Τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του Ντιέγκο Μαραντόνα, επτά επαγγελματίες υγείας κατηγορούνται για εγκληματική αμέλεια στη φροντίδα του, με τη δικαιοσύνη να καλείται να αποδώσει ευθύνες για τον αργό θάνατο του «Θεού» του ποδοσφαίρου.
Τέσσερα χρόνια, τρεις μήνες και δεκατέσσερις ημέρες μετά τον θάνατο του Ντιέγκο Μαραντόνα, η ώρα της δικαιοσύνης έφτασε. Επτά επαγγελματίες υγείας βρίσκονται στο εδώλιο, κατηγορούμενοι για εγκληματική αμέλεια στη φροντίδα του θρυλικού Αργεντινού ποδοσφαιριστή. Η δίκη, η οποία ξεκίνησε την Τρίτη 11 Μαρτίου 2025 στα προάστια του Μπουένος Άιρες, αναμένεται να διαρκέσει τέσσερις μήνες, με περισσότερους από 100 μάρτυρες να καταθέτουν για το τι πραγματικά συνέβη τις τελευταίες ημέρες του «Θεού» του ποδοσφαίρου.
Στις 25 Νοεμβρίου 2020, η Αργεντινή πάγωσε. Ο Μαραντόνα, το αιώνιο σύμβολο της χώρας, ο άνθρωπος που την οδήγησε στην κορυφή του κόσμου το 1986, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή. Όπως έχει γνωστοποιηθεί, η αιτία του θανάτου του ήταν καρδιακή ανακοπή. Ωστόσο, πίσω από αυτή τη φαινομενικά «αναμενόμενη» εξέλιξη για έναν άνδρα που πάλεψε για δεκαετίες με τον εθισμό στο αλκοόλ και την κοκαΐνη, κρυβόταν κάτι πιο σκοτεινό: παραμέληση, αδιαφορία και, όπως λένε οι εισαγγελείς, ένας αργός, βασανιστικός θάνατος.
Αν και είχε υποβληθεί σε μια σοβαρή επέμβαση στο κεφάλι για αιμάτωμα στον εγκέφαλο, ο Μαραντόνα είχε μεταφερθεί σε ένα ενοικιαζόμενο σπίτι στην περιοχή Τίγκρε, έξω από το Μπουένος Άιρες, και εκεί παρατηρήθηκε σοβαρή αμέλεια στη φροντίδα του. Σύμφωνα με τον εισαγγελέα Πατρίσιο Φεράρι, οι γιατροί γνώριζαν ότι ο Μαραντόνα δεν ήταν σε πλήρη χρήση των πνευματικών του ικανοτήτων και ότι δεν ήταν σε θέση να αποφασίσει για την κατ' οίκον νοσηλεία του.
Τα ηχητικά ντοκουμέντα που «καίνε» τους κατηγορούμενους
Οι επτά κατηγορούμενοι περιλαμβάνουν τον νευροχειρουργό του, Λεοπόλδο Λούκε, την ψυχίατρο Αγκουστίνα Κοσάτσοβ, τον ψυχολόγο Κάρλος Ντίας, την ιατρική συντονίστρια Νάνσι Φορλίνι, τον επικεφαλής των νοσοκόμων Μαριάνο Περόνι, τον κλινικό γιατρό Πέδρο Πάμπλο Ντι Σπάνια και τον νοσοκόμο Ρικάρντο Αλμιρόν. Οι κατηγορίες περιλαμβάνουν ανθρωποκτονία από αμέλεια, με ποινές φυλάκισης από 8 έως 25 χρόνια.
