NonPaperNews - Για να μετέχεις στα γεγονότα

Μια ουσιαστική συζήτηση για το αυριανό πανεπιστήμιο στη χώρα μας, στο πλαίσιο του διαλόγου για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, ζητούν, με παρέμβασή τους μέσω της «Κ», διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί ελληνικών και ξένων ΑΕΙ.

Γέμιζε ο Σηκουάνας από κίτρινα γιλέκα, τα οποία όμως δεν ανήκαν σε διαδηλωτές αλλά σε συμμετέχοντες στον 9ο διαγωνισμό Nautic SUP στο Παρίσι! Οι συμμετέχοντες που έπρεπε να διασχίσουν τον Σηκουάνα πάνω σε σανίδα φόρεσαν τα κίτρινα γιλέκα για να συμπαρασταθούν στους διαδηλωτές.

Οι πρόσφατες δηλώσεις του Ζόραν Ζάεφ περί δυνατότητας «διδασκαλίας της "μακεδονικής" γλώσσας» στην Ελλάδα αλλά και περί «αιγαιατών "Μακεδόνων"» δεν αποκλείεται να λειτουργήσουν ως θρυαλλίδα εξελίξεων για την τύχη της συμφωνίας των Πρεσπών. Αυτό είναι ορατό στα συναισθήματα απογοήτευσης έως και θυμού που χαρακτηρίζουν όσους στήριξαν αυτή τη συμφωνία, ακόμη και υπό το σκεπτικό ότι είναι καλύτερο να έχεις μία ατελή συμφωνία, παρά τίποτε.
Ωστόσο, για τον γεννημένο στην Αθήνα το 1939, πρέσβη επί τιμή Χρήστο Ζαχαράκι, οι δηλώσεις Ζάεφ δεν αποτέλεσαν έκπληξη. «Από την πρώτη ώρα, πριν καν μπουν οι υπογραφές στις Πρέσπες, άρχισε να μιλάει για Ελληνες και Μακεδόνες και εκεί, ακριβώς, είναι η καρδιά του προβλήματος», επισημαίνει στις «Σαββατιάτικες Συναντήσεις», υπογραμμίζοντας πως ο τρόπος που είναι διατυπωμένη η συμφωνία, «επιτρέπει στην άλλη πλευρά να την αξιοποιεί κατά πώς την εξυπηρετεί για τα δικά της συμφέροντα».
Ο Ζαχαράκις έχει ισχυρή άποψη για το ζήτημα. Από το 1994 διετέλεσε μόνιμος αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ, όπου διαπραγματεύθηκε την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995 με τα Σκόπια, καθώς και το θέμα της ονομασίας τους έως το 1999.
Στη διάρκεια της συζήτησής μας αναδεικνύει δύο, κατά την άποψή του, ουσιώδη προβλήματα της συμφωνίας: Αφενός ότι εκ των πραγμάτων υποτιμήθηκαν τα στοιχεία της εθνικότητας και της γλώσσας, αφετέρου ότι η συμφωνία υλοποιήθηκε με ταχείς ρυθμούς, λόγω έντονου ενδιαφέροντος από τρίτες χώρες, στοιχείο που δεν αξιοποίησε η Αθήνα.
«Ολα αυτά τα χρόνια, τα Σκόπια αρνούνταν ουσιαστικά να συζητήσουν οτιδήποτε άλλο πέραν της συνταγματικής τους ονομασίας», σημειώνει ο Ζαχαράκις. Ως αποτέλεσμα, διαπραγμάτευση ουδέποτε είχε προχωρήσει στα υπόλοιπα δύο στοιχεία, «που συνέθεταν ωστόσο ένα όλον, τη γλώσσα και την εθνότητα». Κάτι που άλλαξε, του επισημαίνω, στις Πρέσπες. «Δεν κρίνω εάν το όνομα είναι καλό ή κακό, σωστό ή άδικο. Η, εντός εισαγωγικών, παραχώρηση αυτή από τα Σκόπια, επέτρεψε να προχωρήσει η διαπραγμάτευση στα υπόλοιπα δύο θέματα, τα οποία όμως η Αθήνα τα παρέδωσε και τα δύο», είναι η αιχμηρή απάντησή του.
«Η διαπραγμάτευση αυτή είχε ένα περίεργο στοιχείο, ότι έγινε κατά τρόπο πολύ γρήγορο», προσθέτει ο Ζαχαράκις. «Εκτός από τους δύο αντισυμβαλλομένους, το ενδιαφέρον των τρίτων ήταν τόσο απροκάλυπτο που θα έπρεπε να γίνει αντιληπτό και να τύχει αξιοποιήσεως από την ελληνική πλευρά. Ηταν φανερό ότι η πλευρά των Σκοπίων βρισκόταν στην ανάγκη να βρει μία λύση», σημειώνει. Η Αθήνα θα μπορούσε να επιδιώξει το όνομα «Σλαβομακεδονία» εκτιμά, εξηγώντας πως «έδινε μία πιο καθαρή εικόνα στην όλη υπόθεση και, ταυτόχρονα, διευκόλυνε και τα άλλα δύο πεδία της συμφωνίας, ότι δηλαδή η εθνότητα και η γλώσσα θα ήταν σλαβομακεδονική».
