Σε αυτούς τους ενενήντα μαρτυρικούς τόπους οφείλουμε τη δυνατότητά μας να είμαστε εδώ σήμερα και να συζητάμε με δημοκρατικό και δημόσιο τρόπο τα όσα συζητάμε. Σε αυτούς οφείλουμε το γεγονός ότι σε αυτή τη χώρα γίνονται ελεύθερες εκλογές και η Κυβέρνηση επιτρέπεται και επιλέγεται να είναι αριστερή.
Σε αυτούς και σε άλλους πολλούς στα Βαλκάνια, στη Γαλλία, στην Πολωνία, στη Ρωσία, στη Νορβηγία, στη Δανία, στην Ιταλία, σε όλα αυτά τα χωριά και τις πόλεις, οφείλει η ίδια η Γερμανία το γεγονός ότι σήμερα υπάρχει όχι μόνο σαν κράτος δικαίου, όχι μόνο σαν κράτος δημοκρατικό, αλλά απλά σαν κράτος. Και αυτό είναι που βασικά δεν πρέπει να ξεχνά ο γερμανικός λαός, ότι το δικαίωμά του να εκφράζει τη γνώμη του ακόμα και ενάντια στους Έλληνες, τους Ισπανούς, τους Ιταλούς, τους Πορτογάλους, τους Ιρλανδούς, ή όποιους άλλους αποδιοπομπαίους, το οφείλει στο 13,5% του ελληνικού πληθυσμού που αφανίστηκε, το οφείλει στα εκατομμύρια Ρώσων εκτελεσμένων και πεσόντων, στις χιλιάδες Σέρβων που εξοντώθηκαν, στα εκατομμύρια Εβραίων που έγιναν καπνός και σαπούνι.
Ο γερμανικός λαός σήμερα απεχθάνεται το ναζισμό και παλεύει να απαλλαγεί από το επονείδιστο αυτό ιστορικό φορτίο. Και σωστά πράττει. Και εμείς τον στηρίζουμε και τον συγχαίρουμε, γιατί κάθε λαός έχει δικαίωμα να επανορθώνει τα λάθη του ακόμα και αν κοστίζουν στην ίδια την ανθρωπότητα και στον πολιτισμό. Όμως, οι χιλιάδες στρατιώτες της Βέρμαχτ, των «SS», της Γκεστάπο, της Λούφτβαφε και των τεθωρακισμένων που αιματοκύλησαν την Ελλάδα, δεν ήλθαν από το φεγγάρι, ούτε από το Σείριο, ούτε από τη Θούλη, όπως διατείνονται και οι ντόπιοι επίγονοί τους, που ειρήσθω εν παρόδω δεν υποδύονται τους πατριώτες, γιορτάζουν ακόμα τα γενέθλια του Χίτλερ και χτυπούν τατουάζ με σβάστικες και αγκυλωτούς σταυρούς.
Αντίθετα, ήρθαν από μια χώρα κανονικών, ας πούμε, ανθρώπων, πατεράδων, αδελφών και θείων και παππούδων και προπαππούδων. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι η ευθύνη, η ποινική απαξία και το όνειδος κληρονομείται.
Όμως, ενώ η ποινική ευθύνη δεν κληρονομείται, κληρονομείται κατά το διεθνές δίκαιο η υποχρέωση επανόρθωσης όχι μόνο γιατί τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είναι απαράγραπτα σύμφωνα με το Διεθνές Εθιμικό Δίκαιο, αλλά κυρίως γιατί αυτό απαιτεί η ίδια η έννοια της διεθνούς κοινότητας. Η συνύπαρξη εθνών και κρατών έχει εκτός των άλλων και ηθικές βάσεις.
Η υποχρέωση της Γερμανίας είναι και ηθική, άρα και απαραίτητη για την ουσιαστική συνύπαρξή της με τις άλλες χώρες της Ευρώπης.
Η ειρήνη, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν είναι αμνήμων και η μνήμη δεν μπορεί να είναι επιλεκτική γιατί είναι ο θεματοφύλακας της ιστορίας και της ειρήνης, είναι η περιουσία μας. Και αυτήν την ανήμερη μνήμη μας κινητοποιούμε σήμερα για τις δίκαιες διεκδικήσεις μας, στηρίζοντας τις πρωτοβουλίες μας στην πιο εξαντλητική τεκμηρίωση που μπορεί να υπάρξει.
Κυρία Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, οι διεκδικήσεις της Ελλάδας στηρίζονται σε τέσσερα δεδομένα, σύμφωνα και με την τεκμηρίωση του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Αποζημιώσεων, του οποίου ψυχή και δύναμη είναι όλα αυτά τα χρόνια ο αεικίνητος, ο δικός μας ήρωας, που δεν σταματά να ξαφνιάζει όλη την Ευρώπη με τις αντοχές και το αγωνιστικό του πείσμα, ο Μανώλης Γλέζος.
