NonPaperNews - Για να μετέχεις στα γεγονότα

Το συζητούμενο νομοσχέδιο για τη δημόσια τηλεόραση ως πολιτική πρωτοβουλία συνδέεται προφανώς με το γενικότερο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής, με την πορεία της χώρας. Χωρίς ένα τέτοια πλαίσιο η συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία δεν έχει αρχή.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο αυτό έχει ξεχωριστή σημασία για τη χώρα, για την Κυβέρνηση και θα έλεγα και για την Αριστερά. Αναμετριέται με όνειρα και οράματα δεκαετιών και φιλοδοξεί να μετατρέψει αξίες και αρχές πρώτα σε συγκεκριμένους νομικούς κανόνες κι έπειτα στην οικοδόμηση μιας νέας, προοδευτικής, λαϊκής και εθνικής συνείδησης.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να ξεκινήσω με μία ομολογία. Θα ήθελα να ομολογήσω εδώ ενώπιόν σας, ενώπιον του ελληνικού λαού ότι θαυμάζω τον κ. Παππά.

Σέβομαι τον Κανονισμό της Βουλής, ο οποίος, ωστόσο, προϋποθέτει ένα μίνιμουμ σεβασμού μεταξύ συναδέλφων. Επί τρεις μήνες σχεδόν διαπιστώνω ότι η πλειοψηφία των Βουλευτών παίζουμε σχεδόν το ρόλο της «γλάστρας» στην πασαρέλα του ναρκισσισμού των αστέρων-τηλεαστέρων, οι οποίοι ξεπερνούν κατά πολύ ήδη τον ήδη πολύ χρόνο που τους δίνει ο Κανονισμός. Πρόκειται για μια απλώς χυδαία οπτικοποίηση της Βουλής.

Ο κ. Τραγάκης είπε «καλύτερα μετά τον κ. Βενιζέλο». Πραγματικά, από πλευράς τηλεθέασης και ακρόασης καλύτερα ήταν να μιλούσα μετά από τον κ. Βενιζέλο, αλλά ξέρετε, κύριε Τραγάκη και κυρία Πρόεδρε, χθες ήμουν έτοιμος να πω ότι αυτή δεν είναι Βουλή των απλών Βουλευτών, αλλά Βουλή των Υπουργών και των Κοινοβουλευτικών Εκπροσώπων.

Κυρίες και κύριοι, σ' αυτήν εδώ την Αίθουσα έχουν κατά καιρούς τιμηθεί διάφορα πρόσωπα και έχει κρατηθεί ενός λεπτού σιγή για διάφορα θέματα, πολλές φορές θέματα άσχετα με την ελληνική πραγματικότητα και χάριν πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Θα ήθελα να θυμίσω ότι πριν από είκοσι χρόνια, κατά τη γνώμη μου, γράφτηκε ένα πολύ σημαντικό βιβλίο από τον τότε διευθυντή της «Le Monde Diplomatique», τον Ιγνάσιο Ραμονέ, με τον τίτλο «Γεωπολιτική του χάους».

Έχω σαράντα δύο χρόνια στο επάγγελμα. Στην ΕΡΤ έχω δουλέψει πριν από επίσης σαράντα δύο χρόνια, με διαφορετικές κυβερνήσεις. Έχω δουλέψει και στον ιδιωτικό τομέα. Έχω φύγει από παντού διωγμένη, απολυμένη. Δεν έχω παραιτηθεί από πουθενά. Αυτό δεν μου δίνει το δικαίωμα -και δεν θα το κάνω εδώ μέσα- να «κρεμάσω» πρόσωπα.

Είναι η παρθενική ομιλία στη Βουλή. Και να πως τα φέρνει η ζωή: να πρέπει να μιλήσω για την ΕΡΤ. Για την ΕΡΤ που με ανέδειξε επαγγελματικά, την ΕΡΤ που αγάπησα ιδιαιτέρως, την ΕΡΤ που την ξέρω από την καλή και την ανάποδή της.