Πώς περιγράφει με ευθύτητα και ειλικρίνεια στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ και τον Δ. Δανίκα το επίτευγμα της ψηφιακής διαδικασίας εμβολιασμών, ανάμεσα στα πολλά και ενδιαφέροντα θέματα.
«...Τον Κυριάκο, λοιπόν, έτυχε να τον συναντήσω πριν από μερικά χρόνια ως καλεσμένος στο γνωστό ετήσιο συμπόσιο της διαNEOσις στους Δελφούς. Και τότε, λοιπόν, ήταν αδύνατον να φανταστώ, να υποπτευθώ πως ένας τέτοιος σύγχρονος, ανήσυχος τύπος, με άφθονα καλλιτεχνικά και λογοτεχνικά ενδιαφέροντα, θα μπορούσε να γίνει υπουργός - και μάλιστα με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Το στυλ, το ύφος του, η κουλτούρα του, όλα πάνω του εντελώς κόντρα με κάθε ίχνος τυπικού Νεοέλληνα πολιτικού. Ιδιαιτέρως της Νέας Δημοκρατίας. Ο Πιερρακάκης, όπως η μύγα μες στο γάλα. Κι όμως, έγινε. Κι όμως, έγινε επειδή Κυριάκος Μητσοτάκης.
Για όλους αυτούς τους λόγους. Και κυρίως επειδή όλοι αναφέρονται στο όνομά του και στην απότομη εκτίναξη της έρμης Ελλάδας από τη Γ' κατηγορία της «Ψωροκώσταινας» στο ρετιρέ του «ψηφιακού κράτους», αποφάσισα πως είναι καιρός για μια συζήτηση μαζί του.
Στη Λεόντειο
- Να τα πάρουμε από την αρχή. Στην Αθήνα λοιπόν.
«Γεννήθηκα στην Αθήνα στις 8 Αυγούστου του 1983. Είμαι μοναχοπαίδι. Ο πατέρας μου χειρουργός και η μητέρα μου δικηγόρος. Με μακρινή καταγωγή από τη Λακωνία, συγκεκριμένα από Αρεόπολη και Κροκεές. Μεγάλωσα στην Αθήνα, στα Κάτω Πατήσια. Μαθητής στη Λεόντειο. Το πρώτο πτυχίο μου με αντικείμενο την Πληροφορική το πήρα από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ). Στη συνέχεια, στα 22 μου χρόνια, συνέχισα μεταπτυχιακά τόσο στο Χάρβαρντ όσο και στο ΜΙΤ. Στο Χάρβαρντ για Δημόσια Πολιτική και Οικονομικά και στο ΜΙΤ για Τεχνολογική Πολιτική».
- Κάπως έτσι εξοπλίστηκες.
«Στα Οικονομικά και στην Πληροφορική. Από τη Βοστόνη επέστρεψα το 2009, ακριβώς πάνω στην κρίση. Το πρώτο που έκανα ήταν να ασχοληθώ επαγγελματικά σε διάφορα τεχνολογικά κέντρα. Αλλά η κύρια, πολύ ευεργετική για μένα, ασχολία μου συμπίπτει με τη συνεργασία μου με την διαNEOσις που ιδρύθηκε από τον Δημήτρη Δασκαλόπουλο. Ένας ανεξάρτητος ερευνητικός οργανισμός».
- Εκεί γνωριστήκαμε, σε κάποιο από τα ετήσια συμπόσια της διαNEOσις στους Δελφούς.
«Εγώ σε ήξερα από παλιά, από τις κριτικές σου στα "Νέα". Και με τις περισσότερες συμφωνούσα».
- Με κολακεύεις. Στην διαNEOσις, λοιπόν, τι ακριβώς έκανες;
«Ήμουν διευθυντής ερευνών».
- Τόσο μικρός; Μόλις 32 ετών;
«Μικρός για τα ελληνικά δεδομένα. Καθόλου μικρός για τα αμερικανικά. Τέλος πάντων».