Μια όγδοη κατηγορούμενη, η νοσοκόμα Νταχιάνα Μαδρίδ, θα δικαστεί ξεχωριστά τον Ιούλιο, σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Οι ερευνητές χαρακτήρισαν την υπόθεση το 2021 ως ανθρωποκτονία εξ αμελείας, ένα έγκλημα παρόμοιο με τη ακούσια ανθρωποκτονία, επειδή διαπίστωσαν ότι οι κατηγορούμενοι ήταν ενήμεροι για τη σοβαρότητα της υγείας του Μαραντόνα και δεν έλαβαν τα απαραίτητα μέτρα για να τον σώσουν. Υπάρχουν μάλιστα ηχητικά ντοκουμέντα που καταδεικνύουν ότι η ομάδα των γιατρών ήθελε να αποτρέψει τις κόρες του Μαραντόνα από το να εμπλακούν στη φροντίδα του, φοβούμενοι ότι αυτό θα έθετε σε κίνδυνο τις οικονομικές τους απολαβές.
Ο εισαγγελέας δήλωσε ότι οι γιατροί ήξεραν ότι ο Μαραντόνα «θα πεθάνει» και ότι δεν έκαναν τίποτα για να το αποτρέψουν. Ένα από τα πιο σοκαριστικά στιγμιότυπα στην ακροαματική διαδικασία ήταν η παρουσίαση μιας εικόνας του Μαραντόνα στο κρεβάτι του, με την κοιλιά του αφύσικα πρησμένη. «Υπάρχουν περισσότερα από αρκετά στοιχεία για να αποδειχθεί ότι ο Ντιέγκο δεν αντιμετωπίστηκε σωστά», δήλωσε ο Μάριο Μπαουντρί, δικηγόρος του γιου του Μαραντόνα, ο οποίος μαζί με άλλους συγγενείς προώθησαν την υπόθεση στα μέσα ενημέρωσης. «Ας ελπίσουμε ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη, αυτό είναι που θέλουμε όλοι», πρόσθεσε ο δικηγόρος.
Στη διάρκεια της δίκης, η κατηγορούσα αρχή έθεσε στο επίκεντρο τις συνθήκες του σπιτιού όπου αναρρωνόταν ο Μαραντόνα. Το σπίτι, το οποίο είχε επιλεγεί για την αποκατάστασή του μετά τη χειρουργική επέμβαση, χαρακτηρίστηκε ως «σπίτι του τρόμου». Η φρασεολογία αυτή, η οποία δεν είχε αναφερθεί στο αρχικό κείμενο, αποδίδει την ακατάλληλη κατάσταση του χώρου, ο οποίος δεν πληρούσε τις απαραίτητες προδιαγραφές για τη φιλοξενία ενός βαριά ασθενή. Το σπίτι, παρότι φαινομενικά πολυτελές, δεν είχε τις απαιτούμενες ιατρικές υποδομές, με αποτέλεσμα να υπάρχει ανεπάρκεια στις παρεχόμενες υπηρεσίες υγειονομικής φροντίδας.
Ο εισαγγελέας Πατρίσιο Φεράρι, κατά τη διάρκεια της δίκης, υποστήριξε ότι οι γιατροί και οι συγγενείς του Μαραντόνα τον είχαν «συνειδητά και κυνικά» εγκαταλείψει στην πιο κρίσιμη φάση της ανάρρωσής του. Ο εισαγγελέας τόνισε ότι, παρά την επίγνωση των σοβαρών προβλημάτων υγείας του Μαραντόνα, εκείνοι που είχαν την ευθύνη της φροντίδας του επέλεξαν να τον αφήσουν χωρίς την απαραίτητη ιατρική παρακολούθηση και υποστήριξη. Η κατηγορία αυτή συνδέεται άμεσα με την αδυναμία να διασφαλιστεί η σωστή θεραπεία, παρά την κρισιμότητα της κατάστασής του. Ο Φεράρι υποστήριξε ότι, γνωρίζοντας το κρίσιμο της κατάστασης, οι κατηγορούμενοι αποφάσισαν να αδιαφορήσουν για την υγεία του, με αποτέλεσμα τον αργό και επώδυνο θάνατό του, κάτι που συνιστά μια «συνειδητή εγκατάλειψη» της ζωής του.
