Με καθυστέρηση κάποιων χρόνων, θα ψηφιστεί η διάταξη που καταργεί τη σύντομη – ήταν μόλις δύο σύνοδοι της Βουλής – παραγραφή για τα αδικήματα των υπουργών και προβλέπει πως στο εξής τα αδικήματά τους θα παραγράφονται όπως και εκείνα των πολιτών. Δηλαδή, σε γενικές γραμμές, σε πέντε χρόνια αν είναι πλημμέλημα και είκοσι αν είναι κακούργημα.
Η διάταξη που καταργείται, όπως και γενικά το πολυσυζητημένο άρθρο 86 του Συντάγματος για την ποινική ευθύνη των υπουργών, έχει απασχολήσει κατά κόρον σε πολιτικό, νομικό και συνταγματικό επίπεδο τα τελευταία χρόνια, και έχει εφαρμοστεί σε περιπτώσεις, ειδικά για την παραγραφή, που σηματοδότησαν φαινόμενα προκλητικής πολιτικής συγκάλυψης.
Αλλά ας αφήσουμε τα μεταπολιτευτικά χρόνια που διαθέτουν, όπως είναι φυσικό, και σκοτεινές πολιτικές σελίδες και ας πάμε στο σήμερα.
Με αφορμή την επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, αλλά και με βάση τη διάταξη που έφερε ο υπουργός Δικαιοσύνης για ίδια παραγραφή στα αδικήματα υπουργών και απλών πολιτών, φαίνεται πως και στο πεδίο του Συντάγματος αναπτύσσεται ένας ιδιότυπος και εξαιρετικά επικίνδυνος λαϊκισμός.
Ο δημόσιος διάλογος κατακλύζεται από απόψεις ειδικών, και κυρίως δημοσιολογούντων, καθότι είναι πολλοί εκείνοι που μετατρέπονται εν μιά νυκτί σε συνταγματολόγους, που επιμένουν πως οι πολιτικοί πρέπει να αντιμετωπίζονται σε περιπτώσεις διερεύνησης ενδεχόμενων ποινικών τους ευθυνών, αν δηλαδή καταγγέλλονται για ποινικά αδικήματα, όπως και οι απλοί πολίτες.
Και υπερθεματίζουν μάλιστα με το επιχείρημα ότι η ισότητα πολιτών και πολιτικών σε θέματα ποινικής ευθύνης είναι μέτρο δημοκρατικό και πολύ προχωρημένο. Τα ίδια και για την παραγραφή των αδικημάτων τους, η οποία πλέον εξαγγέλθηκε και θα ισχύει στο εξής.
Στα αλήθεια τώρα. Μπορεί ο πολιτικός να έχει την ίδια ποινική αντιμετώπιση με έναν απλό πολίτη; Είναι δυνατόν ένα πολιτικό πρόσωπο να δρα με τον φόβο οποιασδήποτε ποινικής εκκρεμότητας για δεκαπέντε ή είκοσι χρόνια;
Δηλαδή να κινδυνεύει να βρεθεί σε δίνη ποινικής εμπλοκής για όποια απόφασή του ή διαχείριση ενός θέματος μετά από πέντε ή δέκα χρόνια; H διάταξη για την παραγραφή μπορεί, στην πολιτική συγκυρία που αποφασίστηκε (τελευταία συνταγματική αναθεώρηση) και τώρα που υλοποιείται με νόμο, να εμφανίζεται ως σωστή και να ανταποκρίνεται σε ένα πολιτικό κλίμα που καθορίζεται από εντάσεις, τοξικότητα και έντονη απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών.
Ωστόσο, αν και στην επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση επικρατήσουν οι απόψεις που υπερθεματίζουν ότι οι πολιτικοί θα πηγαίνουν χωρίς κοινοβουλευτικό φίλτρο στη Δικαιοσύνη, όπως δηλαδή οι απλοί πολίτες, τότε ένα είναι βέβαιο. Ο τόπος δεν θα μπορεί να κυβερνηθεί και η πολιτική οξύτητα και η πολιτική αντιπαλότητα θα χτυπάνε κόκκινο.
Επιβεβλημένο είναι να βελτιωθεί και να αλλάξει ο προβληματικός νόμος περί ευθύνης υπουργών. Επ' αυτού καμία αμφιβολία. Οπως και η παραγραφή δεν μπορεί να είναι εξαιρετικά σύντομη. Αλλά όχι και τόσο μεγάλη. Μην πάμε δηλαδή από το ένα άκρο στο άλλο...