Η οδός Σταδίου σήμερα είναι κάτι σαν μαυσωλείο. Τα μαγαζιά και οι κινηματογράφοι έχουν κλείσει, οι στοές άδειες, ελάχιστος κόσμος κυκλοφορεί.
«Ποιος είναι αυτός ο Τράγκας;» Ακόμη θυμάμαι τη φωνή του Μάνου Χατζιδάκι στο ακουστικό. Ηταν Ιούλιος του 1987, λίγο πριν τη συναυλία του στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, και ο Τράγκας ήθελε να του πάρει συνέντευξη για το Κανάλι 1 του Δήμου Πειραιά.
Αν κάτι μάς κληροδότησε ο Αγώνας της Ανεξαρτησίας του 1821 είναι να χωρίζουμε όσους ξένους ασχολούνται με την Ελλάδα σε φιλέλληνες και ανθέλληνες. Δεν μπορούμε όμως να αντιμετωπίζουμε τον κόσμο με όρους του προπερασμένου αιώνα.
Η ακροτελεύτια διάταξη του άρθρου 120 του Συντάγματος που λέει «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία» έχει γίνει το ιερό δισκοπότηρο των τελευταίων δέκα χρόνων.
Για μία ακόμη χρονιά το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) θα υποδεχθεί τη νέα χρονιά, μαζί με το κοινό, με ένα πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων και εορταστικών δράσεων.
Παράδοση αιώνων έχει στο Αφγανιστάν η καλλιέργεια της οπιούχου παπαρούνας («μήκων η υπνοφόρος»), από την οποία παρασκευάζεται το ακατέργαστο όπιο, που χρησιμοποιείται για ιατρικούς σκοπούς, κυρίως ως παυσίπονο.
«Παρά τους μήνες επιχειρημάτων, παρά τις εντατικές εκστρατείες μέσω των ΜΜΕ, παρά τις συζητήσεις σε πολλαπλά Μέσα, δεν έχουμε καταφέρει να πείσουμε αρκετούς ανθρώπους να εμβολιαστούν».
Ο νέος πρωθυπουργός της Βουλγαρίας δήλωσε στους Financial Times ότι «είμαστε 100% στη σωστή πλευρά των πολιτικών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ», και «Θα προτείνουμε μια νέα διαδικασία για τη Βόρεια Μακεδονία.
Σημαντικοί μαέστροι, κορυφαίοι σκηνοθέτες, εμβληματικοί χορογράφοι και διακεκριμένοι πρωταγωνιστές διεθνούς εμβέλειας ξεχωρίζουν στο νέο πρόγραμμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ) για το δεύτερο μισό της καλλιτεχνικής περιόδου 2021/22.
Πέρυσι την άνοιξη, μια έκπληξη περίμενε τους Αθηναίους που περνούσαν μπροστά από τον Εθνικό Κήπο: μια σειρά από πορτρέτα των αγωνιστών του 1821 αλλά και όσων διακρίθηκαν στα πρώτα βήματα της σύστασης του σύγχρονου ελληνικού κράτους είχαν αναρτηθεί σε δημόσια θέα, σε μια έκθεση με τίτλο «Η Ιστορία έχει Πρόσωπο».