-Οι ενισχύσεις προς τις ομάδες πολιτισμού, οι μεγαλόστομες διακηρύξεις χωρίς «βάθος και ουσία», οι επαγγελίες-συστάσεις για τα πάντα στη Θεσσαλονίκη, το πύρινο άρθρο του Τάκη Θεοδωρακόπουλου.
1. Η υπουργός Πολιτισμού είναι ακαταγώνιστη, πάντα από τις πρώτες στη σειρά των υπουργών της Κυβέρνησης από το τέλος. Σε μια διαρκή κινητικότητα, γραφειοκρατική αντίληψη και μαζί εγωιστική, χωρίς έμπνευση , χωρίς σοβαρά αποτελέσματα και προοπτική. Απογοητευτική και η θητεία του υφυπουργού, υποτίθεται υπεύθυνου εμπνευστή-ηγέτη του Κράτους στον σύγχρονο Πολιτισμό. Κατά τα άλλα, Πολιτιστικό αναπτυξιακό masterplan για τη Θεσσαλονίκη προανήγγειλε ο Υφυπουργός Πολιτισμού Νικόλας Γιατρομανωλάκης, μετά πολλών άλλων προτροπών-δηλώσεων και υποδείξεων.
2.Την ανάγκη ανάδειξης της Θεσσαλονίκης σε σημείο αναφοράς για τον σύγχρονο πολιτισμό στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, αλλά και ανάπτυξης συνεργειών μεταξύ των εποπτευομένων φορέων, του Δήμου Θεσσαλονίκης, της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, της ΔΕΘ, αλλά και άλλων δημόσιων και ιδιωτικών φορέων της πόλης, καθώς και της δημιουργικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης, επεσήμανε ο Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, αρμόδιος για θέματα σύγχρονου πολιτισμού, Νικόλας Γιατρομανωλάκης.
Κατά τη διάρκεια της τετραήμερης επίσκεψής του στη Θεσσαλονίκη από το βράδυ της Τρίτης 29 Ιουνίου έως και το βράδυ του Σαββάτου 3 Ιουλίου, ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης, συναντήθηκε με τις διοικήσεις επτά φορέων σύγχρονου πολιτισμού που βρίσκονται στην πόλη. Συγκεκριμένα, ο Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού πραγματοποίησε συναντήσεις με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το ΜΟΜus και το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών, ενώ ξεχωριστές συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν με το Σύλλογο Καθηγητών των Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης και τον Σύλλογο Μόνιμων Υπαλλήλων της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης.
Επιπλέον των επιμέρους συναντήσεων με τους εποπτευόμενους φορείς για τη συζήτηση συγκεκριμένων θεμάτων καθενός εξ αυτών, την Παρασκευή 3 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε ευρεία σύσκεψη στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης υπό τον Υφυπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού, αρμόδιο για θέματα σύγχρονου πολιτισμού, Νικόλα Γιατρομανωλάκη, παρουσία των διοικήσεων και των επτά προαναφερθέντων φορέων σύγχρονου πολιτισμού. Αντικείμενο της συνάντησης ήταν η ενθάρρυνση και ανάπτυξη συνεργειών μεταξύ των φορέων προκειμένου να πολλαπλασιαστεί το πολιτιστικό τους αποτύπωμα στην πόλη και να ενισχυθεί η πολιτιστική εξωστρέφεια της Θεσσαλονίκης.
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης υπερθεμάτισε της ανάγκης συμπράξεων και συντονισμού μεταξύ των φορέων πολιτισμού της πόλης και σημείωσε πως: «Η κλίμακα, η γεωγραφική θέση και ο διαχρονικά πολυπολιτισμικός χαρακτήρας της Θεσσαλονίκης, αλλά και ο σημαντικός αριθμός κρατικών αλλά και ιδιωτικών φορέων πολιτισμού της πόλης, επιτρέπουν στην πόλη τόσο να καταστεί ένας πολιτιστικός πόλος στην ευρύτερη περιοχή, όσο και να αναπτύξει και να εξελίξει ένα δυναμικό πολιτιστικό και δημιουργικό οικοσύστημα που θα μπορέσει να αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης και αναβάθμισης της ποιότητας ζωής για τους κατοίκους.
Το όραμα αυτό συμμερίζεται και ο Δήμος της Θεσσαλονίκης, όπως επιβεβαιώθηκε κατά τη συνάντη
3.Η κινητικότητα του κ. Γιατρομανωλάκη
Τάκης Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
«Ονομάσαμε το περιοδικό "Θράκα» γιατί πάνω στα κάρβουνα ψήνονται οι μεζέδες. Στα τσίπουρα αυτά η μεταξύ μας τριβή απέδωσε πολύ καλές ιδέες». Είναι ο εμπνευσμένος τρόπος με τον οποίον αυτοσυστήνεται η ομάδα που εκδίδει το περιοδικό «Θράκα». Δεν έχω αντίρρηση ότι οι μεζέδες και τα τσίπουρα έχουν συμβάλει τα μάλα στη βαριά βιομηχανία του τόπου, τον πολιτισμό εννοώ. Ελπίζω μόνον η παρέα να έχει χορτάσει από έμπνευση και να μην ξοδέψει σε τσίπουρα και μεζέδες τις 18.000 ευρώ που της χορήγησε γενναιόδωρα το υπουργείο Πολιτισμού. Πόσους μεζέδες να φας, πόσα τσίπουρα να πιεις και πόση τριβή να αντέξεις; Το ποσό αυτό είναι μέρος των 446.000 ευρώ που διέθεσε το υπουργείο για την ενίσχυση των γραμμάτων και του βιβλίου. Αρκεί μια σύντομη ματιά στον κατάλογο με τις χορηγούμενες οργανώσεις για να διαπιστώσεις ποια αντίληψη επικρατεί στο υπουργείο για τα γράμματα και το βιβλίο.
