Ήδη ιεράρχες από όλο τον κόσμο έχουν αρχίσει να συρρέουν στην Κωνσταντινούπολη, όπου θα πραγματοποιηθεί Σύναξη περισσότερων από 100 Ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου. Οι Ιεράρχες προσέρχονται προκειμένου να συμμετάσχουν σε τριήμερη Σύναξη την 1η Σεπτεμβρίου ημέρα της Ινδικτιώνος, όπου η Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει την έναρξη του νέου έτους και στο πλαίσιο των 30 χρόνων που συμπληρώνονται το 2021 από την εκλογή του κ. Βαρθολομαίου στον Οικουμενικό Θρόνο. Η ημέρα αυτή είναι αφιερωμένη στην προσευχή υπέρ της Προστασίας του Φυσικού Περιβάλλοντος.
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται η εισαγωγική ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, όπου θα αναφερθεί στα πεπραγμένα της τριετίας ενώ αναμένεται να εστιάσει και στις νέες στοχεύσεις αλλά και στην πανδημία. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της φετινής συνεδρίασης είναι ότι για πρώτη φορά έχουν κληθεί και λαϊκοί μεταξύ των οποίων και ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας ως ειδικός με μεγάλη εμπειρία για το θέμα της πανδημίας καθώς θέμα της Σύναξης αποτελεί η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με την πανδημία και η στάση της Εκκλησίας απέναντι στο ζήτημα.
Άρχοντας οφφικιάλιος ανακηρύχθηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο ο καθηγητής λοιμωξιολόγος Σωτήρης Τσιόδρας, χθες βράδυ Τρίτη 31 Αυγούστου αμέσως μετά τον μεγάλο Εσπερινό στην Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Βαλουκλή, χοροστατούντος του Οικουμενικού Πατριάρχη.
Τι σημαίνει ο τίτλος "Άρχων Οφφικιάλος";
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο διατηρεί εδώ και πέντε αιώνες στο ακέραιο τους τίτλους που δίνονταν από τους ρωμαίους (βυζαντινούς) αυτοκράτορες και εξακολουθούν να αποτελούν μια ελάχιστη ένδειξη της τιμής, της αγάπης και του σεβασμού που τρέφει το Πατριαρχείο στους ανθρώπους αυτούς.
Όλα τα πατριαρχεία διαθέτουν τους δικούς τους Άρχοντες και αποδίδουν ειδικά παράσημα, τα λεγόμενα οφφίκια (εκκλησιαστικοί τιμητικοί τίτλοι), σε προσωπικότητες οι οποίες εργάζονται για το καλό της Εκκλησίας και της ανθρωπότητας με το πλέον ξακουστό και πολυθρύλητο να είναι το Τάγμα των Αρχόντων του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Ο τίτλος του Άρχοντα εμφανίζεται για πρώτη φορά τον 3ο μ.Χ. αιώνα και δινόταν σε μια τάξη αξιωματούχων που ονομάζονταν οφφικιάλιοι. Αρχικά δινόταν μόνο στους κληρικούς, όμως με την πάροδο του χρόνου, στη βυζαντινή εποχή, οι τίτλοι αυτοί αυξάνονται σε αριθμό και οι περισσότεροι τιτλούχοι είναι λαϊκοί. Μετά την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας οι τίτλοι και οι διακρίσεις δίνονται μόνο σε εκείνους οι οποίοι εργάζονται για το καλό της Εκκλησίας.
Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα ec-patr.eu του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επικεφαλής των οφφικίων είναι το του άρχοντος Μεγάλου Λογοθέτου και ακολουθούν τα μεγάλα οφφίκια: του χαρτοφύλακος, του πρωτονοταρίου, του ρήτορος, του ρεφερενδαρίου, του υπομνηματογράφου, του πρωτέκδικου, του ιερομνήμονος, του χαρτουλαρίον, του δικαιοφύλακος, του νομοφύλακος, του ακτουαρίου, του δεπουτάτου.
Για τους τιμωμένους ανθρώπους των γραμμάτων υιοθετήθηκαν, αντί των παλαιοτέρων οφφικίων του διδασκάλου του αποστόλου ή του ψαλτήρος, μάλιστα για τους θεολόγους, τα οφφίκια του διδασκάλου του Ευαγγελίου ή της Εκκλησίας ή του κατηχητή. Για τους εκπαιδευτικούς: το του διδασκάλου του Γένους και για τους λοιπούς διανοουμένους, του διδασκάλου των γραμμάτων.
Στον χώρο της λειτουργικής μουσικής απονέμονται τα οφφίκια: του πρώτου δομέστιχου, που είναι και το αρχαιότερο, του πρωτοψάλτη, του λαμπαδαρίου, του πρωτοκανονάρχη,, του πριμικηρίου, του υμνογράφου, του μουσικοδιδάσκαλου, του χοράρχη. Επίσης, απονέμονται και τα άπλα τιμητικά οφφίκια εκκλησιαστικής, πολιτικής και στρατιωτικής προελεύσεως, όπως: του εξάρχου, του πρωτομαΐστορος, του κανστρινσίου, του μυρεψού, του νοταρίου, του ασικρίτη, του οστιαρίου, του διερμηνέως, του ακτουαρίου, του λαοσυνάκτη, του προστάτου των γραμμάτων ή των σχολείων, του αγιογράφου, του υπομιμνήσκοντος, του σκευοφύλαπος, του ακολούθου.