Ο Μαραντόνα ως θρησκευτικό σύμβολο στην Αργεντινή
Η φιγούρα του Ντιέγκο Μαραντόνα στην Αργεντινή έχει εξελιχθεί σε κάτι περισσότερο από απλή ποδοσφαιρική λατρεία. El Pibe de Oro, δηλαδή «το χρυσό αγόρι», τον αποκαλούσαν οι συμπατριώτες του, όσο μεσουρανούσε στα γήπεδα. Μετά τον θάνατό του, η εικόνα του έχει αποκτήσει μια σχεδόν θρησκευτικο-μαγική διάσταση, κάτι που παραπέμπει σε φαινόμενα που έχουμε δει και σε άλλες χώρες με πολιτικούς ή άλλες ιστορικές φιγούρες, όπως για παράδειγμα στην Κίνα με τον Μάο Τσετούνγκ ή στην Κολομβία με τον Πάμπλο Εσκομπάρ. Στην περίπτωση του Μαραντόνα, η λατρεία του ξεπερνά τα σύνορα του αθλητισμού και αγγίζει τις σφαίρες της κοινωνικής και πολιτικής ταυτότητας της Αργεντινής, με τον ίδιο να γίνεται σύμβολο αντίστασης, ταπεινότητας και θριάμβου.
Για πολλούς, ο Μαραντόνα αντιπροσωπεύει την αργεντίνικη ψυχή, τις ελπίδες και τα όνειρα ενός λαού που έχει βιώσει αρκετές κοινωνικές και πολιτικές αναταράξεις. Η πορεία του, από τα φτωχικά προάστια του Μπουένος Άιρες μέχρι την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1986, αποτέλεσε έναν θρίαμβο για το έθνος και τον έκανε να θεωρείται κάτι σαν λαϊκός ήρωας ή ακόμη και «ημίθεος» στα μάτια των εκατομμυρίων θαυμαστών του. Λόγω της καταγωγής του, η μνήμη του είναι στενά συνδεδεμένη με την ταυτότητα των φτωχότερων στρωμάτων της χώρας. Τραγούδια γράφτηκαν προς τιμή του, θεατρικές παραστάσεις βασίστηκαν στα αθλητικά επιτεύγματά του, τοιχογραφίες του εμφανίζονται σε όλο τον κόσμο, ακόμα περισσότεραο μετά το θάνατό του.
Αγάλματά του υπάρχουν σε πόλεις όπου δεν είχε καμία αθλητική παρουσία, όπως αυτό στην Καλκούτα της Ινδίας, που εγκαινίασε ο ίδιος το 2017. Εκατοντάδες τατουάζ με την εικόνα του κοσμούν τα σώματα των Αργεντινών, οι οποίοι, με τον ίδιο τρόπο που οι θρησκευόμενοι φέρουν σημάδια της πίστης τους, επιλέγουν να τον έχουν αιώνια «παρόν» στη ζωή τους. Τα παραπάνω είναι σύμβολα μιας ταυτότητας, μιας πίστης και μιας συλλογικής μνήμης που συνδέεται με τις χαρές και τις λύπες του λαού.
Ο Ουρουγουανός συγγραφέας Εδουάρδο Γκαλεάνο είχε γράψει ότι «ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν λατρεύτηκε μόνο για τα μοναδικά ζογκλερικά του, αλλά επειδή ήταν ένας θεός βρώμικος, αμαρτωλός. Ο πιο ανθρώπινος από τους θεούς».
Αναφορικά με την ειδωλολατρία που υπάρχει στην Αργεντινή, ο πρώην συμπαίκτης του, Χόρχε Βαλντάνο, δήλωσε τον Ιούνιο του 2006, στη γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung: «Ο Μαραντόνα ήταν κάτι περισσότερο από ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής. Ήταν ένας εξαιρετικός παράγοντας αποζημίωσης για μία χώρα που σε λίγα χρόνια γνώρισε αρκετές στρατιωτικές δικτατορίες και κοινωνικές απογοητεύσεις κάθε είδους. Ο Μαραντόνα προσέφερε στους Αργεντινούς μια διέξοδο από τη συλλογική απογοήτευσή του και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι τον λατρεύουν εκεί ως θεϊκή φιγούρα».