Ο συνομιλητής μου δεν συμμερίζεται την άποψη ότι είναι καλύτερη μία ελλιπής συμφωνία από τη μη συμφωνία. «Το δίλημμα θα ίσχυε εάν είχαμε μία καλή συμφωνία και εμείς επιμέναμε ότι δεν θέλουμε καμία συμφωνία» σχολιάζει, ενώ στο ερώτημά μου εάν ο ίδιος θα εισηγείτο να απορριφθεί από την ελληνική Βουλή, σημειώνει: «Εγώ ως Ζαχαράκις λέω να μην περάσει. Δεν σημαίνει ότι θα γίνει και έτσι. Δεν νομίζω ότι αυτοί που θα ψηφίσουν υπέρ της συμφωνίας είναι όλοι, στην πράξη και στην ουσία, υπέρ αυτής, άλλοι λόγοι συντρέχουν. Το όλο σκεπτικό πίσω από την απόφασή μας να φτάσουμε σε μία τέτοια συμφωνία ήταν ότι πρέπει να εξυπηρετηθούν λόγοι εξωγενείς... εάν αυτό εξακολουθεί να ισχύει, βεβαίως να περάσει».
Του μεταφέρω το επιχείρημα ότι μία υπαναχώρηση της Ελλάδας τώρα, θα την καθιστούσε στόχο φίλιων πυρών. Ο Ζαχαράκις δεν έχει αμφιβολία ότι έτσι θα συνέβαινε. «Είναι αρχή των διεθνών σχέσεων ότι τα μικρότερα κράτη είναι καρπαζοεισπράκτορες. Δεν είναι θέμα ρομαντισμού ή μη, είναι θέμα ρεαλισμού. Οπως όλα, όμως, έτσι κι αυτό έχει τα όριά του. Και αυτά τα όρια αποκαλύπτουν ότι μπορεί να αναφανούν δυνάμεις που δεν τις υπολογίζει κανείς... Υπάρχει τρόπος να αναζητήσεις συμμαχίες και στηρίγματα, ανάλογα με τα συμφέροντα των άλλων χωρών. Στηρίγματα, τα οποία βέβαια θα πληρωθούν. Τίποτε δεν δίνεται τσάμπα στις διεθνείς σχέσεις, τίποτε δεν δίνεται για λόγους συμπάθειας ή λόγους αγάπης».
Με διαδρομή 35 ετών στο διπλωματικό σώμα και έχοντας, μεταξύ άλλων, υπηρετήσει ως πρέσβης στη Λευκωσία και στο Λονδίνο, ο Ζαχαράκις βρέθηκε επικεφαλής της ελληνικής διπλωματικής αντιπροσωπείας στην Ουάσιγκτον επί προεδρίας Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου. Καθώς η συζήτησή μας γίνεται σχεδόν παράλληλα με την εξόδιο ακολουθία για τον πρώην Αμερικανό πρόεδρο, ρώτησα τον πρέσβη Ζαχαράκι για την τότε στάση του Λευκού Οίκου έναντι των Σκοπίων. «Ο πρόεδρος Μπους, ούτως ή άλλως άνθρωπος μετριοπαθής, προσπαθούσε να αποφύγει τις ακραίες θέσεις και εισηγήσεις που του υπέβαλε το σύστημα», αφηγείται ο Ζαχαράκις, εξηγώντας πως ο τότε πρόεδρος και το επιτελείο του Λευκού Οίκου ήρθαν συχνά σε αντιπαράθεση με τους «σκληρούς» του State Department (James Baker και L. Eagleburger) για το ζήτημα και των Σκοπίων. Ο ίδιος αποδίδει αυτή τη στάση και στις εξαιρετικά καλές προσωπικές σχέσεις του Μπους με τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. «Μιλούσαν στο τηλέφωνο απευθείας, είχαν εξαιρετική σχέση και αυτό προφανώς επηρέαζε, χωρίς βέβαια να μεταβάλει το βασικό σχήμα που ίσχυε τότε και ισχύει και σήμερα ότι δηλαδή οι σχέσεις Αθήνας - Ουάσιγκτον είναι διμερείς αλλά με τριγωνική διάσταση, καθώς περνάνε από την Αγκυρα». Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι ΗΠΑ καθυστέρησαν σημαντικά να αναγνωρίσουν τη FYROM, το έπραξαν το 1994 και ενώ είχε αρχίσει η συζήτηση περί ενδιάμεσης συμφωνίας. Εις ό,τι αφορά τον δικό του ρόλο εκείνη την περίοδο στην Ουάσιγκτον, σημειώνει με χιούμορ: «Ξέρετε, όταν οι ηγέτες αναπτύσσουν προσωπικές, καλές σχέσεις, οι ενδιάμεσοι κρίκοι –εν προκειμένω οι πρέσβεις– κατά κάποιον τρόπο περιττεύουν. Οι πρέσβεις είναι χρήσιμοι όταν οι σχέσεις είναι κακές ή δεν υπάρχουν καθόλου σχέσεις».
Κλείνοντας, του ζητώ το σχόλιό του για την ελληνική εξωτερική πολιτική. «Διαχρονικά, η εξωτερική μας πολιτική ταλανίζεται από το πιστοποιητικό της καλής συμπεριφοράς, από το "σύνδρομο του καλού παιδιού" έναντι των ισχυρών», σημειώνει και μετά μια μικρή παύση προσθέτει: «Αλλά αυτό δεν είναι κάτι νέο, ισχύει από τότε που τρία ελληνικά κόμματα είχαν επίθετο ξένης χώρας!».

