Δεν χρειαζόμαστε. Είναι μια ενδιαφέρουσα ιδέα αυτή, αλλά δεν χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή έφιππη...» είπε ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ.
Ενα 24ωρο νωρίτερα ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νότης Μηταράκης μάλλον δεν μπορούσε να προβλέψει τη μιντιακή καταιγίδα που θα προκαλούσε η πρότασή του για σύσταση έφιππης ομάδας στην Ελληνική Αστυνομία, για το κέντρο της Αθήνας, για τουριστικούς και τελετουργικούς λόγους.
Το περιστατικό, με τον σαφή σχολιασμό του από τον κ. Μητσοτάκη, θα καταχωρείτο στα ευτράπελα και θα έμπαινε στο «αρχείο». Όμως, αν αναλύσει κανείς την τεχνοτροπία του έργου, τις κοφτές ή αχνές πινελιές του, διαπιστώνει μια αξιοσημείωτη αλληλουχία. Πρώτα απ' όλα στο χαώδες και ολισθηρό έδαφος των διοικητικών μηχανισμών. Κι αυτό ισχύει, προφανώς, σε όλα τα υπουργεία. Όμως ο κ. Μηταράκης, ως πρωτοεμφανιζόμενος στο ακανθώδες τοπίο της ΕΛ.ΑΣ., θα όφειλε να είναι προσεκτικός σε εισηγήσεις που υπογράφει. Αλλά η επικοινωνιακή ασθένεια –το «να μιλήσω προτού γνωρίσω»– έχει συνέπειες, ενίοτε τραυματικές. Κι αυτή είναι η δεύτερη κατά σειρά επισήμανση. Ο επικοινωνιακός καλπασμός της κυβέρνησης, που έχει σχολιαστεί ούτως ή άλλως πολλές φορές είτε ως έπαινος είτε ως μομφή, χρειάζεται ρύθμιση της έντασής του.
Είναι άλλης τάξεως θέμα η διόρθωση των (εμφανών) στρεβλών, σε ένα κακοχτισμένο εξαρχής κράτος και άλλο η εξάλειψή τους διά του απανωτού στρογγυλέματος κάθε αιχμής. Επίσης, οι ανακολουθίες (περί πανεπιστημιακής αστυνομίας, για παράδειγμα) γίνονται περισσότερο εμφανείς όταν κανείς προσπαθεί να τις διαψεύσει ή να τις θολώσει.
«Αρρυθμίες» είναι φυσικό να υπάρχουν. Το παραδέχθηκε εξάλλου και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, προσθέτοντας ότι κύριο μέλημα είναι να «τρέξει η κυβέρνηση αυτά για τα οποία έχει δεσμευτεί».
Ο κίνδυνος όμως είναι ορατός στο «τρέξιμο»: σε ένα Κοινοβούλιο με κυβερνητική παντοδυναμία, χωρίς, επί της ουσίας, αντιπολίτευση, αφού η μεν αξιωματική (ΣΥΡΙΖΑ) είναι απορροφημένη από εσωτερικές διεργασίες, η δε (ΠΑΣΟΚ) δεν έχει ευκρινή «ήχο», ο μόνος αντίπαλος ή συνομιλητής είναι ο εαυτός. Ο ασφαλέστερος δρόμος, δηλαδή, για την αποκοπή από την πραγματικότητα, τη σύγχυση, την αυτοϋπονόμευση.