Να σημειωθεί, επίσης, ότι υπάρχει μέχρι και Μαραδονική Εκκλησία, η οποία ιδρύθηκε το 1998 στο Ροζάριο και αναγνωρίζει το 1961 ως το έτος 1 μΝ (μετά Ντιέγκο), σηματοδοτώντας την αρχή της «μαραδονικής εποχής». Οι πιστοί της Εκκλησίας θεωρούν τον Μαραντόνα όχι απλά αθλητικό ήρωα, αλλά θεϊκή μορφή, και τα δείγματα της λατρείας αυτής είναι εντυπωσιακά. Το 2004, κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του, οι οπαδοί του έδειξαν την αφοσίωσή τους, τοποθετώντας αφίσες έξω από την κλινική του με μηνύματα όπως «ο Θεός δεν θέλει ανταγωνισμό» και «ο Ιησούς αναστήθηκε μία φορά. Εσύ χιλιάδες».
Η οργή του κόσμου και η προσμονή για δικαιοσύνη
Έτσι, η συγκεκριμένη δίκη δεν είναι απλά μια νομική υπόθεση. Είναι ένα κοινωνικό γεγονός, μια στιγμή βαθιάς ενδοσκόπησης για την Αργεντινή. Στην καρδιά του Μπουένος Άιρες, ένα τεράστιο μαυσωλείο ετοιμάζεται να φιλοξενήσει τη μνήμη του. «Θέλουμε ο πατέρας μας να είναι κοντά στον λαό που τον λάτρεψε», λέει η κόρη του, Ντάλμα Μαραντόνα. Αναμένεται ότι έως και ένα εκατομμύριο επισκέπτες τον χρόνο θα περνούν από εκεί για να αποτίσουν φόρο τιμής στον αιώνιο Ντιέγκο. Αλλά την ίδια στιγμή, η οργή βράζει. «Αν τον είχαν φροντίσει σωστά, θα ζούσε ακόμα», λέει ένας από τους χιλιάδες που άφησαν λουλούδια έξω από το σπίτι του Μαραντόνα τη μέρα που πέθανε.
Η οικογένειά του, παρούσα στο δικαστήριο, εξέφρασε την απόγνωση της για την απώλεια του και την αναζήτηση δικαιοσύνης. Η κόρη του, Ντάλμα, δήλωσε: «Θέλουμε να δικαιωθεί ο πατέρας μας». Εξω από το εφετείο του Σαν Ισίδρο, οι φίλαθλοι κρατούσαν πλακάτ με το μήνυμα «Δικαιοσύνη για τον D10S», χρησιμοποιώντας ένα παρατσούκλι βασισμένο στον αριθμό της φανέλας του Μαραντόνα και στη λέξη «Θεός» (Dios) στα ισπανικά. «Τον σκότωσαν και σήμερα θα πρέπει να το πληρώσουν εδώ», δήλωσε ο φίλος του Μαραντόνα, Σέρχιο Χιμένεθ, έξω από το δικαστήριο.
Όπως αναφέρθηκε, η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει έως και τέσσερις μήνες, με 110 μάρτυρες και την ενδεχόμενη δημοσιοποίηση των τελικών αποτελεσμάτων τον Ιούλιο του 2025. Αν και η υπεράσπιση υποστηρίζει ότι ο θάνατος του Μαραντόνα ήταν αναπόφευκτος και ότι η φροντίδα που του παρείχαν οι γιατροί ήταν επαρκής, η κοινωνία παραμένει ενοχλημένη και απαιτεί αποκαλύψεις για την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τον θάνατο του θρύλου.