1. Κύμα αντιδράσεων έχουν προκαλέσει οι δηλώσεις της Αφροδίτης Λατινοπούλου περί των προτύπων ομορφιάς – Αποδοκιμασία για συμπεριφορές που προωθούν τον σεξισμό και τις έμφυλες διακρίσεις από κυβέρνηση, ΝΔ και κόμματα της αντιπολίτευσης.
Εν αρχή ήταν η τριχοφυΐα των γυναικών, σε σημεία που κατά την Αφροδίτη Λατινοπούλου θα έπρεπε να μην υφίσταται και θα έπρεπε να επιβάλλεται η λύση της αποτρίχωσης, με όποιον τρόπο ενδείκνυται. Εν συνεχεία ήταν οι ραγάδες, οι πανάδες, η κυτταρίτιδα και ό,τι άλλο προσκρούει στην... υψηλή αισθητική της και της προκαλεί ντροπή, γιατί τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά άλλωστε είναι και θέμα επιλογής του καθενός.
Ακολούθησε η περιποίηση των ανδρών, που προσκρούει επίσης στα «υγιή» κατά την κυρία Λατινοπούλου, πάντα, πρότυπα που πρέπει να μεταδίδουμε στις επόμενες γενιές, αλλά και το ανδρόγυνο look των αξύριστων γυναικών, που σαν να μην έφταναν οι... τρίχες τους, αναγκάζεται να τις υποστεί να φορούν ανδρικά ρούχα.
Κι αν η κυρία Λατινοπούλου έθεσε ξεκάθαρα σε βίντεό της στο twitter τους κανόνες της αισθητικής που πρέπει να επιβληθούν (δια νόμου;) στην κοινωνία, θεωρώντας προφανώς ότι η ίδια πληροί όλα τα υγιή και ορθώς προβαλλόμενα πρότυπα που πρέπει να υιοθετηθούν και να διαιωνιστούν ανά τους αιώνες εν είδη μανιφέστου –κυβέρνηση, Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ, πολίτες, καλλιτέχνες και χρήστες των social media μάλλον είχαν αντίθετη άποψη, αδιαφορώντας πλήρως για τις αισθητικές προδιαγραφές της πολιτεύτριας.
Κι αν κάποτε τέτοιες βαρύγδουπες δηλώσεις θα περνούσαν στην αφάνεια, πλέον τέτοιες συμπεριφορές μάλλον δεν γίνονται αποδεκτές, αλλά λαμβάνουν και απάντηση – τη δέουσα τις περισσότερες φορές, ήτοι αυτή που αρμόζει σε μία κοινωνία που έχει κάνει βήματα προς τα εμπρός, αποδέχεται και σέβεται όλα τα μέλη της. Και μάλλον, δεν πρόκειται για μια «νοσηρή μειοψηφία» όπως η κυρία Λατινοπούλου πρεσβεύει και διατείνεται.
Η Βουλή καταδίκασε συμπεριφορές που προωθούν τον σεξισμό και τις έμφυλες διακρίσεις
Το θέμα έλαβε διαστάσεις ακόμη και στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που ουδέποτε είχε φανταστεί ότι θα είχε στην ατζέντα της θέμα με περιεχόμενο το όνομα της κυρίας Λατινοπούλου.
Η υφυπουργός Δημογραφικής Πολιτικής και Ισότητας Φύλων Μαρία Συρεγγέλα αλλά και τα μέλη της επιτροπής αποδοκίμασαν συμπεριφορές που προωθούν τον σεξισμό και τις έμφυλες διακρίσεις.
«Οι απόψεις αυτές δεν απηχούν τις απόψεις του υπουργείου, της κυβέρνησης και της ΝΔ», τόνισε η κυρία Συρεγγέλα, παραπέμποντας και σε ανακοίνωση της Γενικής Γραμματείας.
Παρέμβαση στο ζήτημα πραγματοποίησε η πρόεδρος της επιτροπής και βουλευτής Άννα Καραμανλή που ξεκαθάρισε ότι «δεν εκφράζουν την ΝΔ και την κυβέρνηση αυτές οι συμπεριφορές. Είναι αυτονόητο όπως υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα του καθενός να διαχειρίζεται το σώμα του όπως θέλε
ι. Πρέπει να απομακρύνουμε αυτές τις συμπεριφορές». Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ειρήνη Αγαθοπούλου, που κάλεσε την κυβέρνηση να απομονώσει τέτοιες απόψεις.
