Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024  10:31:03

Πάσχος Μανδραβέλης: Η τιμή της Αριστεράς

Δεν θα απαντηθεί ποτέ το ερώτημα εάν υπάρχει μετά θάνατον ζωή, αλλά στην Ελλάδα υπάρχει ένα ακόμη πιο πιεστικό ερώτημα: μπορεί να υπάρξει σοβαρή αντιπολίτευση μετά τη διακυβέρνηση;

Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι οι μνήμες είναι νωπές και επομένως το τέως κυβερνητικό κόμμα είναι διάπλατα ανοιχτό στην εύκολη κριτική του στυλ «μιλάτε κι εσείς, που...». Υπάρχει και ο πειρασμός της ισοπεδωτικής αντιπολίτευσης, η οποία αφενός είναι εύκολη και αφετέρου προκρίνεται από διάφορα κέντρα επιρροής μέσα στο κόμμα και πέριξ αυτού.

Το 2004, μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εθνικές εκλογές, ο τότε αρχηγός του Γιώργος Παπανδρέου είχε αποφασίσει να ασκήσει ήπια αντιπολίτευση στη νέα κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Το χειρότερο, για την κομματική ορθοδοξία, ήταν ότι συμφωνούσε και σε κάποιες μεταρρυθμίσεις, που είχε εξαγγείλει αλλά δεν πραγματοποίησε η κυβέρνηση της Ν.Δ., όπως ήταν η υπερψήφιση του άρθρου 16 για την Ανώτατη Παιδεία. Τότε, διάφορα φιλικά προς το ΠΑΣΟΚ συγκροτήματα Τύπου είχαν αναπτύξει τη «θεωρία του ΠΑΣΟΚ-ΜΚΟ».

Η λογική τους ήταν απλοϊκή: με την ήπια αντιπολίτευση που κάνει ο κ. Παπανδρέου δημιουργεί στους εκλογείς την πεποίθηση ότι ορθώς υπερψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία και, αν δεν κάνει σκληρή αντιπολίτευση, τότε και στις επόμενες εκλογές οι ψηφοφόροι θα προτιμήσουν τη Ν.Δ. και όχι το ΠΑΣΟΚ που συμφωνεί μαζί της της. «Με άλλα λόγια», σάρκαζαν, «μετατρέπει το Κίνημα σε Μη Κυβερνητική Οργάνωση», που έχει ωραίες ιδέες αλλά δεν θα αναλάβει ποτέ την εξουσία. Ως γνωστόν, στην πολιτική, η εξουσία είναι το μόνο που πρέπει να ενδιαφέρει τους πρωταγωνιστές της.

Δυστυχώς για τον τόπο (μπορεί και για το ΠΑΣΟΚ) ο κ. Παπανδρέου εκάμφθη. Απέσυρε τη στήριξη για ευρεία συνταγματική αναθεώρηση και άρχισε τη δομική αντιπολίτευση. Δεν γνωρίζουμε τι θα γινόταν αν ακολουθούσε την πρώτη στρατηγική, αλλά ξέρουμε ότι με τη δεύτερη στις επόμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ έπεσε από το 40% στο 38%. Εκείνοι δε που τον πίεζαν για σκληρή αντιπολίτευση την επόμενη μέρα ζήτησαν να παραιτηθεί. Αυτό σε μικρογραφία συμβαίνει σήμερα και στον ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να κάνει αντιπολίτευση αρχών, π.χ. στα εθνικά θέματα, παρασύρεται στην τεμπέλικη (όσο και χαχόλικη) στάση «για κάθε "ναι" της κυβέρνησης, έχουμε ένα "όχι"».

Ευτυχώς υπάρχει η κίνηση των «53», για να σώσει την τιμή της Αριστεράς. Επισημαίνουν ότι η συμφωνία με την Αίγυπτο «υπό προϋποθέσεις, μπορεί να αποτελέσει διαδρομή για εξελίξεις σε θετική κατεύθυνση». Ανησυχούν δε, όταν «βλέπουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ευτυχώς όχι πολλούς αλλά αρκετούς, αγαπητούς φίλους και φίλες να δανείζονται στο όνομα της αριστερής αντιπολίτευσης, χλαμύδες, ακόντια και περικεφαλαίες που περίσσεψαν από την περίοδο των συλλαλητηρίων για το Μακεδονικό» (Commonality, 9.8.2020).

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline