Χωρίς σκληρά συστήματα εξουσίας, δηλαδή, που, για να στηρίξει το καθένα τη δική του θεότητα, μοιράζουν μεταθανάτιες τιμωρίες και απολαβές. Ωστε να ελέγχουν τον πραγματικό, τον ιστορικό χρόνο των ανθρώπων.
Κατά βάθος, λοιπόν, αναζητούμε ένα σύμπαν αντιπαράλληλο του δικού μας, όχι παράλληλο. Εναν Κόσμο που να πορεύεται στην ίδια διεύθυνση με τον δικό μας αλλά σε αντίθετη φορά. Ωστε, αν υπάρχουν θεοί (ή Θεός), να υπάρχουν χωρίς οργανωμένη θρησκεία προς υπεράσπισή τους, δηλαδή προς επιβολή των εκλεκτών τους. Χωρίς ιερατεία και αξιώματα κλιμακούμενου γοήτρου και βαθμιδωτής υλικής απόδοσης. Χωρίς τεράστιους ή και τερατώδεις λατρευτικούς χώρους – θα 'χετε προσέξει τη δεύτερη ή και τρίτη εκκλησία, έναν υπεροπτικό όγκο τσιμέντου, που χτίζεται σε χωριά και κωμοπόλεις, όταν η ήδη υπάρχουσα φτάνει και περισσεύει για το όντως διαθέσιμο πλήρωμα. Χωρίς εντυπωσιακά άμφια, αυστηρό τελετουργικό, πιστούς υποταγμένους μέχρις αβουλίας, φανατισμένους, εμπόλεμους, εχθροπαθείς.
Οι θεοί με θρησκεία, όπως μάταια διδάσκει η Ιστορία, οι θεοί με εκλεκτούς λαούς ή προνομιούχες φυλές, είναι θεοί με εθνικότητα, με κρατικό λάβαρο, επιστρατευμένοι από τα ίδια τα πλάσματά τους, τα οποία καταλήγουν να αντιμετωπίζουν σαν ιερό βιβλίο τους το πέι μπουκ ενός Κυρίου υποδουλωμένου στις βλέψεις και τις ανάγκες των τύποις δούλων τους. Είναι θεοί που χωρίζουν, διαλύουν, συντρίβουν, εκδικούνται, μισούν. Είναι λοιπόν ίδιοι και απαράλλαχτοι, εξισωμένοι και εξομοιωμένοι μέσα στο εκδικητικό τους πάθος. Κι ας διαφέρει το όνομά τους. Κι ας διατείνονται οι πιστοί τους ότι ο δικός τους είναι ανώτερος, πνευματικότερος, ηπιότερος, πολιτισμένος· ο «μόνος» πολιτισμένος.
Οχι. Στη Μέση Ανατολή δεν πολεμούν οι θεοί μεταξύ τους. Δεν πολεμάει ο Γιαχβέ με τον Αλλάχ, οι Γραφές των οποίων μοιάζουν πολύ περισσότερο απ' όσο διαφέρουν, οι δε ιεροί τους τόποι σχεδόν συμπίπτουν. Οσο θεόπνευστη ή εξ επιφοιτήσεως είναι η Παλαιά Διαθήκη, άλλο τόσο είναι και το Κοράνιο, που αντέγραψε (κατά λέξη ή κατά πνεύμα) πολλά εδάφια του Δευτερονομίου και άλλων παλαιοδιαθηκικών βιβλίων.
«Πείραμα»
Το «πείραμα» της Ολλανδίας, σχεδόν μία δεκαετία πριν, υπήρξε εξαιρετικά αποκαλυπτικό. Δύο «δαιμόνιοι» ή «διαβολικοί» Ολλανδοί κωμικοί, έγραφα εδώ στις 13.12.2015, για να αποδείξουν διά της σατιρικής τους εκπομπής «Dit is Normaal» τη βαθιά προκατάληψη των συμπατριωτών τους απέναντι στο Ισλάμ, έκαναν κάτι απλό – ή «σατανικό»: Εντυσαν μια Βίβλο με το εξώφυλλο του Κορανίου, βγήκαν στους δρόμους και διάβαζαν σε τυχαίους διαβάτες χωρία από την Καινή Διαθήκη (και συγκεκριμένα από την προς Τιμόθεον επιστολή του Παύλου) και από την Παλαιά (από το Δευτερονόμιον και το Λευιτικόν). Τρόμαζαν όσοι τα άκουγαν και αυτομάτως αποφαίνονταν ότι τίποτε καλύτερο δεν μπορεί να περιμένει κανείς από το Κοράνιο. Γιατί ήταν απολύτως βέβαιοι ότι από αυτό προέρχονταν τα δυσάρεστα χωρία, «Δεν θα επιτρέψω σε μια γυναίκα να διδάξει», λ.χ., ή «αν δύο άντρες κοιμούνται μεταξύ τους πρέπει να θανατωθούν».
Οι θεοί με εκλεκτούς λαούς ή προνομιούχες φυλές είναι θεοί με εθνικότητα, με κρατικό λάβαρο, θεοί που χωρίζουν, διαλύουν, συντρίβουν, εκδικούνται, μισούν.
