Μα καλά τρελοί είναι; Μπας και είναι θύματα μιας ακατανίκητης πανδημίας παράνοιας;
Καθόλου. Απόδειξη; Ο χτεσινός τραγέλαφος, αυτό το κοινοβουλευτικό show, επιπέδου φαρσοκωμωδίας, η καλύτερη εξήγηση της υπεροχής του Μητσοτάκη. Και ταυτόχρονα το πιο ευδιάκριτο αποτύπωμα του επιπέδου αρκετών κομμάτων της Β εθνικής και πιο κάτω.
Περίπου το ΚΚΕ, ο Αντώνης Σαμαράς, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, αλλά και ο φερ ειπείν γαλάζιος Μίλτος Χρυσομάλλης με αρκετούς άλλους, καθώς και ο αρχηγός της «Νίκης» Δημήτριος Νατσιός που πριν ανοίξει το στόμα του κάνει το σταυρό του απαγγέλοντας φιρμάνια της Ιεράς Συνόδου, όλοι μαζί παρέα με Πολάκη και τόσους άλλους, πολλών παρατάξεων παρέδωσαν μαθήματα σκοταδισμού, αυταρχισμού στο όνομα μιας ύποπτων προθέσεων λατρείας προς την Αγία Ελληνική Οικογένεια.
Η συζήτηση για ενδοοικογενειακή βία στα ψιλά. Μπα σου λέει, αυτό δεν είναι το μεγάλο πρόβλημα. Και γιατί δεν είναι; Επειδή σου λέει, πάντα θα υπάρχει, είναι παράγωγο τριβών και γνωστών παρεκτροπών.
Πατεράδες ασελγούν στα παιδιά τους. Αντρακλες, και μάλιστα θρησκευόμενοι και μάλιστα συχνοί επισκέπτες της Εκκλησίας, ξυλοφορτώνουν τις γυναίκες τους. Ενίοτε, έτσι από ζήλια τις σκοτώνουν. Ηταν η κακιά η ώρα κύριε Πρόεδρε. Τι να γίνει, τέτοια περιστατικά συμβαίνουν στην Σωρρακώσταινα.
Κατά τα άλλα εκείνο που τους ενόχλησε και την Ορθοδοξία τραυμάτισε είναι κάτι τόσο απλό: όλοι οι πολίτες με τα ίδια δικαιώματα. Σε όλα: στην προσωπική τους διαδρομή, στον γάμο, την τεκνοθεσία και άλλα τέτοια. Όλα αυτά τόσο φυσικά και τόσο αποδεκτά σε δεκάδες χώρες της γηραιάς Ηπείρου.
Ποιο το πρόβλημα για τον Περισσό; Μα η εμπορευματοποίηση. Μα τι λέτε τώρα. Δηλαδή ποια σχέση δεν είναι εμπορευματοποιημένη; Και ποιος τομέας δραστηριότητας δεν εμπίπτει και δεν υπόκειται στους νόμους της Αγοράς; Τα πάντα. Εμπορευματοποιημένη η σχέση κάθε εργαζόμενου με κάθε αφεντικό. Το λένε και τα μαρξιστικά κιτάπια. Στοιχειώδες.
Ποιο το πρόβλημα; Ότι κάθε παιδί πρέπει να μεγαλώνει με πατέρα και μητέρα. Ωραία, Ελα όμως που λόγω ιδιαίτερων συνθηκών πολλά παιδιά μεγαλώνουν με μια η δύο γυναίκες. Ελα που πολλά είναι υιοθετημένα. Και έλα που άφθονες επιστημονικές μελέτες αποδεικνύουν ότι αυτές οι σχέσεις ομοφυλόφιλων ζευγαριών δεν τραυματίζουν, ψυχολογικά, τα υιοθετημένα παιδιά. Ούτε πολλά εξ αυτών καταλήγουν μέλη της κοινότητας των γκέι. Κι αυτό στοιχειώδες.
Τότε γιατί το κάνουν; Μα για ψηφοθηρικούς λόγους. Επειδή έχουν μελετήσει σχετικές έρευνες της κοινής γνώμης και επειδή αν τολμήσουν να συμφωνήσουν με τον Κυριάκο κινδυνεύουν να χάσουν το βουλευτιλίκη, τα προνόμια, την τοπική εξουσία και το χρήμα. Και τώρα, χωρίς αυτά, τι θα κάνει ο φερ ειπείν Μίλτος Χρυσομάλλης; Στην ανεργία; Γυμνός από προνόμια και θεόγυμνος από κάθε κοινοβουλευτική διαδικασία; Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του.
Και για να τελειώνω. Το νομοσχέδιο περί γάμου των ομοφυλόφιλων ζευγαριών η πιο κρίσιμη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πρόοδο και την συντήρηση. Ανάμεσα στο Χτες και το Αύριο. Ανάμεσα σε μια Ελλάδα της τριτοκοσμικής λογικής και στην άλλη της Ευρώπης. Για τον καθένα που ως πονηρός αίλουρος απείχε από την ψηφοφορία η που καταψήφισε η απάντηση είναι γνωστή: Εμετρήθης, εζυγίσθης και ευρέθης ελλιπής!
