Σύντομα το άλλαξαν και το κομματικό ιερατείο τους ομιλεί για " Κυβέρνηση Εθνικής Ανάγκης" ή τέτοια παρόμοια. Κι όμως δεν πέρασαν ούτε τρεις μήνες. Προκαλεί εντύπωση πόσα άλλοθι έχει απολέσει η διακυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, πόσο λίγο πλέον μπορεί να δικαιολογείται. Όλα στον αέρα, όλα ξύλινα και ξεπερασμένα. Το βλέπει κανείς από τις τηλεοπτικές συζητήσεις, όπου είτε κυριαρχούν μεγαλόστομες κορώνες τύπου Στρατούλη, είτε κοινοτυπίες, όπως από όλες σχεδόν τις γυναίκες βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ, μια πινακοθήκη από λίαν θλιβερούς εκπροσώπους του Λαού και του Έθνους.
Οι βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ, τις οποίες παρακολουθώ συστηματικά στη Βουλή, αποτελούν την πιο θλιβερή εικόνα της νέας κατάστασης ιδεών και δημόσιου λόγου (ακόμα και χωρίς περιπτώσεις Ζωής Κωνσταντοπούλου, Τασίας Χριστοδουλοπούλου, Ραχήλ Μακρή, Θεοδώρας Τζάκρη, Βας. Κατριβάνου). Πράγματι η Όλγα Βαλαβάνη φαίνεται μια κάποια εξαίρεση.
Δεν έχει νόημα να αναφερθεί κανείς σε όλα όσα προεκλογικά είπαν Αλ. Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ και διαψεύστηκαν. Οι μεγάλες κουβέντες πως θα επιβληθούμε στους δανειστές της Γερμανίας και των Βρυξελλών, πως θα δημιουργήσουμε ισχυρές συμμαχίες στήριξης σε Ευρώπη και μεσογειακό νότο, πως θα ξεφορτωθούμε το χρέος, θα κάνουμε στάση πληρωμών, θα καταργήσουμε όλες τις αποφάσεις των Μνημονίων. Ήλθαν όλα ανάποδα και αυτό από τα " οικεία κακά " της νέας διακυβέρνησης, που ήλθε παραπλανητικά, χωρίς σχέδιο, χωρίς Πρόγραμμα και θέσεις, χωρίς εμπειρία και κατάλληλα πρόσωπα. Συνεχίζοντας την παραλυσία της χώρας από τον Νοέμβριο. Χάνοντας τον ένα μετά τον άλλο τους εταίρους στην ΕΕ. Με γελοία εκπροσώπηση από τον επιπόλαιο Βαρουφάκη.
Από ψέμματα με κοντά ποδάρια. Δήθεν σε κοινή γραμμή με Ιταλία, Γαλλία και Αυστρία, στις " ρήξεις Τσίπρα" δήθεν με υποστήριξη από τον Μπ. Ομπάμα, δήθεν ότι "λεφτά υπάρχουν ", όπως τα παραπλανητικά συνθήματα επί Γιώργου. Τα μαρτυρά όλα το γενικό κλίμα αβεβαιότητας, ανησυχίας και ανασφάλειας για το αύριο.
Οι δείκτες της οικονομίας, της αγοράς, της ανεργίας που επιδεινώνονται. Τα διαθέσιμα των Ταμείων, που " επιστρατεύονται" για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις. Ως πότε θα διαρκέσουν όλα αυτά; Στις 5 Μαΐου, η Κυβέρνηση θα έχει ξεπεράσει τους τρεις μήνες και θα έχει κλείσει τις πρώτες " εκατό ημέρες", χρονικό όριο σημαδιακό για την πορεία και τον βίο κάθε Κυβέρνησης.
Ουδέποτε μέσα σε τόσο χρονικό διάστημα, η χειροτέρευση από άλλη Κυβέρνηση ήταν υπαρκτή, οι ελπίδες τόσο λίγες και η κοινωνική στήριξη -πέρα από κάποιες αναξιόπιστες δημοσκοπήσεις- τόσο περιορισμένη. Μπορεί να απειλούν διάφοροι Υπουργοί της, με σύγκρουση την ΕΕ και υποχρεωτική προσφυγή στις κάλπες ή σε Δημοψήφισμα. Θα χάσουν και στις δύο αναμετρήσεις αυτές, εννοώ της κάλπης και της ρήξης με ΕΕ-ΗΠΑ.
Δεν θα προλάβουν να έχουν επέτειο των 200 ημερών τους. Ακριβώς παραμονή του Δεκαπενταύγουστου. Ο Μάιος θα είναι κρίσιμος μήνας.