Οι 46 συνταξιούχοι του ΟΤΕ ζητούν από 5.600 έως 62.394 ευρώ, ανάλογα µε την απώλεια που είχε ο καθένας για 80 µήνες από τις περικοπές των νόµων 4051 και 4093 του 2012, οι οποίες κρίθηκαν το 2015 αντισυνταγµατικές από το ΣτΕ.
Η τύχη της εν λόγω αγωγής, που εκδικάζεται µε ρυθµούς... σπριντ στις 10 Ιανουαρίου στη µείζονα Ολοµέλεια του Ανώτατου Aκυρωτικού ∆ικαστηρίου, θα είναι πιλότος για όλες τις δικαστικές διεκδικήσεις αναδροµικών, ενώ θα δείξει τον δρόµο και στην κυβέρνηση για το τι πρέπει να γίνει µε τα παλαιά αναδροµικά από τις µειώσεις σε κύριες, επικουρικές και την κατάργηση των δώρων του 2012. Η αλήθεια των αριθµών για την πολύκροτη υπόθεση είναι αµείλικτη:
Στην ηλεκτρονική πλατφόρµα του ΕΦΚΑ έχουν υποβληθεί πάνω από 1,6 εκατοµµύριο αιτήσεις
Μόνο για το 10µηνο που µεσολαβεί ανάµεσα στην προηγούµενη απόφαση του ΣτΕ (10/6/2015) και την ψήφιση του νόµου Κατρούγκαλου (12/5/2016), το κόστος των διεκδικούµενων αναδροµικών αγγίζει τα 4 δισ. ευρώ.
Μετά την εκδίκαση της 10ης Ιανουαρίου θα ακολουθήσουν ∆ιασκέψεις των Συµβούλων, ενώ εκτιµάται πως η απόφαση θα πρέπει να αναµένεται 2-3 µήνες µετά. Η νοµική βάση της αγωγής, την οποία έχει επιµεληθεί ο δικηγόρος Λουκάς Αποστολίδης, στηρίζεται στο επιχείρηµα πως οι περικοπές του 2012 συνιστούν παράβαση του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣ∆Α (σεβασµός της περιουσίας), ενώ παραβιάζουν και µια σειρά από συνταγµατικές διατάξεις, όπως η αρχή της αναλογικότητας, η αρχή της ισότητας στα δηµόσια βάρη, το δικαίωµα της αξιοπρεπούς διαβίωσης κ.ά. Ο κορµός βασίζεται στις αποφάσεις του ΣτΕ του 2015 που ακύρωσαν ως αντισυνταγµατικές τις µειώσεις του 2012.
Από 1/1/2013 έως και φέτος
Η αγωγή στρέφεται κατά του ΕΦΚΑ και του ΕΤΕΑΕΠ και επιλέχθηκε από τον ΕΦΚΑ για την πιλοτική δίκη, καθώς καλύπτει όλες τις επίµαχες χρονικές περιόδους και θα ξεκαθαρίσει πλήρως το τοπίο. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην αίτηση του φορέα προς το Ανώτατο ∆ικαστήριο, η επίλυση των νοµικών ζητηµάτων που εγείρονται από την εν λόγω αγωγή θα καθορίσει τη βασιµότητα για τις προβαλλόµενες απαιτήσεις των εξής χρονικών περιόδων:
Από 1/1/2013 έως 9/6/2015, δηλαδή πριν από τη δηµοσίευση των προηγούµενων αποφάσεων του ΣτΕ που τράβηξαν «κόκκινη γραµµή» στην αναδροµικότητα σε όσους δεν είχαν ασκήσει ένδικα µέσα µέχρι τότε και δεδοµένου ότι η νέα αγωγή διεκδικεί αναδροµικά από το 2013, αν και ασκήθηκε µετά τη δηµοσίευση της παλαιότερης απόφασης (10/6/2015).
Από 10/6/2015 έως 11/5/2016, δηλαδή το περίφηµο 10µηνο που µεσολαβεί µετά τη δηµοσίευση των προηγούµενων αποφάσεων και µέχρι την ψήφιση του νόµου Κατρούγκαλου.