Η Λατινοπούλου επιμένει στο μανιφέστο της και μιλά για «οργανωμένες μειοψηφίες»
Παρά τις αντιδράσεις και μάλιστα σε επίπεδο κυβέρνησης και βουλής, η κυρία Λατινοπούλου επέμεινε στο μανιφέστο της, λέγοντας στον ΑΝΤ1 ότι «αν γυρνούσα και έλεγα αυτήν την στιγμή ότι έχω μετανιώσει δεν θα ήταν αλήθεια». Μάλιστα για να δικαιολογήσει το μανιφέστο της αναφέρθηκε στους τεράστιους αγώνες των γυναικών όλα αυτά τα χρόνια. «Είναι ένα κεκτημένο της γυναίκας η εικόνα» είπε, έχοντας μία δική της αντίληψη περί αγώνων, κεκτημένου και εικόνας.
Απέδωσε δε τις αντιδράσεις σε «οργανωμένες μειοψηφίες», που προσπαθούν να επιβάλλουν πράγματα, χωρίς να διευκρινίσει αν κάποιος προσπάθησε με τον όποιο τρόπο να τις επιβάλλει να μην χρησιμοποιεί μεθόδους αποτρίχωσης.
«Θα πρέπει να αναδείξουμε το έργο μας, τις πράξεις μας και να παλέψουμε για κάτι καλύτερο και όχι να ασχολούμαστε με τρίχες», ανέφερε, ερμηνεία που έδωσαν και άλλοι στην ουσία των λεγομένων της.
Σάλος από την... οργανωμένης μειοψηφία του twitter
Πέραν των αντιδράσεων που εκδηλώθηκαν σε πολιτικό και καλλιτεχνικό επίπεδο, η τοποθέτηση της κυρίας Λατινοπούλου γνώρισε πρωτοφανή δόξα στο twitter, που προφανώς ανήκει στην οργανωμένη μειοψηφία που θέλει να προβάλλει τα πρότυπά της και όχι σε ανθρώπους που απηχούν τις δικές τους προσωπικές απόψεις.
2.Μυθριδάτης Μαξίμου: Το νέο τραγούδι που προκαλεί "σεισμό" και η αιχμηρή "απάντηση" Μανδραβέλη
Μυθριδάτης Μαξίμου: Με ένα αιχμηρό κείμενο ο Πάσχος Μανδραβέλης σχολιάζει στην Καθημερινή το "τραγούδι" του Μιθριδάτη
Με ένα πολύ αιχμηρό κείμενο ο γνωστός αρθρογράφος της Καθημερινής, Πάσχος Μανδραβέλης, σφάζει με το μπαμπάκι το "καλλιτεχνικό πόνημα" του ράπερ Μιθριδάτη, αλλά κυρίως σχολιάζει την ταύτιση της νεοελληνικής Αριστεράς με "έργα τέχνης" αυτού του επιπέδου.
O τραγουδιστής από τα «Ημισκούμπρια», Μιθριδάτης, στο νέο του τραγούδι διάρκειας 12 λεπτών με κοινωνικοπολιτικό μήνυμα και τίτλο «Για να μην τα χρωστάω», ασκεί κριτική στην κυβέρνηση. Το 12λεπτο μουσικό κομμάτι χωρίζεται σε έξι μέρη και κεντρικά θέματα του σχολιασμού του είναι η διαχείριση της πανδημίας, τα φαινόμενα αστυνομικής βίας, καθώς και το νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση για αλλαγές στα εργασιακά.
Η αρχή του άρθρου του είναι χαρακτηριστική: Καημένη αριστερά. Εκεί όπου κρεμούσε ο Ρίτσος τα άρματα τώρα ο Μιθριδάτης κρεμάει τα νταούλια. Μάλιστα ο
Πάσχος Μανδραβέλης αναπαράγει και τον ύμνο που επιφυλάσσει στο τραγούδι του ράπερ Μιθριδάτη η Αυγή, διανθίζοντας το κείμενο με ειρωνεία.
Γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης
Μέρα Μαγιού μου μίσεψες (καημένη Αριστερά) μέρα Μαγιού σε χάνω. Το κάτω την Αυγή "πρωτότυπο δημιούργημα του πολιτικά συναρπαστικού ακόμα και στα σημεία που μπορεί ενδεχομένως κάποιος να διαφωνεί ράπερ, περιλαμβάνει τους εξής στίχους όπως τους ανθολογεί η ίδια εφημερίδα: Κυβέρνηση με σήμα το κουταλοπίρουνο κι ένα φλώρο έχει ξαφνικά για τύραννο. Μια Πρωθυπουργάντζα που έχει στην καβάντζα κάθε ορντινάτζα, δευτεράντζα για μπροστάντζα."
