Θα μπορούσε να ομιλήσει κανείς για απλή σύμπτωση για μια τάση αφαίρεσης της ζωής, της εποχής μας, ανεξάρτητα από τους λόγους, που οδήγησαν ως εκεί κατά τόπο οδυνηρό και ίσως τραγικό. Ακόμα να πρόκειται για φαινόμενο με χαρακτήρα μιμητισμού, αντιγραφής για ορισμένους..Πάντως τους τελευταίους μήνες φτάνουν τις δέκα οι περιπτώσεις αυτοχειρίας, με την ίδια μέθοδο, την πτώση από τα ύψη και κυρίως από τις ταράτσες και τα μπαλκόνια κτιρίων.
Σοκ προκάλεσε στον καλλιτεχνικό κόσμο η είδηση της αυτοκτονίας της γνωστής σκηνογράφου και ενδυματολόγου Έλλης Παπαγεωργακοπούλου.
Σύμφωνα με πληροφορίες, έδωσε τέλος στη ζωή της πέφτοντας στο κενό από την ταράτσα της πολυκατοικίας όπου διέμενε, ενώ οι λόγοι που την οδήγησαν στο απονενοημένο διάβημα παραμένουν άγνωστοι.
Διακεκριμένη σκηνογράφος και ενδυματολόγος, η Ελλη Παπαγεωργακοπούλου θεωρούνταν μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες επαγγελματίες στον τομέα της. Ηταν ο άνθρωπος πίσω από τα σκηνικά και τα κοστούμια σπουδαίων παραστάσεων, ενώ είχε συνεργαστεί και με τον οσκαρικό Γιώργο Λάνθιμο σε κάποιες από τις ταινίες του.
Η πορεία της από τη Θεσσαλονίκη ως την Αθήνα και από την υποκριτική και τη Σχολή Καλών Τεχνών ως τη σκηνογραφία και την ενδυματολογία, εντυπωσιακή.
Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης έχοντας ως δάσκαλό της τον Μίμη Κοντό. Επιστρέφοντας στην Αθήνα σπούδασε στο Εθνικό Θέατρο ενώ λίγο αργότερα μπήκε στη ζωή της το περίφημο θέατρο Αμόρο, το Θέατρο του Νότου. Η πρώτη της συνεργασία ήταν για το θέατρο αυτό, με τον Θωμά Μοσχόπουλο. Μαζί δημιούργησαν κάποιες από τις πλέον αξιομνημόνευτες παραστάσεις. Ακολούθησαν εμβληματικές συνεργασίες στο θέατρο αλλά και στον κινηματογράφο. Ενδεικτικά αναφέρονται η Λένα Κιτσοπούλου, μεγάλες επιτυχίες του Καραθάνου όπως το «Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται», ο Σιρανό, η Γκόλφω και άλλα, ο Βυσσινόκηπος στη Στέγη, οι ταινίες που γύρισε στην Ελλάδα ο Γιώργος Λάνθιμος. Συνολικά εργάστηκε σε πάνω από 60 παραστάσεις στο θέατρο.
Σχεδίασε ακόμη τα κοστούμια για την Τελετή Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (2004) και για τον 51ο Διαγωνισμό της Eurovision (2006).
Η ίδια για το πώς είχε γίνει σκηνογράφος είχε πει σε συνέντευξή της στο παρελθόν στη lifo: «Με φοβερή παρατήρηση, άπειρα βιβλία, πολλή παρέα με τον Διονύση Φωτόπουλο, που είναι μια αδιανόητη μηχανή σκηνογραφίας. Παρατηρώντας τον στην καθημερινότητά του, δεν γινόταν να μην περάσουν πράγματα μέσα σου. Θυμάμαι τον τρόπο που δούλευε τη Σαλώμη του Μαυρίκιου και πώς έπλαθε το κοστούμι της Λυδίας Φωτοπούλου μαζί με τον Γκι Ματίς, που έκανε ειδικές κατασκευές. Έπαιζε ο Καραθάνος και πήγαινα και χάζευα τις πρόβες, έτσι μου περνάγανε υποσυνείδητα πράγματα. Επίσης, δεν είχα πρόβλημα να ρωτάω τους τεχνικούς – ρωτάω ακόμα και τώρα, άμα δεν ξέρω κάτι. Δεν μπορείς να τα ξέρεις όλα. Ας πούμε, ρωτάω τους τεχνικούς διευθυντές και τον κατασκευαστή: «Θέλω να κάνω αυτό, ξέρω ότι είναι τρελό, αλλά εγώ έχω σκεφτεί αυτό τον τρόπο. Γίνεται; Υπάρχει άλλος τρόπος; Ας τον συζητήσουμε». Έβαζα από τότε το μυαλό μου να δουλεύει απενοχοποιημένα, έξω από σκηνογραφικούς κανόνες».
Μεγάλωσε στο Κολωνάκι, αλλά, όταν παιδί ακόμα, η οικογένειά της μετακόμισε κάποια στιγμή δίπλα στο θέατρο Ιλίσια. «Έβλεπα όλες τις παραστάσεις του θιάσου Γαληνέα-Αλεξανδράκη, κυρίως αστικό θέατρο. Όσον αφορά το σινεμά, μεγάλωσα βλέποντας όλες τις "Μελωδίες της Ευτυχίας". Και εννοείται ότι είδα πολύ Αλίκη, την οποία λάτρευα!», είχε πει η Παπαγεωργακοπούλου στην ίδια συνέντευξη.
Το βιογραφικό της
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Ξεκίνησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης, όπου σπούδασε ζωγραφική με δάσκαλό της τον σημαντικό, αν και παραγνωρισμένο, Μίμη Κοντό. Επέστρεψε στην Αθήνα για να γίνει ηθοποιός στη Σχολή του Εθνικού. Ένας από τους συμφοιτητές της ήταν ο Νίκος Καραθάνος, με τον οποίο έμελλε να συνεργαστεί, χρόνια μετά, όχι ως ηθοποιός αλλά συμμετέχοντας στο εξαιρετικό του team ως σκηνογράφος.
Από το 1996 έχει σχεδιάσει σκηνικά και κοστούμια σε περισσότερες από εξήντα θεατρικές παραστάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό (Λονδίνο, Ιταλία κ.α.). Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες για παραγωγές που παρουσιάστηκαν στο Θέατρο Αμόρε, το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (Γκόλφω, Ο βυσσινόκηπος, Μόλις χώρισα κ.ά.), το Θέατρο Πόρτα, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Φεστιβάλ Αθηνών και σε διάφορα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.
Σχεδίασε τα κοστούμια για την Τελετή Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (2004) και για τον 51ο Διαγωνισμό της Γιουροβίζιον (2006).
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος ήταν ο πρώτος σκηνοθέτης με τον οποίο συνεργάστηκε, δημιουργώντας μαζί του μερικές από τις πλέον αξιομνημόνευτες παραστάσεις του Αμόρε (Θέατρο του Νότου).
Έχει υπογράψει μερικές από τις πιο εμβληματικές συνεργασίες των τελευταίων ετών σε θέατρο και κινηματογράφο, όπως οι ταινίες που έχει γυρίσει ο Γιώργος Λάνθιμος επί ελληνικού εδάφους, τα αιρετικά έργα της Λένας Κιτσοπούλου, οι επιτυχίες του Νίκου Καραθάνου (Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται, Σιρανό, η περίφημη Γκόλφω, το υπέροχο Δεκαήμερο) και ο αμφιλεγόμενος Βυσσινόκηπος στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, που θεωρήθηκε προσωπικό της επίτευγμα.