Αυτή είναι δυστυχώς η ωμή αλήθεια. Το λέω ξεκάθαρα: Οι καθηγητές τρομοκρατούνται με πολλούς τρόπους. Τους τρομοκρατούν στέλνοντάς τους προσωπικά στοιχεία (διευθύνσεις, οικογενειακή κατάσταση) ώστε να τους χειραγωγήσουν. Τρομοκρατημένοι καθηγητές είναι ό,τι χειρότερο για τα πανεπιστήμιά μας. Ποιος εγγυάται ότι η τρομοκρατία δεν φτάνει μέχρι τη βαθμολογία των φοιτητών;
Ας ξεκινήσουμε από το πρόσφατο παράδειγμα της διαπόμπευσης του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είδαμε δεκάδες δημοσιεύματα και καταδίκη από παντού. Είδαμε την αποτρόπαιη φωτογραφία, με τον φόβο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του πρύτανη. Ακόμα, ακούσαμε για την επικήρυξη των 100.000 ευρώ από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη.
Το σημαντικότερο όμως θέμα από το επεισόδιο αυτό πέρασε στα ψιλά. Ο πρύτανης επέλεξε να μην καταγγείλει τον τραμπουκισμό του. Οταν το περιστατικό ανακοινώθηκε από τους δράστες, στην κατάθεσή του και πάλι δεν ανέφερε απολύτως τίποτα για τη φωτογραφία! Οι δράστες τη δημοσίευσαν, συνοδευόμενη από μακροσκελέστατη ανακοίνωση, στον αντιεξουσιαστικό ιστότοπό τους, που η ανεκτική (ή ανήμπορη) δημοκρατία επιτρέπει τη λειτουργία του.
Αλλά δεν περιορίστηκαν στην πρώτη ανακοίνωση.
Για «να τρίψουν το αλάτι στην πληγή», με νεότερη ανάρτησή τους προκαλούν την κοινωνία και τη νόμιμη εξουσία: «Ο φόβος άλλαξε πράγματι στρατόπεδο, αυτό φάνηκε και αποτυπώθηκε στον φακό. Ολη η Ελλάδα είδε ότι ένα κάθαρμα με κοστούμι, ένας χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της "ευγενούς" αστικής τάξης, κατά βάθος είναι ένα ανθρωπάκι που φοβάται. Και στον δικό του φόβο φαίνεται ότι η εξουσία δεν είναι ατρόμητη. Στο πρόσωπό του οι ισχυροί είδαν τον εαυτό τους και αναλογίστηκαν ότι ο φόβος αυτός θα μπορούσε να είναι δικός τους. Θα ήταν άραγε δυνατό αυτό χωρίς εικόνα; Πολύ απλά, όχι». Πληροφορηθήκαμε ότι οι δράστες αναγνωρίστηκαν, συνελήφθησαν και αφέθηκαν ελεύθεροι μέχρι να δικαστούν.
Δεν μάθαμε τα ονόματά τους, ούτε είδαμε τα πρόσωπά τους. Το τεκμήριο της αθωότητας ισχύει μόνο για τους μπαχαλάκηδες της Ελλάδας. Στις ΗΠΑ, είδαμε τις φωτογραφίες και μάθαμε τα ονόματα των εισβολέων στο Καπιτώλιο. Πριν δικαστούν, αντιμετωπίζουν ήδη τις συνέπειες των πράξεών τους. Απολύθηκαν από τις δουλειές τους. Εκεί δεν υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας; Φυσικά υπάρχει στις ΗΠΑ και εφαρμόζεται. Το τεκμήριο της αθωότητας λέει ότι κάποιος είναι αθώος μέχρι να αποδειχθεί ότι είναι ένοχος. Δεν λέει όμως πουθενά ότι αυτός που φαίνεται στη φωτογραφία να βρίσκεται μέσα στο Καπιτώλιο δεν βρισκόταν στο Καπιτώλιο. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση των τραμπούκων του πρύτανη.
