Να θέσουν τη φαντασία τους στην υπηρεσία της κυβέρνησης, που βάλλεται πανταχόθεν για το σκάνδαλο των υποκλοπών. Οι «γκεϊμ-θρονάδες», σαν σπεσιαλίστες της υπερβολής, της δολοπλοκίας, του κυνισμού και της πνευματικής αυθαιρεσίας, είναι οι μόνοι παραμυθάδες παγκοσμίως που θα μπορούσαν να βάλουν σε κάποια τάξη, όχι κατ' ανάγκην λογική, τις δικαιολογίες, τις «εξηγήσεις», τα άλλοθι, τα ψέματα –τα μικρά και τα τερατώδη–, τις ανακολουθίες και τις αντιφάσεις, τις διανοητικές ακροβασίες και τις λεκτικές ντρίπλες. Ολο το υλικό τέλος πάντων με το οποίο επιχειρούν ματαίως να κατασκευάσουν ένα κάποιο τείχος τα ευάριθμα κυβερνητικά στελέχη που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το παιχνίδι είναι αναστρέψιμο. Το παιχνίδι των εντυπώσεων, μόνο αυτό. Το άλλο, της ουσίας, έχει χαθεί. Το μαρτυρούν, σαφέστερα από οτιδήποτε άλλο, οι αυστηρές παρεμβάσεις επιστημόνων και πολιτικών φιλικών μέχρι χθες.
Στα μεταπολιτευτικά χρονικά δεν υπήρξε άλλη κυβέρνηση πλην της σημερινής που να πορεύτηκε επί τρία χρόνια σε τόσο προστατευμένο επικοινωνιακό περιβάλλον, σχεδόν θερμοκηπιακό. Το «επιτελικό κράτος» θάμπωσε πολλούς. Κι ας ήταν φανερό ότι επρόκειτο για ένα ασφυκτικά πρωθυπουργοκεντρικό μοντέλο διακυβέρνησης που υπέτασσε και τους υπουργούς (για τους βουλευτές δεν χωράει συζήτηση) σε έναν οιονεί αυλικό πυρήνα συμβούλων και «μετακλητών», η δανεική ισχύς των οποίων δεν λογοδοτούσε σε κανέναν. Ακόμη κι όταν το «αποτελεσματικό» κράτος έπεφτε από το ένα βαρύ λάθος στο άλλο, από τη μια σοβαρή αποτυχία στην επόμενη, και πάλι οι αρχήθεν «θαμπωμένοι» (ιδίως οι μη προερχόμενοι από τη νεοδημοκρατική παράταξη) συνέχιζαν να υποκρίνονται ότι παρακολουθούν έκθαμβοι τη λειτουργία μιας σχεδόν τέλειας κυβερνητικής μηχανής.
Η αδυναμία της κυβέρνησης να συντάξει ένα στοιχειωδώς αληθοφανές σενάριο για τις υποκλοπές έχει την εξήγησή της. Στην πραγματικότητα ποτέ μέχρι στιγμής δεν είχε βρεθεί σε μια τέτοια ανάγκη. Ο,τι κι αν έκανε, ήταν καλώς καμωμένο (ή μάλλον «άριστα») για τη μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ και των δημοσκοπικών εταιρειών. Αν μετράς την κολακεία σαν αλήθεια, βυθίζεσαι γλυκά στην πλάνη. Και τετρακόσια σήμαντρα ν' ακουστούν, δεν ταράζουν τα όνειρα της αλαθητοσύνης σου.