Από 12/5/2016, ηµεροµηνία ψήφισης του νόµου, έως και το 2019
Στο επίκεντρο της πολύκροτης υπόθεσης βρίσκεται η ρήτρα του νόµου Κατρούγκαλου που ορίζει ως βάση του επανυπολογισµού τις συντάξεις όπως καταβάλλονταν στις 31/12/2014.
Ο ΕΦΚΑ ρωτά το ΣτΕ αν η ρήτρα αυτή καλύπτει συνταγµατικά την περίοδο από 12/5/2016 και εφεξής -δεδοµένου ότι ο επανυπολογισµός έκανε πρεµιέρα την 1/1/2019-, όπως επίσης αν καταλαµβάνει ρυθµιστικά ακόµη και την περίοδο πριν από την ψήφιση του νόµου Κατρούγκαλου, δηλαδή από 1/1/2013 έως 11/5/2016, όπου τοποθετείται το περίφηµο 10µηνο κενό νόµου.
Υποστηρίζει µάλιστα ο ενιαίος φορέας ότι µε βάση τη νέα απόφαση του ΣτΕ του 2019 κρίνεται τελικά πως η αντισυνταγµατικότητα του 2015 προέκυψε για «τυπικούς» και όχι «ουσιαστικούς» λόγους, δηλαδή λόγω έλλειψης εµπεριστατωµένης µελέτης.
Περαιτέρω κρίθηκε ότι το δεδικασµένο των προηγούµενων αποφάσεων αφορά µόνο τους διαδίκους που µετείχαν στις δίκες του 2015. Στο πλαίσιο αυτό ρωτά αν µπορεί σήµερα να ανατραπεί η απόφαση του 2015, εφόσον προσκοµιστεί ετεροχρονισµένα µελέτη, από την οποία προκύπτει ή θα προκύψει ότι οι µειώσεις του 2012 ήταν τελικά σύννοµες.
«Από τις αποφάσεις της Ολοµέλειας του ΣτΕ το 2015 παρήχθησαν έννοµα αποτελέσµατα, τα οποία δεν µπορούν να ανατραπούν τώρα, αλλά ούτε και να ακυρωθούν αναδροµικά από τον νόµο Κατρούγκαλου που ψηφίστηκε µεταγενέστερα» τονίζει ο κ. Αποστολίδης σκιαγραφώντας πτυχές της νοµικής γραµµής που θα ακολουθήσει και στο ακροατήριο. Αναφερόµενος, άλλωστε, στη νέα απόφαση του ΣτΕ του 2019 αναρωτιέται «από πού κι ως πού µια απόφαση του 2019, που παράγει αποτελέσµατα για το µέλλον, µπορεί να κρίνει αναδροµικά το παρελθόν;». Στις 10 Ιανουαρίου θα διεξαχθεί µια µεγάλη µάχη, σχολιάζει ο ίδιος, ενώ εκτιµά πως υπάρχει «νοµική βεβαιότητα» για τη δικαίωση των διεκδικήσεων εντός του 10µήνου.
Στο σκεπτικό της, η αγωγή-πιλότος κάνει λόγο για σωρευτική επιβάρυνση από τα τρία µνηµόνια, «η οποία είναι εξόφθαλµα δυσανάλογη σε βάρος ορισµένων κατηγοριών πολιτών, ιδίως των συνταξιούχων».
Αναφέρει µάλιστα πως από το 2010 οι συνταξιούχοι έφεραν «το συντριπτικά µεγαλύτερο βάρος της δηµοσιονοµικής προσαρµογής της χώρας, καθώς τα ακαθάριστα εισοδήµατά τους µειώθηκαν µέχρι και 60%». Εκτενής αναφορά γίνεται και στην «απολύτως ανεπιτυχή» αντιµετώπιση της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής, αλλά και ευρύτερα της διαφθοράς και της παραοικονοµίας, άνω του 25% του ΑΕΠ.
Περαιτέρω επιχειρήµατα είναι πως «δεν είναι επιτρεπτές οι διαδοχικές µειώσεις συντάξεων όταν καταλήγουν σε υπέρµετρη απώλεια του διαθέσιµου εισοδήµατος, ιδίως όταν επέρχονται αιφνιδιαστικά και κλονίζουν ριζικά την οικονοµική κατάσταση των ατόµων»...