αφού υποστηρίζει ότι «η οικονομική κρίση ως αποτέλεσμα της πανδημίας έχει αρκετές ομοιότητες με τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-2009, η οποία οδήγησε την Ελλάδα στην κρίση χρέους του 2010», προχωρά σε μία ενδιαφέρουσα πρόταση: «Η συναίνεση μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι αναγκαία σήμερα περισσότερο από ποτέ.
Η αποτελεσματική αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων της σημερινής κρίσης, όπως η ανάγκη αναδιάρθρωσης του παραγωγικού προτύπου της χώρας και η ανάγκη μείωσης του επιπλέον δημοσίου χρέους που δημιουργείται λόγω κρίσης, θα απαιτήσει ένα πρόγραμμα σταδιακής διαρθρωτικής και δημοσιονομικής προσαρμογής». Ο ίδιος συνεχίζει λέγοντας πως «για να αποδώσει ένα τέτοιο φιλόδοξο πρόγραμμα θα χρειασθεί συνέχεια και συνέπεια που υπερβαίνει μία ή δύο κυβερνητικές θητείες. Το κύριο πολιτικό προαπαιτούμενο είναι μία ελάχιστη διακομματική συναίνεση στις βασικές κατευθύνσεις ενός προγράμματος ανάκαμψης και προσαρμογής».