Οταν οι κωμικοί τούς ενημέρωναν πως όσα τους είχαν μόλις διαβάσει δεν ήταν αποσπάσματα από το «αυτονόητα» και «αυταπόδεικτα» επιθετικό και πολεμόχαρο Κοράνιο αλλά από την «αυτονόητα» και «αυταπόδεικτα» ειρηνική και φιλάνθρωπη Βίβλο, έπεφταν από τα σύννεφα. Γενεές γενεών έχουν διδαχτεί με χίλιους μύριους τρόπους, στα σχολεία, στα κατηχητικά, στον στρατό, στην καθημερινότητά τους (από τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, τις εφημερίδες, το Διαδίκτυο) ότι η δική τους (κάθε δική τους) θρησκεία είναι η καλύτερη, η οικουμενικότερη, η μειλιχιότερη, δεδομένου ότι ο δικός τους Θεός είναι ο ένας και μοναδικός: ο αληθινός.
Και η Καινή Διαθήκη; Ναι, ο χριστιανισμός, η χρονικά ενδιάμεση των τριών αβρααμικών θρησκειών, εγκαινιάστηκε ως οικουμενική θρησκεία αφενός, ως θρησκεία της αγάπης αφετέρου, όχι της εκδίκησης. Αλλά ώσπου να «διαφωτιστεί» και να ηρεμήσει, υπήρξε πολεμικός για μακρότατες περιόδους. Και εις βάρος πολλών λαών, εθνών, θρησκειών, πολιτισμών, που τους καταμάτωσε για να τους κατανικήσει.
Τα σημάδια του βίαιου εκχριστιανισμού μυριάδων «άπιστων», «απολίτιστων», «πρωτόγονων» πληθυσμών, που εξοντώθηκαν «για του Χριστού την πίστη την αγία» (αυτό ας μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα γερμανικά, τα ιταλικά, τα ολλανδικά, τα πορτογαλικά κ.ο.κ.) είναι βαθιές, ανεπούλωτες πληγές στην ιστορία του πλανήτη. Αλλά και τα σημάδια της βίας που άσκησε η εκάστοτε χριστιανική «κανονικότητα» κατά της εκάστοτε χριστιανικής «αίρεσης». Και ακόμα και στις μέρες μας όλο και ξεφυτρώνει κάποιος Μπους, που καυχιέται ότι «συνομιλεί» αδιαμεσολάβητα με τον Θεό, ο οποίος τον προστάζει να πράξει ετούτο ή το άλλο, να εκθεμελιώσει το Ιράκ ας πούμε ή το Αφγανιστάν. Εσχάτως, απευθείας σύνδεση με τον Υψιστο περηφανεύεται πως έχει ο Ντόναλντ Τραμπ. Οπότε, ας βάλει ο Θεός το χέρι του.
Η Γάζα
Μετά την τρομοκρατική επιδρομή της Χαμάς τον περυσινό Οκτώβριο, ο στρατηλάτης Μπέντζαμιν Νετανιάχου, που ίσως βρισκόταν στη φυλακή αν δεν μεσολαβούσαν το μακελειό και οι απαγωγές Ισραηλινών αμάχων, και οι ακροδεξιοί, υπερορθόδοξοι σύμμαχοί του προσπάθησαν να εμφανίσουν τον πόλεμό τους κατά των Παλαιστινίων σαν σύγκρουση πολιτισμών. Ή μάλλον σαν σύγκρουση του πολιτισμού, που τον εκπροσωπούν αυθεντικά οι ίδιοι, με τη βαρβαρότητα, που δεν τον εκπροσωπεί μόνο η Χαμάς και η Χεζμπολάχ αλλά κάθε, μα κάθε Παλαιστίνιος. Εξ ου και η κονιορτοποίηση της Γάζας, με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες και εξαφανισμένους κάτω από τα ερείπια.
Βαριά λέξη η κονιορτοποίηση; «Είμαι απογοητευμένος με τον πρόεδρο Μπάιντεν», δήλωσε στην «Κ», στις 29 Σεπτεμβρίου, σε συνέντευξή του στον Βασίλη Κωστούλα, ο Αρον Μπένγιαμιν, καθηγητής στο King's College London, βετεράνος του πολέμου Ισραήλ – Λιβάνου το 1982, δηλαδή ένας υπεράνω πάσης υποψίας. Η εξήγησή του: «Νομίζω ότι θα μείνει στην Ιστορία ως ο πρόεδρος που έδωσε τη δυνατότητα στο Ισραήλ να μετατρέψει τη Γάζα σε σκόνη. Του πήρε πάρα πολύ καιρό για να σταματήσει την προμήθεια βομβών ενός τόνου, τις οποίες χρησιμοποίησε για να μετατρέψει τη Γάζα σε αυτό που είναι σήμερα». Σκόνη.
Από «αντίποινα» σε «αντίποινα», από εκδίκηση σε αντεκδίκηση, όλα δυστυχώς δικαιώνουν τα λόγια του συγκλονισμένου Δημήτρη Καρούση, που έχασε τον γιο του, τον Ιωνά, στην τρομοκρατική επίθεση δύο ενόπλων στο Τελ Αβίβ: «Θέλω να πω ότι είναι μια τρέλα και οι μεν και οι δε. Ο ένας με το Κοράνι και ο άλλος με την Παλαιά Διαθήκη κοιτάνε συνεχώς να σκοτώνουν ένας τον άλλον. Δεν θα σταματήσει ποτέ αυτό».