Επιτρέψτε μου, συνοπτικά, να αναφερθώ στα δεδομένα που στηριζόμαστε:
Πρώτον, στο δάνειο που συνήψε το Γ' Ράιχ στις 14 Μαρτίου 1942 από την Ελλάδα και που το Γ' Ράιχ υπόγραψε ότι θα επιστρέψει με το τέλος του πολέμου, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων και το οποίο δεν έχει επιστρέψει.
Ας σημειωθεί ότι το πανίσχυρο Γ' Ράιχ από όλες τις κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης μόνο με την Ελλάδα συνήψε τέτοιο δάνειο.
Μένει, βεβαίως, να δούμε την τιμαριθμοποίηση αυτού του ποσού με βάση τις σύγχρονες συναλλαγματικές ισοτιμίες.
Δεύτερον, στις πολεμικές επανορθώσεις τις οποίες επιδίκασαν οι είκοσι εννέα συμμαχικές χώρες να πληρώσει η Γερμανία στην Ελλάδα για τις επιτάξεις, αρπαγές και καταστροφές που προξένησαν τα ναζιστικά της στρατεύματα κατοχής στον υλικό και τεχνικό πλούτο της χώρας και οι οποίες ανέρχονται στο ποσό των 7,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων και για τις οποίες δεν έχει δοθεί ούτε ένα μάρκο!
Σε αυτά τα ποσά δεν υπολογίστηκαν ούτε η ληστεία με το πλαστό γερμανικό μάρκο ούτε ο ενάμισι τόνος ασήμι και τα τρεισήμισι τόνοι νικέλιο από το λιώσιμο των κερμάτων ούτε ο χρυσός της Τράπεζας της Ελλάδας.
Τρίτον, στις αποζημιώσεις προς τους Έλληνες πολίτες για την αφαίρεση και καταστροφή της περιουσίας τους και την αφαίρεση της ανεκτίμητης ανθρώπινης ζωής.
Οι γερμανικές κυβερνήσεις θεωρούν ότι εξόφλησαν δήθεν το χρέος τους απέναντι στις εκατοντάδες χιλιάδες θύματα με το αστείο ποσό των 110.000 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων που έδωσαν το 1960 σε μια επαίσχυντη συναλλαγή για την αποφυλάκιση του εγκληματία πολέμου Μέρτεν και την παραπομπή των εγκληματιών πολέμου στη Γερμανία για να δικαστούν από τα γερμανικά δικαστήρια. Δεν καταδικάστηκε ούτε ένας!
Τέταρτον, στους αρχαιολογικούς θησαυρούς που άρπαξαν από τα μουσεία και από τους αρχαιολογικούς χώρους. Κατάλογοί τους έχουν δημοσιευθεί και υπάρχουν στην Αρχαιολογική Υπηρεσία και στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Χαρακτηριστικά αναφέρω τα μάρμαρα της Ακρόπολης που έκοβαν, έκλεβαν και κατέστρεφαν οι Γερμανοί στρατιώτες με ξιφολόγχες και άλλα εργαλεία ή το Σούνιο όπου παγανιστές ναζί δεν έδειξαν σεβασμό μήτε στους θεούς τους, τις Μυκήνες που αφαίρεσαν πλάκες από τον κυκλικό περίβολο των τάφων, ενώ το 1943 άρπαξαν χάλκινα γλυπτά από τον τάφο του Ατρέα.
Επίσης, δεν παρέλειψαν να πυροβολήσουν τα λιοντάρια που κοσμούν την πύλη του Παλατιού. Υπήρξαν ανεπανόρθωτες καταστροφές και αναρίθμητες απώλειες σε αρχαιότητες σε Ολυμπία, Κόρινθο, Αίγινα, Χαλκίδα, Θήβα, Βεργίνα, Κνωσό, Γόρτυνα, Σάμο, Ποτίδαια, Πύθιο της Ελασσόνας, Χαλκιδική και εξίσου σημαντικές καταστροφές σε βυζαντινά, μεταβυζαντινά και μεσαιωνικά μνημεία. Στον αγώνα μας αυτό θα αξιοποιήσουμε κάθε νομικό μέσο.
Σημειώνω και υπενθυμίζω την απόφαση του Ιταλικού Συνταγματικού Δικαστηρίου το 2014 βάσει του οποίου δεν υφίσταται ετεροδικία υπέρ της Γερμανίας για εγκλήματα πολέμου. Εκκρεμεί, δε, με βάση απόφαση της Επιτροπής μας κατά την προηγούμενη Σύνοδο, η πρόσκληση προς τον Πρόεδρο του Δικαστηρίου και εισηγητή της απόφασης αυτής, Τζουζέπε Τεζάουρο, για να μιλήσει εδώ, στην Ελλάδα.
