NonPaperNews - Για να μετέχεις στα γεγονότα

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ας κάνουμε μία αρχική παραδοχή. Όλοι μας, παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις, συμφωνούμε ότι η χώρα μας βρίσκεται σε μία ιστορική καμπή.

Παρακολουθώντας όλες αυτές τις δεκαπέντε μέρες που πέρασαν από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-Ανεξάρτητων Ελλήνων, αλλά και την ομιλία του Πρωθυπουργού κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της Κυβέρνησης, όπως και ομιλίες Υπουργών της Συγκυβέρνησης, μας επιβεβαίωσε -γιατί δεν είναι πλέον εντύπωση- ότι προσπαθεί να ισορροπήσει ακροβατώντας και προσπαθώντας να ικανοποιήσει –τουλάχιστον στα λόγια, γιατί η πράξη θα φανεί πιο καθαρά στην πορεία- τόσο τους εγχώριους ομίλους, αλλά και τα ευρωπαϊκά μονοπώλια που καθορίζουν τις τύχες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης, δηλαδή τους λεγόμενους «εταίρους», τους «δανειστές» και πάει λέγοντας, αλλά ταυτόχρονα και να χαϊδέψει τα αυτιά των εργαζομένων, του λαού μας, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ένα μέρος τους ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ εγκαταλείποντας το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία και έχοντας κάποιες μικρές ελπίδες ότι ίσως κάνει κάτι καλύτερο από τους προηγούμενους.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, λιτότητα, εξαθλίωση, ανακατανομή πόρων εις βάρος των αδύναμων. Η συνταγή είναι γνωστή, ίσως κοινότυπη. Παρόλο που οδηγεί σε ανθρωπιστική καταστροφή και σε παραγωγική αποδιάρθρωση εμφανίζεται ως μονόδρομος. Εγκλωβισμένος σε διαρκώς εντεινόμενες αντιθέσεις και αντιφάσεις ο κόσμος παραπαίει ή, τουλάχιστον, ασθμαίνει.

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αισθάνομαι μεγάλη ευθύνη καθώς παίρνω για πρώτη φορά το λόγο στη Βουλή των Ελλήνων. Η κρισιμότητα των περιστάσεων δημιουργεί σε όλους μας τεράστιες ευθύνες. Τώρα κρίνεται η πορεία της πατρίδας για τα επόμενα πολλά χρόνια. Οι εξελίξεις μπορεί να είναι ραγδαίες. Χρέος όλων είναι να τις ελέγξουμε, να αποτρέψουμε τα χειρότερα, να διασφαλίσουμε όσα πετύχαμε και να χτίσουμε σε αυτά.

Ποιος θα του το' λεγε του Αλέξη, που από το τίποτα έγινε Πρωθυπουργός, ότι αντί να απολαμβάνει τις δάφνες του και την ανέλπιστη εξέλιξή του, έχοντας όλο τον πλανήτη να ασχολείται μαζί του, ότι θα ερχόταν ξαφνικά από το πουθενά, ένας ξενόφερτος καθηγητής -που ο ίδιος επέλεξε- να του κλέβει τη δόξα... μέσα από τα χέρια!

Ο γνωστός οικονομολόγος Γιώργος Κουρής αναλύει γιατί ήταν και παραμένει ατελέσφορη η πολιτική λιτότητας και φόρων, γιατί δεν αποτελεί μόνη λύση του κούρεμα του χρέους και ότι έσοδα δεν έρχονται με κορώνες για πάταξη της διαφθοράς και την υπερφορολόγηση πλουσίων. Οι προτάσεις ρεαλισμού στην οικονομία.

Τον υπολόγιζαν ως αδύναμο κρίκο. Ως εκείνον που θα έσπαγε πρώτος στην επαφή με τηνπραγματικότητα. Όμως σε αυτές τις τρεις πρώτες ημέρες η κυβερνητική πραγματικότητα αποδεικνύεται λαφαζανικότερη του αναμενόμενου.

Το 1981, μετά το τελευταίο διάγγελμα του Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν, αν δεν κάνω λάθος, η τηλεοπτική εικόνα πάγωσε για λίγο μπροστά στην κενή προεδρική πολυθρόνα.

Οι κοινωνίες είναι σαν τους ανθρώπους που τις συναποτελούν. Είναι δυνατόν να μωραθούν αν εκπέσει το εκπαιδευτικό τους σύστημα και εκτεθούν για μεγάλο διάστημα σε τοξικές εκπομπές της τηλεόρασης.

Για τον Ν. Κοτζιά, το παρελθόν του και τις πολιτικές του περιπλανήσεις, έχουν γραφτεί πολλά. Ως εκ τούτου το επί πλέον είναι περιττό. Ενδιαφέρον παρουσιάζει όμως η ιδιαίτερη σχέση που απέκτησε τελευταία με το άμεσο περιβάλλον του προέδρου Πούτιν και ειδικότερα με συμβούλους του που εκπόνησαν την πολιτική του ορθόδοξου τόξου και την πολιτική διείσδυσης των ρωσικών συμφερόντων μέσω των ακροδεξιών ευρωπαϊκών κομμάτων.