• Ας ρωτήσουν τον Κουρτουά
Αφού τους αναγνώρισαν από τα video και τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες, γιατί δεν πρέπει να μάθουμε ποιοι είναι ώστε να προστατευθούμε από αυτούς; Στο δικαστήριο μπορεί να αθωωθούν για καθαρά τεχνικούς λόγους. Δεν μας φτάνει η δική τους ανάρτηση όπου παραδέχονται ότι έκαναν αυτά που έκαναν στον πρύτανη ώστε να δημοσιοποιηθούν τα στοιχεία τους;
Υπάρχει όμως και κάτι πολύ συγκλονιστικό. Εμείς δεν επιτρέπεται να μάθουμε τους «θύτες», αλλά οι θύτες μπορούν δημοσιοποιούν τα στοιχεία των «θυμάτων» τους, ώστε να τους τρομοκρατήσουν. Η αφίσα (φωτ.) με τίτλο «Καταζητούνται» περιλαμβάνει τις φωτογραφίες 16 καθηγητών του Οικονομικού Πανεπιστημίου και είναι χαρακτηριστική της κατάστασης που επικρατεί στα ΑΕΙ της χώρας. Αξίζει την προσοχή σας και η προσφερόμενη αμοιβή: «Πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί σύμφωνα με τις ανάγκες μας και όχι σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς». Το μοναδικό κακό στην περίπτωση των κουφιοκεφαλάκηδων είναι ότι τις δουλείες τις δημιουργεί η αγορά και όχι οι ιδεοληψίες των μπαχαλάκηδων.
Αν διερωτάστε τι είναι η Ρ.Α.Σ. – Ε.Α.Α.Κ. που υπογράφει την επικήρυξη, σας πληροφορώ ότι είναι: «Ανεξάρτητο αριστερό σχήμα που δραστηριοποιείται στην ΑΣΟΕΕ» και σύμφωνα με μια πρόσφατη ανακοίνωσή τους για την αστυνόμευση στα πανεπιστήμια, καταλήγουν: «[...] Μάλλον η σύγκλητος και ο κ. Μπουραντώνης έχουν άλλες προτεραιότητες. Τους ενημερώνουμε λοιπόν και θα είμαστε ξεκάθαροι. Οσοι βάζουνε απέναντί τους τους φοιτητές δεν θα βρούνε ησυχία όσους μπάτσους και να φέρουνε μέσα στις σχολές». Οι απειλές εξακολουθούν να εκτοξεύονται.
Πάμε τώρα στο θέμα της αστυνόμευσης που προτίθεται να εφαρμόσει η κυβέρνηση. Ποιος εγγυάται ότι οι άοπλοι αστυνομικοί δεν θα τρομοκρατούνται και δεν θα εκβιάζονται με τις ίδιες μεθόδους από του ίδιους μπαχαλάκηδες; Αν νομίζετε ότι υπερβάλλω, θα σας αποκαλύψω κάτι για να διαπιστώσετε ότι και οι αστυνομικοί τρομοκρατούνται. Πριν από τη δολοφονία του Βρετανού Stephen Saunders από τη «17 Νοέμβρη», η οποία υπήρξε καταλυτική στην εξάρθρωση της τρομοκρατικής οργάνωσης, οι αξιωματικοί της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας που χειριζόταν τα θέματα της οργάνωσης δέχονταν κατά καιρούς απειλές ώστε να σταματήσουν ή να καθυστερήσουν τις έρευνές τους.
Μόνο με την άφιξη στην Ελλάδα του κλιμακίου της Scotland Yard, το οποίο διέθετε την πείρα για την αντιμετώπιση της ιρλανδικής τρομοκρατίας και προ παντός δεν είχε ρίζες στην Ελλάδα, ξεκίνησε ουσιαστικά η προσπάθεια ώστε να συγκεντρωθούν όλα τα στοιχεία για τη μετέπειτα εξάρθρωση της οργάνωσης.