Θα μου πείτε υπάρχει η «θεωρία της κινητικότητας». Τη θεωρία αυτή διατύπωσε, σε εκλαϊκευμένη μορφή, ο υφυπουργός Ν. Γιατρομανωλάκης, αρμόδιος για θέματα σύγχρονου πολιτισμού. Ηταν η απάντησή του στην απορία των εκδοτών για τους λόγους για τους οποίους δεν συμπεριελήφθη και η αγορά βιβλίων στην κάρτα των 150 ευρώ που δικαιούνται όσοι νέοι μάς κάνουν τη χάρη να εμβολιασθούν. Θέλουν, λέει, να ενισχύσουν όσες μορφές πολιτισμού παράγουν κινητικότητα. Η αλήθεια είναι ότι το βιβλίο ούτε τρέχει ούτε κολυμπάει. Με εξαίρεση τους μεζέδες, τα τσίπουρα και την τριβή που παράγουν κινητικότητα σε πολλά επίπεδα. Σημειωτέον ότι τη «θεωρία της κινητικότητας» οι εκδότες την έμαθαν από τη συνέντευξη Τύπου. Οπως έμαθα από εκπροσώπους τους, το γραφείο του κ. Γιατρομανωλάκη λειτουργεί όπως ο ΕΦΚΑ. Δεν απαντούν ούτε στο τηλέφωνο ούτε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Το βρίσκω λογικό. Με τόση κινητικότητα ο άνθρωπος, δεν έχει χρόνο για μεζέδες και για τσίπουρα.
Και τώρα ας σοβαρευτούμε. Οσο μας το επιτρέπουν οι συνθήκες. Η υπόθεση με τις 446.000 ευρώ που μοιράστηκαν σε λόγγους και ραχούλες δηλοί ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει από την εποχή που η αείμνηστος Μελίνα μοίραζε δημοκρατικά τα υπάρχοντα του υπουργείου της, για να μην αφήσει κανέναν δυσαρεστημένο. Η Ελλάδα γέμισε με ψιλικατζίδικα γραμμάτων και τεχνών, και η πολιτεία δικαιούται να επαίρεται ότι δεν διακινδύνευσε να αναλάβει την ευθύνη επιλογών που θα ενίσχυαν όσους έκρινε ότι μπορούν να ξεπεράσουν τον πήχυ της μετριότητας. Σε όλες αυτές τις δεκαετίες, από τη Μελίνα έως σήμερα, όσοι ξέφυγαν από τη μετριότητα το κατάφεραν παρά την πολιτική του υπουργείου. Η παράδοση συνεχίζεται.
Το δεύτερο εξίσου σημαντικό είναι αυτό που ο κ. Γιατρομανωλάκης βάφτισε «κινητικότητα», νομίζοντας πως λέει κάτι πρωτότυπο υποθέτω, στην πραγματικότητα επιβεβαιώνοντας τη στερεότυπη αντίληψη περί πολιτισμού. Οταν το υπουργείο λέει «πολιτισμός» εννοεί το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη μουσική, τον χορό, τα εικαστικά, ακόμη και τους μεζέδες. Το βιβλίο, όμως, είναι βιβλίο. Και τα εβραϊκά έχουν λίγους αναγνώστες, όπως και τα ελληνικά μας. Ας κάνουν τον κόπο να δουν πόση προσπάθεια καταβάλλει το Ισραήλ για τη διεθνή ακτινοβολία της λογοτεχνίας του, για να καταλάβουν τι εννοώ.
Να πω ότι αυτή η νοοτροπία εγκαινιάστηκε χάρη στη Μελίνα και στην κακή της σχέση με την ανάγνωση; Μα για όλα φταίει η Μελίνα; Φταίει για πολλά, αλλά όχι για όλα. Φταίνε και οι επίγονοι, οι οποίοι, μέσα σε τόσες δεκαετίες και μετά μία πτώχευση, δεν έχουν στύψει το μυαλό τους μπας και κατεβάσουν καμιάν ιδέα. Και τσαλαβουτάνε στην πολιτική που εκείνη είχε εγκαινιάσει ζηλεύοντας τη δημοφιλία της. Εκείνη ήταν η Μελίνα. Πήγαινε στο Λονδίνο και οι «Τάιμς» το ανέφεραν στην πρώτη τους σελίδα. Είχε και το μπρίο της και τον ναρκισσισμό της. Ομως, όπως έγραψε ο Ζενέ, «n'est pas narcisse qui veut» –«δεν μπορείς να είσαι νάρκισσος μόνον επειδή το θέλεις»– σε ελεύθερη μετάφραση.