Ερ. Με αφορμή τις μαθητικές καταλήψεις, αφού επισημάνω ότι τις καταδίκασε η ΝΔ, θα ήθελα να σας ρωτήσω: Υπάρχει στροφή της κοινωνίας προς την Ακροδεξιά;

Το Μαξίμου για μια φορά ακόμη δεν προέβλεψε και στη συνέχεια υποβάθμισε τις αντιδράσεις στη συμφωνία για το Σκοπιανό. Ο ΣΥΡΙΖΑ πάντα δυσκολευόταν να κατανοήσει τέτοιου είδους ευαισθησίες λόγω του διεθνισμού που τον χαρακτηρίζει.

Ο ηθοποιός, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός Λόρενς Φίσμπερν είπε ότι το εδώ και πολύ καιρό κυοφορούμενο πρότζεκτ του The Alchemist (Ο Αλχημιστής) προχωρά. "Μόλις επανήλθε" είπε ο ηθοποιός, ο οποίος ήταν καλεσμένος στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μαρακές, προσθέτοντας ότι το πρότζεκτ θα υλοποιηθεί το συντομότερο δυνατό. Ο Φίσμπερν ήθελε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα του Πάολο Κοέλιο εδώ και 16 χρόνια, αλλά δήλωσε ότι μια συνομιλία με τον Μάρτιν Σκορσέζε κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Μαρόκο έθεσε το σχέδιο σε προοπτική. "Είκοσι χρόνια δεν είναι τόσο πολύ για να περιμένουμε" είπε συγκρίνοντας τον χρονικό ορίζοντα των τριών δεκαετιών που χρειάστηκε ο Σκορσέζε για να παρουσιάσει στην οθόνη την ταινία "Silence".

Στη Γαλλία τα κίτρινα γιλέκα «τσαλάκωσαν» την κυβέρνηση Μακρόν, υποχρεώνοντας την να «παγώσει» τις αυξήσεις στη φορολογία καυσίμων. Στην Ελλάδα τέτοια γιλέκα δεν έκαναν ποτέ την εμφάνιση τους, παρά το γεγονός ότι η φορολογία στη βενζίνη και στο πετρέλαιο σπάει τα κοντέρ, ανεβάζοντας τη χώρα μας στο βάθρο των τριών πιο ακριβών τιμών στην Ευρωζώνη!

Πού ποντάρει η κυβέρνηση και τι την τρομάζει στο δρόμο για την «δεσμεύση» ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας. Το μπαράζ εκλογικών παροχών και επιδομάτων -που στηρίχθηκαν στα θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα και την υπερφορολόγηση- αλλά και οι περιοδείες Τσίπρα ανά την Ελλάδα, επαναφέρουν το σενάριο του εκλογικού αιφνιδιασμού από πλευράς Μαξίμου.