Και ο καλλιτέχνης συνεχίζει: Περνάνε νομοσχέδια εκτρώματα στα χώματα, μέλι είναι το έλλειμμα κι είναι το μέλημά τους να αφήσουν ένα ρημαδιό ξανά στο όνομά τους. Οκτάωρη εργασία είναι μπαναλιτέ και κάθε υπερωρία θα είναι απληρωτέ. Τώρα fake news λένε την προπαγάνδα μα χαρτοπολτό από ευρώ φτιάχνεις ανδριάντα. Ο ηγέτης μας στο σετ για συνέντα τετ α τετ, ρωτάει ο Πινόκιο απαντά ο Πινοσέτ. Και ο Πάσχος Μανδραβέλης καταλήγει: Βεβαίως κάποιος δικαίως μπορεί να ισχυριστεί, άλλο ο Επιτάφιος και άλλο το "Για να μην στα χρωστάω". Άλλο Γιάννης Ρίτσος και άλλο Μιθριδάτης. Το ίδιο λέμε...
Ο Μιθριδάτης Χατζόγλου ή απλά Μιθριδάτης έγινε ευρύτερα γνωστός ως μέλος του συγκροτήματος «Ημισκούμπρια». Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κυψέλη. Είναι γιος των ηθοποιών Κώστα Χατζόγλου και Ανθής Γούναρη. Σε ηλικία 15 ετών, εργάστηκε ως σκιτσογράφος σε εφημερίδες και περιοδικά. Μέχρι το 1994, εργαζόταν ως υπάλληλος σε κατάστημα Metropolis. Την ίδια εποχή, φοιτούσε στη Σχολή Καλών Τεχνών, από την οποία αποφοίτησε τελικά το 2019.
Το «μανιφέστο» του Μιθριδάτη έγινε επίκεντρο αντιπαράθεσης στο ελληνικό Twitter, με τους χρήστες να τον επικρίνουν ή να τον αποθεώνουν και το όνομα του ράπερ να φιγουράρει στο πρώτο τρεντ, ενώ στο Youtube έχει ξεπεράσει τα 100.000 views.
3.Ράπερ ενωμένοι ποτέ νικημένοι - Η εξουσία έρχεται για τον ΣΥΡΙΖΑ
Κάποτε «τεχνουργήματα» σαν το περιώνυμο του Μιθριδάτη που ξεσήκωσε τόση χλαπαταγή, ήταν από ενσυναίσθηση συμπαθή. Εξέπεμπαν την απόγνωση, την οργισμένη στάση ζωής των ριγμένων, των απόκληρων, των αφανών, των εικονοκλαστών. Κατήγγειλαν την δύναμη των επικυρίαρχων, την ενσωμάτωση των επαναπαυμένων, την αδιαφορία των βολεμένων.
Απηχούσαν το περιθώριο, την «ιερή αλητεία», την οργή προς όλους και σε όλα.
Μόνο στη χώρα της Φαιδράς Πορτοκαλέας οι στίχοι ενός δημιουργήματος έμελε να γίνονταν πολιτική προθήκη. Δεν κρίνουμε το δημιουργό. Στις αστικές δημοκρατίες ο καθείς είναι ελεύθερος να ορίζει τους αντιπάλους του, να τους επικρίνει, και να καταγγέλλει αυτά που τον ενοχλούν. Ούτε κρίνουμε την ποιότητα του καλλιτεχνικού δημιουργήματος. Κάθε δημιούργημα ο πολίτης είτε το αποδέχεται υπό το πρίσμα του δικού του αισθητηρίου, είτε το απορρίπτει και το προσπερνά. Ως εκεί όμως.
Είναι πολιτική ελαφρότης οι - εκ της θέσεώς τους βολεμένοι πλέον - βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να εντάσσουν στο πολιτικό τους οπλοστάσιο και ως επιχείρημα μια άναρθρη καταγγελτική κραυγή (την οποία δικαιούται πάντως να εκφράζει ο δημιουργός).
Και όμως! Ο Τσίπρας κατά την ομιλία του στην Κ.Ο. του κόμματος στη Βουλή, για να ισχυροποιήσει το επιχείρημά του κατά του Μητσοτάκη, που «αλλοιώνει τους συνταγματικούς θεσμούς» (αλλοίωση θεσμών επειδή η υγειονομική επιτροπή της Βουλής συνιστά μικρή παρουσία βουλευτών), χρησιμοποίησε όπως είπε «τους στίχους του τραγουδιού ενός γνωστού ράπερ: «Το Σύνταγμα μετατρέπεται απλά στο όνομα μιας πλατείας».