Θα επιδιώξουμε τις πιο ευρείες θεσμικές και πολιτικές συγκλίσεις. Το Διεθνές Συνέδριο για τις γερμανικές επανορθώσεις, το οποίο είχε καταγραφεί στις προθέσεις Επιτροπής μας κατά την προηγούμενη Σύνοδο, συνεχίζει να αποτελεί στόχο δικό μας.
Κι εδώ, βεβαίως, να ευχηθώ κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να είναι οι εργασίες της Επιτροπής παραδειγματικές. Ας δουλέψουμε όλοι ώστε οι εργασίες αυτές να αποτελέσουν μοντέλο λειτουργίας της Βουλής και σταθμό στην πολιτική συνεννόηση.
Τα κόμματα όλου του δημοκρατικού τόξου -κι όταν λέμε εμείς «δημοκρατικό τόξο», δεν το εννοούμε ως πουκάμισο αδειανό, ως τίτλο που πίσω του θα κρύβονται και εκείνοι που στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης προτρέπουν «γερά Γερούν» και «Σόιμπλε, πάτα τους το λαρύγγι»- πρέπει να δείξουν ότι όπου επιβάλλεται αν όχι η ομοφωνία -που και αυτή μπορεί να επιτευχθεί- τουλάχιστον ας επικρατήσει η σύμπνοια.
Δεν μας χρειάζεται μια μουσειακή, διακοσμητική επιτροπή που θα ξεπλύνει πολιτικές και πολιτικούς, που ζημίωσαν τον τόπο με την ολιγωρία τους τόσα χρόνια στο θέμα των γερμανικών επανορθώσεων.
Πολλά είπαμε. Θα πούμε κι άλλα. Όμως, αυτό που βασικά χρειάζεται είναι η δράση.
Δεν μας παρακολουθούν πια οι νεκροί αυτού που κάποια στιγμή θα έπρεπε και επίσημα να καταγραφεί ως «ελληνικό ολοκαύτωμα». Δεν μας παρακολουθεί η ιστορία, η οποία δεν γεννιέται αν εμείς δεν τη γράψουμε. Αυτοί που μας παρακολουθούν είναι οι νέοι, τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Τα δικά τους παιδιά. Γιατί αυτά είναι η ιστορία. Και η ιστορία είναι δανική από αυτά. Η Ελλάδα, για την οποία εμείς εδώ παίρνουμε αποφάσεις, είναι δανεική από νέους σαν τον Παύλο Φύσσα που δολοφονήθηκε από τους επιγόνους των ναζί, αυτών που διέλυσαν τη χώρα και πριν από σαράντα χρόνια. Σε αυτούς χρωστάμε την αλήθεια. Σε αυτούς χρωστάμε την επανόρθωση.
ΜΙΧΑΗΛ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ-ΑΒΡΑΜΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, πώς της επιτρέπετε να μιλάει έτσι;
ΜΑΡΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ: Από το Ρέθυμνο, το Λασίθι, τα Χανιά, τη Βοιωτία, τη Φωκίδα, τα Γιάννενα, την Άρτα, την Κεφαλονιά, την Πέλλα, τη Θεσσαλονίκη, την Καστοριά, τη Φλώρινα, τη Νάουσα, τη Δράμα, τη Μαγνησία, τη Λάρισα, την Αρκαδία, τη Λακωνία, ατέλειωτα τα κόκκινα σημάδια μέσα στο χάρτη.
ΜΙΧΑΗΛ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ-ΑΒΡΑΜΗΣ: Δεν μπορεί να μας προσβάλλει έτσι. Αποφάσισε κάτι η Δικαιοσύνη;
ΜΑΡΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ: Σε αυτούς χρωστάμε εμείς. Και είναι για εμάς προτεραιότητα.
Είμαστε εδώ, είμαστε όρθιοι, είμαστε ελεύθεροι! Ας ανασκουμπωθούμε και ας ξεκινήσουμε αυτόν τον αγώνα για τη μνήμη, για το αίμα, για την προδοσία, για την αξιοπρέπεια, για τη δημοκρατία, για τη δικαιοσύνη. Για όλα αυτά, δηλαδή, που είναι για εμάς η πατρίδα!
(Με καταγωγή από τα μαρτυρικά Καλάβρυτα η ηθοποιός Μαρία Κανελλοπούλου είναι βουλευτής Αχαίας του ΣΥΡΙΖΑ).