Εχει αλλάξει σήμερα γνώμη ο κ. Τσίπρας από τότε που ο υπουργός του των Εξωτερικών, κ. Κοτζιάς, δήλωνε ότι στο Αιγαίο δεν μπορούμε να είμαστε μοναχοφάηδες; Και αν γίνει συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, ποια «εθνική στρατηγική» θα καταθέσει; Και ποια θα καταθέσει ο Βαρουφάκης ή ο Βελόπουλος; Ελάτε τώρα. Φαντασθείτε την εικόνα και όλους αυτούς γύρω από το τραπέζι. Τι να κάνουμε, θα μου πείτε. Αυτούς έχουμε.
Η κ. Γεννηματά, μετά την τηλεφωνική επικοινωνία, ζητεί από τον κ. Μητσοτάκη να μην επιτρέπει σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. να τηρούν στάση αδράνειας. Ωραίο ακούγεται, απλώς δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται. Θα μπορούσε, ας πούμε, να απειλήσει ο κ. Μητσοτάκης τους Ευρωπαίους ηγέτες ότι αν δεν υπακούσουν στις εντολές του θα κρατήσει την αναπνοή του ώσπου να σκάσει, για να δούνε. Ή να ξεκινήσει απεργία πείνας στη Μεγάλη Πλατεία των Βρυξελλών. Προσέξτε: όλη η ουσία βρίσκεται στο ρήμα «επιτρέπω». Η Ελλάδα απαγορεύει στο ΝΑΤΟ να παραμείνει εγκεφαλικά νεκρό, όπως το είχε χαρακτηρίσει ο Μακρόν. Ευτυχώς, ο Βαρουφάκης βλέπει αποκλιμάκωση για να ξεμπερδεύει και να πάει διακοπές με το κάμπριο και την μπαντάνα του.
Θα μου πείτε, τι περίμενα να ακούσω; «Βυθίσατε το "Ορούτς Ρέις"»; Ή μήπως «Ρυμουλκήσατε το "Ορούτς Ρέις"», όπως πρότεινε στα σοβαρά ο κ. Φράγκος; Δεν περίμενα να ακούσω τίποτε παραπάνω από αυτά που άκουσα. Και αυτό που άκουσα για ακόμη μία φορά αναδεικνύει το πρόβλημα της δημοκρατίας μας. Και η δημοκρατία έχει πρόβλημα όταν η αντιπολίτευση δεν έχει τρόπους να διορθώσει, να βελτιώσει ή ακόμη και να αντικρούσει τις επιλογές της κυβέρνησης. Και όταν αυτό έχει να κάνει με τον ΚΟΚ, τότε περνάει απαρατήρητο. Οταν όμως έχει να κάνει με μια πραγματική εθνική κρίση, όπως αυτή με την Τουρκία, τότε το «αρραγές εθνικό μέτωπο» καταλήγει να είναι κενό γράμμα, αφού δεν οργανώνεται με τη σύνθεση διαφορετικών απόψεων. Γίνεται ακόμη ένα επικοινωνιακό τέχνασμα για να τηρηθούν τα προσχήματα της δημοκρατίας.
(O Tάκης Θεοδωρόπουλος είναι γνωστός συγγραφέας και σχολιαστής).