Στο βάθος ακουγόταν η τσιριχτή φωνή του Νίκου Μιχαλολιάκου, βγαλμένη από μπρεχτική παράσταση «Η άνοδος του Αρτούρο Ούι». Ηταν μια καρικατούρα φασισμού. Δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάσω από το φαιδρό θέαμα ή να φοβηθώ για την αναβίωση εικόνων, που θεωρούσα ότι ανήκαν στο παρελθόν. Παρόμοιες μιλιταριστικές εικόνες αντίκρισα κι άλλες χρονιές, στη Ρηγίλλης, ανήμερα την επέτειο της κρίσης των Ιμίων στις 28 Ιανουαρίου, όταν τα μέλη της παρήλαυναν με αναμμένους πυρσούς και εθνικιστικά συνθήματα.
Μετά την καταδίκη της Χ.Α. είχα πιστέψει ότι αυτές οι μέρες παρήλθαν. Οτι ήταν μία από τις συνέπειες της τραυματικής κρίσης χρέους και πως με την επιστροφή στην ομαλότητα, τελείωσαν τα συσσίτια μόνο για Ελληνες, οι φονικές επιδρομές κατά μεταναστών, η βία κατά της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Με την είσοδο των Σπαρτιατών στη Βουλή όμως, επιβεβαιώνεται η εκτίμηση ότι η Χ.Α. δεν ήταν μια ακροδεξιά, φιλοναζιστική παρένθεση αλλά πως πολλά στοιχεία της ιδεολογίας της είναι μια μόνιμη πτυχή της πολιτικής και κοινωνικής ζωής στη χώρα. Σήμερα διοργανώνεται στα Χανιά ομοφοβική αντιδιαδήλωση στη Γιορτή Υπερηφάνειας, στην οποία συμμετέχουν στελέχη των Σπαρτιατών: «Εχουμε χρέος ιερό να προστατεύσουμε τα παιδιά μας και τα ιερά χώματα που τα πάτησαν ήρωες», αναφέρεται στη σχετική ανάρτηση με ειδική μνεία στην «προστασία του ιερού θεσμού της οικογένειας». Το ποστ είναι όλο γραμμένο με κεφαλαία γράμματα, μια συνήθεια που είχαν και οι ΧΑυγίτες.
Διαβάζω διάφορα ειρωνικά σχόλια για τους Σπαρτιάτες τις τελευταίες μέρες. Οτι δεν εξέλεξαν βουλευτή στη Σπάρτη, ότι ο πρόεδρός τους Βασίλης Στίγκας έχει καταγωγή από τη Λιβαδειά και πως το κράνος στο σήμα του κόμματος δεν είναι σπαρτιάτικο, αλλά κορινθιακό. Ανώδυνες, lifestyle παρατηρήσεις. Οπως συνέβαινε παλιότερα με τη Χ.Α.: το ξενοδοχείο του Μιχαλολιάκου, το νέο λουκ της κόρης, οι έρωτες και τα τατουάζ του Ηλία Κασιδιάρη. Θυμόμαστε όλοι πού οδήγησε αυτή η επικοινωνιακή διαχείριση. Σήμερα στα Χανιά, όμως, κάποιοι συμπολίτες μας δεν θα διαδηλώνουν μόνο για να είναι ορατοί, όπως είναι ο πρωταρχικός στόχος του Gay Pride. Θα διαδηλώνουν, ξανά, για να μπορούν να περπατούν στον δρόμο χωρίς φόβο. Κι αυτό είναι μια ήττα όλων μας.