Η αυτοκολακευτική εξήγηση αυτού του στυλ εσωκομματικής διοίκησης παραπέμπει σε αυτό που ονομάζεται «δημοκρατική κουλτούρα της ανανεωτικής Αριστεράς». Η ανοχή όμως μοιάζει να είναι σύμφυτη με τον πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα του συριζαϊκού εγχειρήματος. Για να μεγαλώσει, το κόμμα στάβλισε και εξακολουθεί να συστεγάζει βετεράνους του Ακη και παλαιμάχους του Καμμένου· πρώην κομμουνιστές που δεν ξεκόλλησαν από τον ημιπιτσιρικάδικο δογματισμό τους, αλλά και πρώην κομμουνιστές που ακόμη διανύουν τον μακρύ δρόμο του ατελούς εκπασοκισμού – όπως ο ίδιος ο πρόεδρος.
Η εσωκομματική ποικιλία προέκυψε έτσι μάλλον από χαλαρότητα στα πολιτικά φίλτρα παρά από κομματική παράδοση πλουραλισμού (οι παλαιοσυριζαίοι άλλωστε είναι οι πρώτοι που αντιδρούν κάθε φορά αλλεργικά στις διευρύνσεις).
Πόσο κοστίζει ο συμβιβασμός με την αψύτητα.
Με αυτό το μέτρο ο Τσίπρας αντιμετώπισε από την αρχή και τον Πολάκη. Τον ανεχόταν ακόμη κι όταν ο βουλευτής καταλάμβανε την ατζέντα του κόμματος, επιβάλλοντας το δικό του ύφος. Στην αρχή, έλεγαν ότι ακριβώς αυτοί οι τρόποι βοηθούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ να κρατάει φορτισμένο και συσπειρωμένο το αντισυστημικό πλευρό του ακροατηρίου του. Μέχρι και κάποιοι, όμως, εντός του ΣΥΡΙΖΑ έχουν εδώ και καιρό την πεποίθηση ότι –πέρα από την ηθική και την αισθητική– ο πολακισμός καταλήγει να απωθεί περισσότερους απ' όσους μπορεί να φανατίσει.
Η πρόσφατη απόπειρα εκβιασμού της κομματικής ηγεσίας δεν έδειξε μόνο την αποχαλίνωση του βουλευτή – που νόμιζε ότι είναι σε θέση να υπαγορεύσει δημοσίως στο κόμμα ποιον θα βάλει στο ψηφοδέλτιο της περιφέρειάς «του». Εδειξε και τα όρια της ανοχής του Τσίπρα. Ο πάταγος της αυτοταπεινωτικής υποχώρησης του επίδοξου νταή πανηγυρίστηκε ως τόνωση του γοήτρου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορεί όμως να το δει κανείς και αντίστροφα: Ο Τσίπρας έκανε τη μισή κίνηση. Μάζεψε την αψύτητα, αλλά παραμένει συμβιβασμένος μαζί της. Παραμένει δεμένος όχι απλώς με τον Πολάκη που «τα λέει χοντρά», αλλά με τον αντιμνημονιακό εαυτό του – με τον Τσίπρα της μισαλλοδοξίας και της μεγάλης αυταπάτης, που ο Πολάκης διαιωνίζει και υπόσχεται να παλινορθώσει.
Ο Πολάκης δεν θα αλλάξει. Η μη αποπομπή του αντανακλά την αδυναμία και του ίδιου του Τσίπρα να αλλάξει.