NonPaperNews - Για να μετέχεις στα γεγονότα
NonPaperNews
Θα ήθελα να αναφερθώ εν συντομία σε δύο τροπολογίες οι οποίες έχουν κατατεθεί από το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Αναφέρομαι πρώτα στην τροπολογία με γενικό αριθμό 2280 και ειδικό 249, η οποία παρατείνει κατά τρεις μήνες τη θητεία των Προέδρων και των μελών των συνταγματικά κατοχυρωμένων Ανεξάρτητων Αρχών.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, δεν γνωρίζω εάν στην ΙΣΤ΄ Περίοδο της Βουλής –την επομένη- θα έχω την τιμή να βρίσκομαι σε αυτά τα έδρανα. Πιστεύω ότι στο δημοκρατικό μας πολίτευμα το Κοινοβούλιο εκφράζει πιο άμεσα και πιο αυθεντικά από οποιαδήποτε άλλη εξουσία του πολιτεύματός μας -και την εκτελεστική και τη δικαστική- τη λαϊκή κυριαρχία.
Το καλύτερο που έχω ακούσει τελευταία το είπε ο Βορίδης: "Η διαπραγμάτευση θα διαρκέσει μόλις 5 λεπτά κύριε Σκουρλέτη". Τόσο θα χρειαστούν οι εταίροι μας για να απαντήσουν στο ΣΥΡΙΖΑ και στο φιλόδοξο ηγέτη του Αλέξη Τσίπρα, απλά και κατανοητά ότι κανένας λόγος για διαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου μπορεί να γίνει και ακολούθως να τον στείλουν πακέτο πίσω στην Ελλάδα.
Θέλει κότσια να ψηφίσεις ναι, σε μια Ελλάδα που βιώνει απύθμενη δυστυχία και πρωτόγνωρη ανέχεια... Θέλει κότσια να ψηφίσεις ναι, όταν η ανεργία μαστίζει, η οικονομία συρρικνώνεται, ο πλούτος περιορίζεται...
Μεγάλη οικονομική κρίση. Σε ελεύθερη πτώση το ρούβλι-Η μεγαλύτερη υποτίμηση από το 1998.
Τα δύο τελευταία χρόνια οι προϋπολογισμοί, εκ του αποτελέσματος, χαρακτηρίζονται από ρεαλισμό στις προβλέψεις τους, ειλικρίνεια στην κατάρτισή τους, αξιοπιστία στην υλοποίησή τους, με αποτέλεσμα να μην ακολουθούν αναθεωρήσεις τους.
Είθισται η συζήτηση για τον προϋπολογισμό να είναι η ουσιαστικότερη πολιτική συζήτηση, η οποία γίνεται στην Αίθουσα αυτή. Σήμερα γίνεται σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες.
«...Θέλω να σας επισημάνω ότι οι αριθμοί πάντοτε –εικονικοί ξε-εικονικοί- υπαγορεύουν και τις κατευθύνσεις της πολιτικής. Δεν είδα καμμία κατεύθυνση για ανάπτυξη.
O Αντόνιο Γκράμσι έδωσε τον εξής ορισμό της κρίσης: «Όταν πεθαίνει το παλιό και ακόμα δεν μπορεί να γεννηθεί το καινούργιο». Βλέπουμε το παλιό να πεθαίνει παντού.
Όχι δεν είμαστε ανθρωποφάγοι, ούτε ο εξορκιστής της νεολαίας, αλλά έλεος πια, το θέμα κούρασε. Ποιος είναι πια αυτός ο Ρωμανός που πρέπει η κοινωνία να σκύψει πάνω από τα αιτήματά του με στοργή και προδέρμ;