Η παραγωγής Tanweer ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου για τον Στέλιο Καζαντζίδη ξανάφερε τον κόσμο στα σινεμά και έκοψε 120.000 εισιτήρια σε τέσσερις μέρες ενώ καλπάζει για τ α 300.000 εισιτήρια. Σε αντίθεση η ταινία «Κάλλας» έχει καθηλωθεί χωρίς να έχει προσεγγίσει , μετά τη δεύτερη εβδομάδα , τα 200.0000 εισιτήρια.
1.Αστρονομική η επιτυχία της ταινίας «Υπάρχω» κατά την διάρκεια των πρώτων τεσσάρων ημερών προβολής της στις αίθουσες από την Πέμπτη 19 (που έκανε πρεμιέρα) ως την Κυριακή 22 Δεκεμβρίου. Το βιογραφικό δράμα του Γιώργου Τσεμπερόπουλου πάνω στον βίο και τα τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη έφτασε τα 120.000 εισιτήρια σε όλη την Ελλάδα, νούμερο τεράστιο και άκρως ενθαρρυντικό για την μελλοντική πορεία της ταινίας.
Όπως το «ΒΗΜΑ» είχε προβλέψει, κατά την διάρκεια των προβολών της ταινίας πολλοί θεατές τραγουδούν τις επιτυχίες του Καζαντζίδη (θυμίζουμε ότι στην ταινία τραγουδά ο πρωταγωνιστής της, τραγουδιστής Χρήστος Μάστρορας και όχι ο ίδιος ο Καζαντζίδης), ενώ στο τέλος των προβολών, σε πολλές αίθουσες η αυλαία έπεφτε με χειροκρότημα.
Επίσης, πολύς κόσμος θέλει να ξαναδεί την ταινία και πάλι στην αίθουσα.
Σε ανάρτησή του στο Facebook, o υπεύθυνος της αίθουσας «Φοίβος» αναφέρθηκε σε «εποχές Τιτανικού» ευχαριστώντας την Tanweer, εταιρεία παραγωγής της ταινίας. Η αίθουσα έκοψε 1005 εισιτήρια, νούμερο τρομερό. Το ίδιο ικανοποιημένες είναι όλες οι αίθουσες στις οποίες προβάλλεται η ταινία που είναι 160 σε όλη την Ελλάδα.
Στην Tanweer πηγαίνει ούτως ή άλλως το μπράβο, διότι πιστεύοντας στα σχέδιά της τα υποστηρίζει ως το τέλος και ναι, βγαίνει πάντα κερδισμένη. Από την ίδια εταιρεία προέκυψε η «Ευτυχία» του Αγγελου Φραντζή, η «Σμύρνη μου αγαπημένη» του Γρηγόρη Καραντινάκη, η «Φόνισσα» της Εύας Νάθενα και φέτος, μια ακόμη ταινία, ο «Νόμος του Μέρφυ» του Φραντζή.
Με την εξαίρεση του «Μέρφυ» που ούτως ή άλλως είναι πολύ ιδιαίτερη και κάπως δύσκολη ταινία, όλες οι υπόλοιπες έκαναν θραύση, κάτι που τόσο πολύ ανάγκη έχει το ελληνικό σινεμά.
Παράλληλα, η ταινία «Μaria» με την Αντζελίνα Τζολί , να μην πείθει στον ομώνυμο ρόλο (βγήκε στις αίθουσες 5 Δεκεμβρίου) εξόργισε τους πρώτους θεατές με τις βάναυσες ανακρίβειες, καθώς δείχνει καθαρά λ.χ.την μοναξιά, απομόνωση, κατάθλιψη κλπ, την επικράτηση των ψυχοτρόπων φαρμάκων στο τέλος της ζωής της, ενώ στην εφηβεία εμφανίζει ασύστολα και ψευδώς, ότι η μητέρα της Κάλλας την εξέδιδε σε Ιταλούς και Γερμανούς στην Κατοχή, την περίοδο δηλαδή που η 17χρονη Μαρία Καλογεροπούλου έμενε στην Αθήνα.
Μάλιστα, η δεύτερη φορά κατά την οποία η ταινία επαναφέρει σαφέστατα το θέμα της εκπόρνευσης είναι λίγο πριν από το τέλος. Σε ένα καφέ στο Παρίσι η Μαρία, που κατηφορίζει πια ανεξέλεγκτα στον κόσμο των ηρεμιστικών, συναντά την αδελφή της. Είναι προφανές πως το αποτύπωμα που άφησε στην παιδική τους ψυχή η κακοποιητική μητέρα δεν μαλάκωσε ποτέ. Η ντίβα της όπερας πάλευε όλη της τη ζωή με το παρελθόν, αναπαράγοντας σε όλες της τις σχέσεις τα οικογενειακά τραύματα. Ο πατέρας διαρκώς απών και η μητέρα πανταχού παρούσα• την περιφρονούσε, στην καλύτερη περίπτωση, όσο ήταν άσημη, την εκμεταλλευόταν, σχεδόν τη στράγγιζε, όταν άρχισε να δοξάζεται.
«Κλείσε την πόρτα», παρακινεί η Τζάκι τη Μαρία στην τελευταία τους συνάντηση. Προσπαθώντας, δε, να την πείσει να σταματήσει πια την αναμέτρηση με το παρελθόν, της θυμίζει: «Κάποιες φορές, όταν έκλαιγες, πήγαινα εγώ στη θέση σου για να μη στενοχωριέσαι... Τώρα όμως φτάνει, κλείς ε πια την πόρτα».
«Στόχος μου στο "Maria" δεν ήταν να παρουσιάσω μια κλασική βιογραφία αλλά να δημιουργήσω ένα εντυπωσιακό πορτρέτο βασισμένο όχι μόνο σε γεγονότα αλλά και σε φαντασία», λέει ο σκηνοθέτης της Πάμπλο Λαραΐν, δημιουργώντας μια πρώτη ασπίδα σε τυχόν επιθέσεις. Αυθαιρεσία και συκοφαντία και ανακρίβεια και προσβολή της προσωπικότητας και μνήμης της νεκρής Κάλλας..
Καμία βιογραφία, διασταυρωμένη καταγραφή, ταινία, θεατρικό έργο, βιβλίο, μαρτυρία ή μελέτη δεν είχε πάρει ως τώρα τόσο ξεκάθαρα τη θέση ότι η Κάλλας εκδιδόταν. Υπαινιγμοί και υποθέσεις πολλές• μισόλογα από ανθρώπους του περιβάλλοντός της κάμποσα• ερωτήματα από τους μελετητές της, διαρκή και αναπάντητα.