Και αν ο Τσίπρας το θεώρησε ευφυές εύρημα, και είναι ο ίδιος υπεύθυνος της αισθητικής των ευρημάτων του, ο Νίκος Φίλης το ανήγαγε σε... κίνημα νεολαίας.
Σε δήλωσή του ανέφερε: «Όταν η ογκούμενη δυσαρέσκεια γίνεται διαδήλωση αλλά και τραγούδι, τότε αρχίζουν να ακούγονται πιο δυνατά τα όργανα της αμφισβήτησης και της απόρριψης για την κυβέρνηση. Οι ήχοι και οι στίχοι από τη μουσική δημιουργία του ράπερ Μιθριδάτη, ακούγονται παντού. Τον ακούσει άραγε η κυβέρνηση;» (σ.σ. Να υποθέσουμε ότι πλέον η επαναστατική θέρμη των κινημάτων θα καταμετράται με θερμόμετρο τα views στο YouTube - και να υπενθυμίσουμε ότι ο Φίλης θεωρείται εκ των σοβαρών της αξιωματικής αντιπολίτευσης).
Κάποτε τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ (τότε ευτυχώς όχι οι βουλευτές, τα βαριά στελέχη και ο Πρόεδρός του), κατακρεουργούσαν με χυδαιότητα και μίσος τον συμπαθή δημιουργό Νίκο Πορτοκάλογλου, για ένα τραγούδι που εξέπεμπε την παρηγόρια/ευχή/ πρόβλεψη, και είχε τον στίχο «θα περάσει κι αυτό».
Το τραγούδι αναφερόταν στα δύστηνα χρόνια των μνημονίων, αλλά οι συριζαίοι το εξέλαβαν ότι αφορούσε την κυβέρνησή τους!
Δεν είναι μόνο η ελαφρότης και η αλλόφρων απελπισία του ΣΥΡΙΖΑ, που περιπεπλεγμένος στην δημοσκοπική ακινησία, πιάνεται από το ελάχιστο και το μεγιστοποιεί προκειμένου να πλήξει τον αντίπαλο. Είναι και η κληρονομημένη κουλτούρα της Αριστεράς ότι η τέχνη πρέπει να είναι στρατευμένη. Να υπηρετεί τον λαό (ουσιαστικά να προπαγανδίζει το κόμμα και την ιδεολογία του). Μόνο τότε δικαιώνει την ύπαρξή της.
Και αφού τέτοια αντίληψη έχουν για την τέχνη, κάνουν αντίστοιχη αυθαίρετη προβολή και στα κίνητρα των αντιπάλων τους. Ο Πορτοκάλογλου ήταν μεταξύ των 58 προσωπικοτήτων της «Πρωτοβουλίας» για την ανασυγκρότηση του χώρου της Κεντροαριστεράς. Άρα στρατευμένος, άρα δεν μπορεί παρά τα τραγούδια που γράφει να στοχεύουν στο να χτυπήσει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ! Τέτοια ευρύνοια οι σύντροφοι!
Φυσικά μια τέτοια τέχνη, όταν είναι αυτόβουλη μπορεί να παραγάγει απαράμιλλα έργα (π.χ. περιπτώσεις Μαγιακόσφσκι, Ρίτσου). Συχνά όμως ήταν επιβεβλημένη από τα καθεστώτα στο πλαίσιο του «σοσιαλιστικού ρεαλισμού», και παρήγαγε τερατουργήματα.
Στην όξυνση που έφερε στο συριζαίικο μπλοκ ο ράπερ, άρχισε από τους χρήστες των social η ανθρωποφαγία και των «δικών» τους καλλιτεχνών. Ξαφνικά ο ράπερ έγινε «μελωδικός» (λέμε τώρα) κήρυκας της αντίστασης κατά του Μητσοτάκη, και ο ενθουσιώδης λαός του διαδικτύου διερωτάτο: «Που είναι άλλοι;»
Όπου «οι άλλοι» είναι κάποιοι σοβαροί καλλιτέχνες που πρόσκεινται στην Αριστερά αλλά παραγάγουν πολιτισμό, και δεν μετατρέπουν την τέχνη τους σε κραυγαλέα και αντιαισθητική συνθηματολογία. Αλλά αφού δεν μετέχουν στο αλύχτισμα των σκυλιών, αντιμετωπίζονται ως προδότες και τους ρίχνουν σε αυτά!
Πάντως δεν τους χρειάζονται πλέον. Υπάρχει ο πρωτοπόρος ράπερ Μιθριδάτης, και ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ελπίζει: Ράπερ ενωμένοι ποτέ νικημένοι. Η εξουσία έρχεται.