«Η εποχή μας και οι περιστάσεις απαιτούν ψυχραιμία, πρακτικότητα, σχεδιασμό, σύστημα. Ολα αυτά είναι είδη εν ανεπαρκεία σε αυτόν τον τόπο. Και κινδυνεύουν να χαθούν μέσα σε ένα τοπίο ανεξέλεγκτης οργής και αχαλίνωτης τοξικότητας».
1.Τη σημασία της ενότητας και της συνεργασίας όλης της ανθρωπότητας στη μάχη για την αντιμετώπιση των καταστροφικών πυρκαγιών τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Πολιτεία της Καλιφόρνιας των ΗΠΑ, αλλά και στις υπόλοιπες χώρες που πλήττονται από την πύρινη λαίλαπα, όπως η Τουρκία, η Αλβανία και η Ιταλία, υπογράμμισε στο χθεσινό κήρυγμά του από τον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου, στη Φιλαδέλφεια, ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος.
«Πρέπει όλοι μας να σηκώσουμε τα μανίκια και να εργαστούμε ενωμένοι για να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον εφιάλτη, ζητώντας πάντα τη βοήθεια και το έλεος του Θεού», επισήμανε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής. «Σήμερα, συνέχισε, που βλέπουμε να καίγονται τα δάση μας και ο κόσμος όλος, πρέπει να αγκαλιάζουμε ο ένας τον άλλον και ενωμένοι να τρέχουμε όλοι μαζί να σβήνουμε τις φωτιές και να προστατεύουμε τη φύση και όχι να μαλώνουμε κάποιες φορές για το ποιος ευθύνεται, γιατί ουσιαστικά όλοι είμαστε υπεύθυνοι».
Όπως επισήμανε: «Σε μια εποχή που οι πάγοι λιώνουν και τα δάση καίγονται, οι θάλασσες φουρτουνιάζουν, τα νερά πλημμυρίζουν τις πόλεις μας και ολόκληρη η φύση διαμαρτύρεται, πρέπει να αναλογιστούμε το κακό που εμείς προκαλέσαμε στη δημιουργία του Θεού, χάριν της δικής μας φιλαυτίας και καλοπέρασης. Όλα αυτά, πρόσθεσε, που κάνουμε εις βάρος της δημιουργίας του Θεού θα επιστρέψουν σε εμάς και θα χάσουμε τα πάντα».
Αναρωτήθηκε «τι να κάνουμε την επιστήμη και την τεχνολογία όταν δεν θα έχουμε αέρα να αναπνεύσουμε, νερό να πιούμε και μια σκιά να ξαποστάσουμε» και τόνισε:
«Αυτό, όμως, που τώρα επείγει είναι να τρέξουμε να σβήσουμε τη φωτιά και να σώσουμε τα σπίτια μας και τα σπίτια των γειτόνων μας και να αισθανθούμε όλοι ότι κανείς δεν είναι μόνος του και ότι ο ένας είναι για τον άλλον».
Επιπρόσθετα, χαρακτήρισε θαυμαστή την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών που συνδράμουν ο ένας τον άλλον στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών. «Αναλογιστείτε πόσοι λαοί και πόσα κράτη έσπευσαν να βοηθήσουν τη μητέρα πατρίδα μας, την Ελλάδα. Αυτή, είναι η αδελφότητα μεταξύ των λαών, αυτή είναι η ανθρώπινη αρετή, η ανθρώπινη συμπαράσταση, που υπερβαίνει διαφορετικά "πιστεύω" και διαφορετικές αντιλήψεις».
Ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος ανακοίνωσε ότι η Αρχιεπισκοπή Αμερικής ξεκινάει άμεσα εκστρατεία ενίσχυσης της Ελλάδας για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών με τη δημιουργία ειδικού ταμείου. Κάλεσε, μάλιστα, όλους τους πιστούς της Εκκλησίας στην Αμερική να συγκεντρώσουν «ως Ελληνοαμερικανοί και Ορθόδοξοι όλη τη βοήθεια που χρειάζεται, όπου απαιτείται, τόσο για το σπίτι μας στην Καλιφόρνια όσο και για το σπίτι του πατέρα μας στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα μας».
