Αυτές τις ημέρες γράφτηκαν και ειπώθηκαν διάφορα για την ανοχή που επέδειξαν απέναντι στον Κραουνάκη όσοι υπερασπίζονται τις Θερμοπύλες της πολιτικής ορθότητας. Ο Αμβρόσιος καταδικάζεται για τα όσα απεχθή ομοφοβικά εξεστόμισε. Ο Κραουνάκης όμως με τα δικά του προκλητικά ομοφοβικά απολαμβάνει την ασυλία του ακαταλόγιστου. Είναι καλλιτέχνης, έχει γράψει ωραία, κατά την τρέχουσα άποψη, τραγούδια, ως εκ τούτου. Ως εκ τούτου τι; Λυπάμαι, αλλά το πρόβλημα με το ζεύγος Κραουνάκη - Πολάκη δεν είναι ότι προσβάλλουν τους κανόνες της πολιτικής ορθότητας. Αλλά ότι προσβάλλουν την κοινή ευπρέπεια, common decency την αποκαλούσε ο Οργουελ, τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή της κοινωνικής συνοχής. Η εμφάνιση του Κραουνάκη λέει το ίδιο με τον Πολάκη: μας έχουν γραμμένους στα παλιά τους παπούτσια. Δεν τους ενδιαφέρει η γνώμη μας γι' αυτούς.
Η άποψή μου για την πολιτική ορθότητα είναι γνωστή στους αναγνώστες της στήλης. Η αναγνώριση της αξίας του διαφορετικού μόνον και μόνον επειδή είναι διαφορετικό, αδιαφορώντας για την προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο, είναι η μία πλευρά. Η άλλη είναι η μεταμόρφωση της κοινής ευπρέπειας σε ιδεολογία με πολιτικές συνέπειες. Αν αντιμετωπίσουμε το ζεύγος Κραουνάκη - Πολάκη ως πολιτικό πρόβλημα, περιορίζουμε το μέγεθος της καταστροφής. Αυτό που προσπαθούν να μας πουν είναι ότι καμιά ιδεολογία και καμιά πολιτική δεν μπορούν να αντισταθούν μπροστά στην καταλυτική δύναμη της προπέτειας, της αγένειας, της πρωτογενούς απρέπειας.
Αν μη τι άλλο έχουν μια χρησιμότητα. Και δεν εννοώ τη μητέρα που δείχνει τη φωτογραφία του Κραουνάκη στο παιδί της απειλώντας πως αν δεν διαβάσει θα γίνει σαν κι αυτόν. Εννοώ κάτι ουσιαστικότερο. Η θορυβώδης παρουσία τους μας υπενθυμίζει ότι το ζητούμενο της ελληνικής κοινωνίας είναι η αποκατάσταση της κοινής ευπρέπειας.