- Τι ακριβώς είχες κάνει; Στ' αυτιά μου το «διευθυντής ερευνών» αφορά την περίπτωση κάποιου όπως περίπου «ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν» που λέει και ο τίτλος μιας θρυλικής τσέχικης ταινίας.
«Καθόλου έτσι. Σε βεβαιώ. Αυτός ο οργανισμός έχει συγκροτήσει μια σειρά από μελέτες με αντικείμενο την ανασυγκρότηση της χώρας».
- Της Ψωροκώσταινας...
«Μπορεί κάποτε να ήταν. Τώρα είμαστε πολύ καλύτερα. Και σε βεβαιώ ότι στο προσεχές μέλλον τεσσάρων ετών η "Ψωροκώσταινα", όπως τη λένε, θα βρεθεί στην παγκόσμια πρωτοπορία της ψηφιακής εποχής».
- Αυτό είναι υπόσχεση, ελπίδα, ευχή, βεβαιότητα;
«Θα είναι η αυριανή πραγματικότητα. Με την προϋπόθεση, φυσικά, ότι για τα επόμενα τέσσερα χρόνια θα πορευτούμε αναλόγως».
- Μακάρι. Για να επιστρέψουμε τώρα στην διαNEOσις...
«Εκεί, λοιπόν, σ' αυτό το πόστο, συντονίσαμε τη δημιουργία τουλάχιστον σαράντα ερευνών με αντικείμενο την ανασυγκρότηση της Ελλάδας».
- Και πώς γίνεται αυτό;
«Για να αλλάξεις κάτι, το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνεις είναι να αποτυπώσεις την πραγματικότητα. Δηλαδή να αποδεχτείς την ύπαρξη του προβλήματος. Ο,τι δεν μπορείς να μετρήσεις, δεν μπορείς ούτε να το μεταρρυθμίσεις, ούτε να το αλλάξεις. Πολιτική είναι η τέχνη να ξέρεις να μετράς, έλεγε ο Λίντον Τζόνσον. Μόνο που εκείνος το έλεγε σε συνάρτηση με τις ψήφους του Κογκρέσου».
- Ολα αυτά ακούγονται εξαιρετικά. Όμως βασικός παράγοντας είναι η πολιτική.
«Μείγμα τεχνολογίας και πολιτικής. Η διάσταση της τριβής με την πολιτική. Κάθε άνθρωπος μοιάζει με μωσαϊκό παραστάσεων. Αυτές οι παραστάσεις έρχονται να σε βοηθήσουν για να δώσεις λύσεις».
- Ο Πιερρακάκης, λοιπόν, ο μάγος τεχνολογίας και ψηφιακής διακυβέρνησης.
«Λάθος. Πλάνη. Εγώ δεν παίζω σε παραστάσεις one man show. Κάθε άλλο. Όποιος το επιχείρησε, έσπασε τα μούτρα του. Όχι μόνος, αλλά με πολλούς άλλους. Τα προβλήματα λύνονται συλλογικά, από ομάδες ανθρώπων».
- Ποιες ομάδες;
«Τις ονομάζουμε "διεπιστημονικές ομάδες"».
- Εδώ σε χάνω. Δεν κατάλαβα γρι.
«Σε τέτοιες ομάδες, εκτός από ειδικούς στην τεχνολογία πρέπει απαραιτήτως να συμπεριλάβεις πλήθος ειδικοτήτων. Όπως δικηγόρους. Όπως τεχνολογικά στελέχη. Όπως εργαζόμενους στο Δημόσιο. Πρέπει να δομείς ομάδες με κοινό αξιακό υπόβαθρο που θα έχουν διακριτές παραμέτρους προσόντων».
...........
«Είναι λάθος να μιλάμε για ψηφιακή διακυβέρνηση. Είναι το μέσον, δεν είναι ο στόχος. Είναι το εργαλείο. Πρέπει να μιλάμε για "Service Design", για σχεδιασμό μιας υπηρεσίας. Όλες οι υπηρεσίες πρέπει να σχεδιάζονται με κέντρο βάρους τον πολίτη. Είναι ένα μήνυμα. Έτσι θέλουμε να κάνουμε το κράτος. Για όλα».