Τέλος, εξήρε την αυταπάρνηση όλων των πυροσβεστών, των αστυνομικών, των λιμενικών, των απλών αγροτών και των εθελοντών που παλεύουν ηρωικά νυχθημερόν με τις φλόγες για να σώσουν την πατρίδα μας, την Ελλάδα, και κάλεσε όλους να προσευχηθούμε στον Θεό ώστε να δώσει τη θεραπεία του και να βοηθήσει αυτούς τους ήρωες στον αγώνα τους.
2. Αλέξης Παπαχελάς : Απαιτείται σχεδιασμός και σύστημα.
Στενοχώρια, ανασφάλεια, απελπισία... Τα νιώθουμε όλα μαζί και πολύ έντονα, καθώς βλέπουμε μεγάλα κομμάτια της πατρίδας μας να καίγονται. Η μαυρίλα στον ουρανό και η έντονη μυρωδιά του καμένου στον αέρα δεν αφήνουν περιθώρια για να ξεφύγει κανείς από τη σκληρή πραγματικότητα. Είμαστε αντιμέτωποι με κάτι που μας ξεπερνάει, που δεν εξηγείται εύκολα ούτε και έχει εύκολες απαντήσεις. Οι πυρκαγιές είναι όμως ένας ακόμη κρίκος σε μια δοκιμασία που δεν λέει να τελειώσει. Ξεκίνησε με την οικονομική και κοινωνική κρίση, πήρε τη σκυτάλη η πανδημία και τώρα αυτό. Μόλις λέμε να πάρουμε μια ανάσα, να βγάλουμε όλοι μαζί το κεφάλι πάνω από το νερό, κάποιο αόρατο χέρι μάς βουλιάζει πάλι. Το νιώθουμε όλοι, αλλά περισσότερο απ' όλους το νιώθουν οι ευάλωτοι αυτής της κοινωνίας. Δικαιολογημένο το «γιατί;» κοιτώντας τον ουρανό. Δικαιολογημένο και το συχνό βουβό κλάμα, καθώς μία ακόμη σκηνή απελπισίας εκτυλίσσεται στις τηλεοπτικές μας οθόνες.
Φοβάμαι όμως ότι οι μεγάλες πυρκαγιές θα ρίξουν άλλο ένα στουπί γεμάτο καύσιμη ύλη στο ποτάμι της παράνοιας που τρέχει με ορμή γύρω μας. Η πανδημία το φούσκωσε για τα καλά και δοκιμάζει τα αναχώματα λογικής που προσπαθούμε οι υπόλοιποι να ορθώσουμε στις κοίτες του. Τώρα όμως ξεχειλίζει από οργή, από αβεβαιότητα και –ναι– από μεγάλα αποθέματα τοξικότητας. Θέλει προσοχή, γιατί κανένας λογικός, καμία «σοβαρή» πολιτική παράταξη δεν κερδίζει όταν το εκμεταλλεύεται. Η νέα δοκιμασία εμπιστοσύνης θα βγάλει πρωτόγνωρα τέρατα στη σκηνή. Ας είμαστε έτοιμοι γι' αυτό.
Και εν τω μεταξύ, ας επικεντρωθούμε στα ερωτήματα της επόμενης ημέρας. Να δούμε αν ο κρατικός μηχανισμός έχει πραγματικά ετοιμαστεί. Να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε οι πολίτες ως κοινωνία και πώς θα σοβαρευτούν τα στελέχη της αυτοδιοίκησης, ώστε να ειδικευτούν σε έργα και όχι στα τηλεπαράθυρα. Να δώσουμε οριστικές απαντήσεις σε όλα όσα συζητούμε 40 χρόνια, από τη συντήρηση του δικτύου ηλεκτρισμού έως τη χρησιμότητα των πευκοφυτεύσεων.
Η εποχή μας και οι περιστάσεις απαιτούν ψυχραιμία, πρακτικότητα, σχεδιασμό, σύστημα. Ολα αυτά είναι είδη εν ανεπαρκεία σε αυτόν τον τόπο. Και κινδυνεύουν να χαθούν μέσα σε ένα τοπίο ανεξέλεγκτης οργής και αχαλίνωτης τοξικότητας.