για οικονομική ανάπτυξη θα πρέπει να έχουμε κατά νου την ισότιμη πρόσβαση σε ευκαιρίες για μια καλύτερη ζωή, με αξιοπρέπεια, ελευθερία, δίχως φτώχια και φόβο, καθώς επίσης και την ουσιαστική και ενεργή συμμετοχή των πολιτών στην δίκαιη κατανομή των πόρων. Οι στρατηγικές που εστιάζουν μόνο στην οικονομική μεγέθυνση, προσηλωμένες στην επίτευξη αριθμητικών στόχων δημιουργούν ανισότητα, υποσιτισμό και ανεργία, απειλώντας κατ' αυτόν τον τρόπο την ειρηνική συμβίωση των κοινωνιών.

Δυστυχώς, με τις αποφάσεις που ελήφθησαν στο πρώτο eurogroup μετά Brexit εποχής, επιχειρείται για πολλοστή φορά να μπουν οι αριθμοί πάνω από τους ανθρώπους. Επιβάλλονται κυρώσεις σε χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία που έχουν καταβάλει μεγάλη προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής.
Παρά τις εμφανείς και καταστροφικές μακροπρόθεσμα ανισορροπίες που δημιουργούνται στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, η πολιτική ηγεσία της Ε.Ε παραμένει εγκλωβισμένη σε απόψεις που οδηγούν στην καταστροφή του κοινωνικού ιστού, με απρόβλεπτες συνέπειες για τις επόμενες γενιές και τις δημοκρατίες μας. «θα περίμενε κανείς από τους συμβατικούς ηγέτες να ακολουθήσουν μία φιλολαϊκή πολιτική προς όφελος των εργαζομένων, εντούτοις εκείνοι φοβούνται να θέσουν σε αμφισβήτηση τις προτεραιότητες της ελίτ, ιδίως την εμμονή με τα δημοσιονομικά ελλείμματα φοβούμενοι ότι θα θεωρηθούν ανεύθυνοι» (PaulKrugman).

Τις αρνητικές επιπτώσεις των ως άνω πολιτικών επιλογών τις βιώνουμε καθημερινά σε όποιον τόπο και αν ζούμε, σε όποια κοινωνική ομάδα και αν ανήκουμε, με εξαίρεση τους ελάχιστους «εκλεκτούς» που κατάφεραν να συγκεντρώσουν στα χέρια τους τον παγκόσμιο πλούτο.Tα προηγούμενα χρόνια χτίστηκαν σχέσεις προς όφελος εκείνων στους οποίους η έννοια της κοινωνικής συνείδησης και της συλλογικής προόδου απουσιάζει από κάθε σκέψη και ενέργεια τους.
Πολύ περισσότερο στην Ελλάδα αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, η εξέλιξη της σύγχρονης καπιταλιστικής οικονομίας ήρθε ως αποτέλεσμα μιας λανθάνουσας συνεργασίας του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα, με αποτέλεσμα να αναπτυχθούν σαθρές δομές, με ηγεσίες εκατέρωθεν αδιάφορες για την παραγωγή «κοινωνικού» κέρδους.
Το θέμα που θα πρέπει να μας απασχολεί εν τέλη δεν είναι η ανάπτυξη αυτή καθαυτή, αλλά μια ισόρροπη ανάπτυξη, ανθρωποκεντρική, κοινωνικά δίκαιη και το πως αυτή μπορεί να επιτευχθεί.

Οι οικονομικές θεωρίες και απόψεις μπορεί να διίστανται αλλά ιστορία και εμπειρία μας διδάσκουν ότι η ισόρροπη ανάπτυξη επιτυγχάνεται από την υγιή συνεργασία του δημόσιου με τους ιδιώτες, με το δημόσιο να κρατά και να διαχειρίζεται τους ζωτικούς πόρους και επιπρόσθετα να διατηρεί και να ενισχύει τον εποπτικό ρόλο του στην λειτουργία της αγοράς με στόχο να παραχθεί όχι μόνο ιδιωτικό αλλά και κοινωνικό όφελος.
Εναλλακτικές προτάσεις και νεωτερισμοί υπάρχουν πολλοί για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης καθ' όλα συμβατοί με την επίτευξη δημοσιονομικών προσαρμογών. Η κοινωνική οικονομία θα μπορούσε να αποτελέσει την απάντηση στο μοντέλο που προβάλλει την επιχειρηματικότητα σαν δραστηριότητα μονοτροπικά κερδοσκοπική, συχνά μέσα από αμφιλεγόμενες ή/και μη βιώσιμες πρακτικές. Προσφέροντας ζωτικής σημασίας υπηρεσίες και αγαθά ποιότητας, σε τιμές προσιτές προς τους καταναλωτές, ή ακόμα και χωρίς χρηματική τιμολόγηση, με κοινωνική και περιβαλλοντική ανταποδοτικότητα(WWF).

Στο πλαίσιο αυτό συνεργασίες όπως αυτή, μεταξύ του Βρετανικού Ινστιτούτου και της Υπηρεσίας Στήριξης Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων, (ΥΣΔΜ) για την ανάπτυξη του τομέα της κοινωνικής οικονομίας στην Ελλάδα, δείχνουν ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι. Ας επικεντρωθούμε λοιπόν στο να δυναμώσουν και να ακουστούν οι εναλλακτικές φωνές που θα επιβάλλουν αλλαγή πλεύσης στην δική μας Ευρώπη, την Ευρώπη της ελευθερίας, της δημοκρατίας, των πολιτών.

Ζ.Κ.Πιπερίδης
Σύμβουλος Επικοινωνίας