Ο ταξίαρχος Περρής
- Επομένως το κράτος θα συρρικνωθεί, δηλαδή πολλοί υπάλληλοι θα καταλήξουν στην αχρηστία...
«Θα αλλάξει, δεν θα συρρικνωθεί. Υπάρχουν πολλές υπηρεσίες που χρειάζονται έμψυχο δυναμικό. Ένα πράγμα είναι πάντα καρφωμένο στη σκέψη μου: τα πάντα πρέπει να βρίσκονται σε διαρκή κίνηση. Όλα αλλάζουν, επομένως κι εμείς πρέπει να είμαστε πανέτοιμοι για κάθε αλλαγή. Τα πάντα ρει».
- Ένα παράδειγμα αυτής της «κίνησης» και της «αλλαγής»;
«Μα φυσικά το επίτευγμα της ψηφιακής διαδικασίας εμβολιασμών. Το οποίο σχεδιάστηκε, ολοκληρώθηκε και πραγματώθηκε με τη στενή συνεργασία του υπουργείου Υγείας, του υπουργείου Πολιτικής Προστασίας και του Στρατού. Όλοι εμείς είμαστε από ένα κομμάτι του πάζλ».
- Μα τι δουλειά είχε ο Στρατός στον εμβολιασμό;
«Στο εξηγώ. Ο ταξίαρχος κύριος Περρής και η ομάδα του έχουν αναλάβει την εξυπηρέτηση της εφοδιαστικής αλυσίδας του εμβολίου. Η δυσκολότερη εφοδιαστική άσκηση μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο».
- Πραγματικά δεν σε καταλαβαίνω...
«Θα στο πω πιο απλά. Τα φορτία με τα εμβόλια πρέπει να μεταφέρονται σε ειδικά ψυγεία που εξασφαλίζουν θερμοκρασίες έως -70 βαθμούς. Και πρέπει να μεταφερθούν και να φτάσουν σε όλα τα σημεία της χώρας. Και μάλιστα με δεδομένη τη δύσκολη γεωγραφία της. Με αυτή τη συνεργασία έγιναν το πάντρεμα και η στελέχωση των δομών υγείας και των εμβολιαστικών κέντρων».
- Και το ψηφιακό μέρος πώς ακριβώς σχεδιάστηκε;
«Πρώτο βήμα η δημιουργία της πλατφόρμας. Έτσι μπαίνει ο πολίτης και κλείνει το ραντεβού του. Ταυτόχρονα το κράτος πάει στον πολίτη και όχι ο πολίτης στο κράτος. Κολοσσιαία διαφορά. Σου προτείνω, του λέει, να κάνεις εμβόλιο τότε και εκεί. Αν θέλεις το κάνεις, αν δεν θέλεις, αλλάζεις μέρος και χρόνο».
- Και τι γίνεται με όσους δεν διαθέτουν στοιχειώδεις ψηφιακές δεξιότητες; Εννοώ πολίτες μεγάλης ηλικίας που δεν μπορούν να συμφιλιωθούν ούτε με την κινητή τηλεφωνία.
«Αυτό ακριβώς έπρεπε να απαντηθεί. Τι έπρεπε να κάνουμε; Ας πούμε να φτιάξουμε ένα τηλεφωνικό κέντρο. Αποτυχία. Ο πολίτης προσπαθεί, ξαναπροσπαθεί, ταλαιπωρείται, αλλά δεν πιάνει γραμμή. Τι κάναμε εμείς; Πήραμε τα φαρμακεία και τα ΚΕΠ. Συνολικά 12.000 σημεία. Από εκεί μπορεί να κλείσει ραντεβού κάθε πολίτης. Επομένως όχι τηλεφωνικό κέντρο που έγινε και απέτυχε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά ΚΕΠ και φαρμακεία σε όλη τη χώρα».