Τίποτα απ´ όλα αυτά, διαψεύστηκαν και φόβοι αλλά και προσδοκίες για το επόμενο βήμα του Τσίπρα να ηγηθεί μιας σοσιαλδημοκρατικής παράταξης. Δυστυχώς ο ανασχηματισμός περιορίστηκε στον χώρο του "μικρού ΣΥΡΙΖΑ" του 4-5%. Εκεί παρέμειναν όλες οι επιλογές του Αλέξη Τσίπρα, μετά την (αναπόφευκτη) απομάκρυνση και ρήξη με την Αριστερή Πτέρυγα των Λαφαζάνηδων. Μικρομεσαίας εμβέλειας "προεδρικοί" του ΣΥΡΙΖΑ, κανένας και καμιά διακεκριμένη και προβεβλημένη προσωπικότητα. Χωρίς να διορθώσει ατέλειες και λάθος πρόσωπα στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Δικαιοσύνη.
Δυστυχώς, αυτός ο ανασχηματισμός των μικρομεσαίων συνδέθηκε με δύο άλλα δεδομένα αρνητικά για το μέλλον του ιδίου και συνολικά της Κυβέρνησης. Ο Αλεξ. Τσίπρας δήλωσε ότι δεν πιστεύει ούτε στην αξία, ούτε στην επιτυχία του Τρίτου Μνημονίου. Το υπέγραψε, το υπερασπίσθηκε, το ψήφισε αρχικά, αλλά δεν πρόκειται να δώσει μάχη για την σωστή εφαρμογή του. Μιας ακόμα επιλογή του πιo κοντά στην αντιμνημονιακή, φιλοδραχμική επιλογή κόντρα στο ευρώ και την Ευρωζώνη.
Το μέλλον θα δείξει σύντομα εάν και πόσο αυτός ο ανασχηματισμός για την καλή εφαρμογή του νέου Μνημονίου, είναι υποβαθμισμένο εργαλείο. Άχρηστο, με ανοιχτή πόρτα προς το αντίθετο (δηλαδή την πορεία ρήξης με την Ευρώπη) όπως συνέβη ήδη με το Δημοψήφισμα, που ακυρώθηκε στην πράξη.
Το δεύτερο αρνητικό δεδομένο, που προέκυψε από τον ανασχηματισμό είναι η κατάσταση διχασμού, όχι στη χώρα (γιατί αυτό αποφεύχθηκε με το Συμβούλιο Αρχηγών) αλλά για το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Διχασμός, ο οποίος θα συνεχισθεί και θα εμβαθυνθεί μέσα στα καταστατικά όργανα της Κουμουνδούρου. Εάν πάνε τα πράγματα εδώ στη σύγκρουση και τη διάσπαση (που μάλλον θα πάνε ) τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει αποτελέσει μια πολιτική παρένθεση στην ιστορία του τόπου. Για πρώτη και μόνη φορά Αριστερά. Με συνέπεια μέσα σε 8-10 μήνες το πολύ, θα έχει επιτύχει ένα πρωτοφανές αρνητικό ρεκόρ στους θεσμούς. Έναν οδυνηρό ανασχηματισμό, ένα ανυπόληπτο Δημοψήφισμα, άχρηστες τελικά βουλευτικές εκλογές τον περασμένο Ιανουάριο.