Τις προάλλες ένας ανυποψίαστος χρήστης μέσων κοινωνικής δικτύωσης είχε ανεβάσει στο πιο δημοφιλές διαδικτυακό καφενείο μεσηλίκων στον κόσμο φωτογραφίες από την ανακατασκευή του πεζόδρομου της οδού Κοραή ξεσηκώνοντας θύελλα διαμαρτυριών. «Τι τους φταίει η Κοραή, μια χαρά ήταν», «πάει και η Κοραή», «δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο αυτός ο άνθρωπος», και πάει λέγοντας.
Η πεζοδρομημένη εδώ και δεκαετίες οδός Κοραή βρίσκεται ανάμεσα σε δύο πολύ σημαντικούς δρόμους της πόλης, την Πανεπιστημίου και τη Σταδίου, στη μέση του οπτικού άξονα που συνδέει την Αθηναϊκή Τριλογία με την πλατεία Κλαυθμώνος. Δεν είναι, δηλαδή, κάποιος τυχαίος δρόμος. Τα τελευταία (πολλά) χρόνια έχει τα μαύρα του τα χάλια. Καθώς βρίσκεται απέναντι από τα Προπύλαια, γίνεται συχνά θέατρο βίαιων συρράξεων με την Αστυνομία και πλάκες, μάρμαρα και οτιδήποτε μπορεί να χρησιμεύσει ως πολεμοφόδιο αστικού αντάρτικου ξηλώνεται στο άψε σβήσε και αξιοποιείται αναλόγως.
Φυσικά και είχε ανάγκη ανάπλασης η οδός Κοραή· κι αν υπάρχει κάτι για το οποίο πρέπει να ελεγχθεί ο δήμος, δεν είναι η σκοπιμότητα της πρωτοβουλίας του αλλά η ποιότητα του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Αυτό που ξεχνάμε συχνά στην Ελλάδα είναι ότι ακόμη και τα θεωρητικά «διακοσμητικά» στοιχεία αστικού εξοπλισμού, όπως είναι ένα ταπεινό καλάθι απορριμμάτων ή ένας στύλος φωτισμού, θα πρέπει να αποτελούν σοβαρά αντικείμενα σχεδιασμού από καλούς αρχιτέκτονες. Αυτά είναι θέματα λυμένα στις μικρές και στις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης.
Δεύτερο μέτωπο σοσιαλμιντιακής δυσανεξίας, η σχεδιαζόμενη ανάπλαση της οδού Ερμού από το ύψος της Καπνικαρέας μέχρι το Θησείο. Μιλάμε, κατά βάση, για το μοναδικό τμήμα του γνωστού εμπορικού δρόμου που έχει παραμείνει ανοικτό στην κυκλοφορία. Οποιος έχει περπατήσει έστω και για μία φορά από το Μοναστηράκι μέχρι την πλατεία των Αγίων Ασωμάτων μέσω της οδού Ερμού γνωρίζει πολύ καλά ότι πρόκειται για μια από τις πιο δυσάρεστες αθηναϊκές εμπειρίες. Φρικτή κίνηση, πεζοδρόμια της συμφοράς, βρώμα, γκράφιτι. Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη ανάπλαση χρειαζόταν «χθες», όχι σήμερα. Κι εδώ, ευτυχώς, φαίνεται ότι έχουμε από πίσω ένα αναγνωρισμένο αρχιτεκτονικό γραφείο που προσέχει τις «λεπτομέρειες» για τις οποίες μιλούσαμε παραπάνω.
Με λίγα λόγια: Οι αστοχίες στην Πανεπιστημίου ας γίνουν οδηγός για να γίνουμε καλύτεροι, όχι για να καθηλωθούμε στην απραξία.