• Θαλπωρή στους βανδάλους των ΑΕΙ
Το πρόβλημα δεν είναι η αστυνόμευση και η σύλληψη, αλλά η καταδίκη. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτοί που συλλαμβάνονται αθωώνονται, γιατί δεν εμφανίζονται οι μάρτυρες. Μόνο στην περίπτωση του καθηγητή Αγγελου Συρίγου είχαμε την καταδίκη τού ενός σε φυλάκιση 18 μηνών εξαγοράσιμη προς 5 ευρώ την ημέρα, δηλαδή σύνολο 2.700 ευρώ, και του άλλου σε φυλάκιση 12 μηνών με αναστολή. Και στις δύο περιπτώσεις το θύμα αναγνώρισε τους κατηγορουμένους, γι' αυτό και υπήρξε η καταδίκη. Σιγά την τιμωρία! Αναζήτησα και άλλες καταδίκες, αλλά μάταια. Μόνο λεκτικές καταδίκες βρήκα.
Ο Ηλίας Κανέλλης στα «Νέα» (21/1/2021), στο άρθρο του με τίτλο «Η μαύρη λίστα της βίας στα ΑΕΙ», αναφέρει πολλά περιστατικά βίας στα πανεπιστήμια χωρίς καμία καταδίκη. Ομοίως η Κατερίνα Παναγοπούλου στα «Νέα» (16-17/1/2021), στο άρθρο της με τίτλο «10+1 λόγοι για αστυνόμευση των πανεπιστημίων», αναφέρει έντεκα περιστατικά σοβαρής βίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο σε ένα αναφέρει ότι «οι 6 κατηγορούμενοι για το "χτίσιμο" αθωώνονται από το δικαστήριο».
Για τα υπόλοιπα δέκα, δεν γνωρίζουμε τι συνέβη μετά τα περιστατικά. Πράγματι, γνωρίζει κανείς περιπτώσεις καταδίκης; Στο ακροατήριο, όταν δεν τολμούν να παρουσιαστούν οι μάρτυρες, τότε οι κατηγορούμενοι αθωώνονται. Πολύ φοβούμαι ότι το ίδιο θα συμβεί και στην τελευταία περίπτωση του πρύτανη. Μακάρι να έχω λάθος.
Αλήθεια, σκέφτηκε κανείς μήπως η κατάσταση στην Ανώτατη Παιδεία μας είναι αποτέλεσμα της πλέον ηλίθιας απόφασής μας να βάλουμε στο Σύνταγμα τον περιορισμό μόνο για δημόσια ΑΕΙ;
Η πείρα δείχνει ότι όπου δεν υπάρχει ανταγωνισμός, υπάρχει μόνο αδράνεια. Αν υπήρχαν ιδιωτικά πανεπιστήμια, οι καλοί καθηγητές θα προτιμούσαν να διδάσκουν σε αυτά. Οι φοιτητές θα ήταν πειθαρχημένοι γιατί οποιαδήποτε ζημιά θα είχε επιπτώσεις στα δίδακτρά τους. Μπροστά στον ανταγωνισμό, τα δημόσια πανεπιστήμια είτε θα διορθώνονταν είτε θα μαράζωναν. Πάντως δεν θα ήταν αυτό που είναι σήμερα.
Στην Κύπρο, μια χώρα που απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1959, χωρίς καμία πανεπιστημιακή παράδοση, υπάρχουν 8 πανεπιστήμια, 3 δημόσια και 5 ιδιωτικά. Αν τολμήσετε να μπείτε στο site οποιουδήποτε πανεπιστημίου στην Κύπρο, δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας. Είναι περιποιημένα και πεντακάθαρα. Ελληνες στην Κύπρο, Ελληνες και στην Ελλάδα. Και μόνο η εμφάνιση των κτιρίων είναι όνειδος για την Ελλάδα.
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.
