-Πλούσια η εμπειρία ,επιστημονική, ανθρώπινη και ως πρώτη ύλη λογοτεχνική ,πουν ζουν βαθειά οι γιατροί και νοσηλευτές των ΜΕΘ. Εκεί όπου δοκιμάζονται τα ανθρώπινα όρια της ελπίδας και του φόβου, της θέλησης για ζωή και κατά του θανάτου, της απίθανης μοναξιάς.
«Χρειάζομαι τον μπαμπάκα μου, περιμένω το εγγονάκι του, πρέπει να το δει. Δεν πρέπει να μας αφήσει, πρέπει να μεγαλώσει την μικρή μου αδερφή, κάντε ότι μπορείτε» είναι ένα απόσπασμα από γράμμα κόρης ασθενώς με Covid-19 που νοσηλεύεται στη ΜΕΘ του νοσοκομείου.
Η μάχη απέναντι στον "αόρατο εχθρό" που δίνεται καθημερινά από γιατρούς και νοσηλευτές μέσα στις ΜΕΘ με ατελείωτες ώρες δουλειάς στην πρώτη γραμμή της πανδημίας του κορωνοϊού περιγράφεται στα συγκλονιστικά γράμματα - μηνύματα συγγενών ασθενών με κορωνοϊό.
Ένα από αυτά ανάρτησε η εντατικολόγος στην ΜΕΘ του νοσοκομείου Κατερίνης, Μαρίνα Οικονόμου και με μια συγκινητική - ανατριχιαστική ανάρτηση της περιγράφει την κατάσταση που βιώνει και ένα από τα γράμματα που δέχεται είτε για να της δώσουν κουράγιο είτε για να την ικετεύσουν για βοήθεια.
«Τα γράμματα υποστήριξης και οι ικεσίες των συγγενών για βοήθεια, σπαρακτικά. Τα κουτιά γλυκών με τα ραβασάκια «για να αντέξετε», «καλή δύναμη, είστε ήρωες», είναι καθημερινά» γράφει στην ανάρτηση της, παραθέτοντας κι ένα απόσπασμα από το γράμμα που της έστειλε η κόρη ασθενούς με Covid-19 που νοσηλεύεται στη ΜΕΘ του νοσοκομείου:
«Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι για εσάς όλο αυτό. Δίνετε αγώνα ζωής. Σας παρακαλώ κάντε ότι μπορείτε για τον πατέρα μου. Βάλτε τα δυνατά σας. Τον χρειαζόμαστε ακόμα. Προσεύχομαι νύχτα μέρα και για εσάς και για τον πατέρα μου, να σας δώσει δύναμη ο Θεός, να τους κάνετε όλους καλά. Χρειάζομαι τον μπαμπάκα μου, περιμένω το εγγονάκι του, πρέπει να το δει. Δεν πρέπει να μας αφήσει, πρέπει να μεγαλώσει την μικρή μου αδερφή, κάντε ότι μπορείτε».
Η ανάρτηση της εντατικολόγου:
Κολάζ από συναισθήματα, σκέψεις και εικόνες.
Η εφημερία ξεκινά όπως πάντα με φορτισμένες μπαταρίες και καλή διάθεση. Η ΜΕΘ ασφυκτικά γεμάτη, διασωληνωμένοι στο χειρουργείο, ταλαίπωροι ασθενείς στους θαλάμους όπου δεν ακούς τη φωνή σου από το θόρυβο που προκαλούν οι υψηλές ροές του οξυγόνου.
Ο προστατευτικός εξοπλισμός παραμάσχαλα, ένας φορητός αναπνευστήρας στο χέρι και τρεχάλα στο θάλαμο για να «ανοίξουμε ακόμη ένα κρεβάτι «ΜΕΘ». Χαχα.! Να γελάσω με αυτά που λένε στα ΜΜΕ ή να κλάψω με αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα;
Η φιλοτιμία και οι υπεράνθρωπες προσπάθειες του εναπομείναντος προσωπικού του νοσοκομείου- χαστούκι στους ευεργετηθέντες καρεκλοκένταυρους. Ναι, είμαστε τρομακτικά λίγοι αλλά δε θα γίνουμε συνένοχοι στα εγκλήματα. Είμαστε κι εμείς θύματα σε αυτό τον πόλεμο ο οποίος, κατά βάθος, πέρα από τον αόρατο εχθρό έχει και ορατούς θύτες.
Θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε με ό,τι μπορούμε.
Η μεταμόρφωση κατά τη διάρκεια της κάθε εφημερίας εμφανής, σχεδόν αποκρουστική. Πίσω από τις χαμογελαστές selfie με τα σήματα νίκης κρύβεται κούραση, κρύβεται πόνος σωματικός και ψυχικός, κρύβονται δάκρυα, ενίοτε απελπισία...
Τα γράμματα υποστήριξης και οι ικεσίες των συγγενών για βοήθεια σπαρακτικά, τα κουτιά γλυκών με τα ραβασάκια «για να αντέξετε» «καλή δύναμη, είστε ήρωες» καθημερινά, η στήριξη από τον κόσμο συγκινητική.
Να είμαστε καλά.
Μαρίνα Οικονόμου
Η εφημερία ξεκινά όπως πάντα με φορτισμένες μπαταρίες και καλή διάθεση. Η ΜΕΘ ασφυκτικά γεμάτη, διασωληνωμένοι στο χειρουργείο, ταλαίπωροι ασθενείς στους θαλάμους όπου δεν ακούς τη φωνή σου από το θόρυβο που προκαλούν οι υψηλές ροές του οξυγόνου.
Ο προστατευτικός εξοπλισμός παραμάσχαλα, ένας φορητός αναπνευστήρας στο χέρι και τρεχάλα στο θάλαμο για να «ανοίξουμε ακόμη ένα κρεβάτι «ΜΕΘ». Χαχα.! Να γελάσω με αυτά που λένε στα ΜΜΕ ...