Μπορεί ένα έργο που ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1986, ολοκληρώθηκε μετά από 13 χρόνια το 1999 και εδώ και 25 χρόνια παραμένει ανενεργό εξαιτίας ενός μπαράζ προσφυγών να λειτουργήσει; Πιθανότατα θα το μάθουμε σύντομα. Στην Ελλάδα είμαστε. Ολα είναι πιθανά. Αν δεν προκύψει κάποια νέα προσφυγή το μεγάλο υδροηλεκτρικό της Μεσοχώρας μπορεί να λειτουργήσει, μετά την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Εχει υπολογιστεί ότι μπορεί να ηλεκτροδοτήσει μια πόλη σαν το Περιστέρι, αλλά σχεδόν 4 δεκαετίες δεν πολυκαιγόμασταν. Τώρα σε τι κατάσταση βρίσκεται ο μηχανολογικός εξοπλισμός και η υπόλοιπη εγκατάσταση, είναι ένα θέμα. Εμείς, οι φορολογούμενοι, μέσω της τότε πλήρως κρατικής ΔΕΗ, τα 500 εκατ. ευρώ σε σημερινές τιμές τα έχουμε δώσει.
Το συγκεκριμένο έργο αποτελούσε μέρος της περίφημης εκτροπής του Αχελώου, την οποία όσοι έχουν γεννηθεί μετά το 1990 αμφιβάλλω αν την έχουν ακούσει. Σκοπός του έργου ήταν η μεταφορά νερού από τον ποταμό Αχελώο στη λεκάνη του Πηνειού για να καλύψει τις αρδευτικές ανάγκες του θεσσαλικού κάμπου. Πρόβλημα, που σημειωτέον παραμένει επιτακτικό και σήμερα, καθώς παρά τις πλημμύρες, η ξηρασία παραμένει το μεγαλύτερο πρόβλημα που επιβαρύνει το κόστος παραγωγής στον κάμπο.
Αν υπήρχε μια ιστορία διδακτική για το πώς μπορεί μια χώρα να τα κάνει όλα στραβά και να διδάσκεται στα σχολεία, αυτή είναι μετά βεβαιότητος αυτή της εκτροπής του Αχελώου.
Ξεκίνησε το 1986 με προϋπολογισμό σε σημερινές τιμές 1,5 δισ. ευρώ και περιλάμβανε 4 φράγματα, μεταξύ άλλων και αυτό της Μεσοχώρας, και μια γιγαντιαία σήραγγα. Οι αντιδράσεις πολλές, αλλά τουλάχιστον στα λόγια υπήρχε πολιτική βούληση. Στην πράξη ξεκίνησε η κατασκευή ενός έργου με μελέτες που δεν ήταν εξασφαλισμένη η επάρκειά τους ώστε να μην απορριφθούν από το ΣτΕ. Αποτέλεσμα, κάθε φορά που το Ανώτατο Δικαστήριο έβγαζε μια απόφαση, οι εργασίες σταματούσαν, το έργο επανασχεδιαζόταν, νέες μελέτες υποβάλλονταν και οι εργασίες ξανάρχιζαν, για να σταματήσουν ξανά με την επόμενη καταδικαστική απόφαση. Για το σύνολο του έργου, υπήρχαν 6 καταδικαστικές αποφάσεις.
Το υδροηλεκτρικό της Μεσοχώρας τα κατάφερε... καλύτερα από άλλα επιμέρους έργα της εκτροπής. Εφτασε σε ένα ώριμο επίπεδο παράδοσης, πριν παγώσει από τις προσφυγές ιδιοκτητών ακινήτων που πλήττονται από το έργο. Από τη στιγμή ωστόσο που μπλοκαρίστηκε η παράδοσή του, εγκαταλείφθηκε. Φανταστείτε μια τεράστια τσιμεντένια εγκατάσταση, φτιαγμένη με τα δικά μας εκατομμύρια, με έρημα βανδαλισμένα φυλάκια να έχει αφεθεί έρμαιο της φύσης για πολλά χρόνια.
Το 2023 η σημερινή κυβέρνηση με υπουργό Ενέργειας τον Κώστα Σκρέκα, παρουσία του Πρωθυπουργού, είχε προαναγγείλει την έμφραξη του φράγματος, το καλοκαίρι του 2024. Δεν είναι σαφές αν ισχύει αυτό το χρονοδιάγραμμα. Μάλλον όχι, γιατί λογικά θα χρειαστεί και νέες επενδύσεις και τα λεφτά σε αυτή την περίπτωση τα βάζει η ΔΕΗ και αυτή πρέπει να πει τι θα γίνει. Είχε υπολογιστεί παλαιότερα, επί ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα χρειάζονταν τότε περί τα 100 εκατ. ευρώ για να λειτουργήσει. Αγνωστο αν ισχύει αυτός ο προϋπολογισμός και σήμερα ή αν υπάρχουν οι προοπτικές λειτουργίας του. Σε κάθε περίπτωση, έτσι για να μαθαίνουν οι νεότεροι, θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα «μνημείο» διαχρονικής ανικανότητας του ελληνικού κράτους...