Αυτονόητο είναι ότι η κατάσταση αυτή θα επηρεάσει αναπόφευκτα και τη γειτονιά μας με όλα τα γνωστά προβλήματα ανοικτά και να δούμε αν οι ελπίδες που εκφράζονται για μια διαφορετική αντιμετώπιση της Τουρκίας από τον Μπάιντεν θα επαληθευθούν. Να δούμε επίσης ποια θα είναι και η στάση της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα θέματα αυτά, τώρα που έχει απέλθει από την κυλιόμενη προεδρία το Βερολίνο και τα ηνία έχουν αναλάβει οι Πορτογάλοι, που φημίζονται για τη σοβαρότητά τους και πάντως δεν διατηρούν τους γνωστούς πολύπλοκους δεσμούς με την Τουρκία που διατηρεί η Γερμανία. Μια Γερμανία, η οποία από το ερχόμενο φθινόπωρο δεν θα έχει πλέον καγκελάριο τη Μέρκελ, που παρά τα όσα λέγονται υπήρξε μια ισχυρή πολιτική προσωπικότητα, με τη μεγαλύτερη επιρροή στον ευρωπαϊκό χώρο.
Αντίθετα, ελάχιστη επιρροή και μάλλον αρνητική για την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης ασκούσε η αποχωρήσασα Βρετανία, με τους γνωστούς μεγαλοϊδεατισμούς της, που πηγάζουν από τα απολεσθέντα μεγαλεία της βρετανικής αυτοκρατορίας. Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι ο Μπόρις Τζόνσον υπολόγιζε πολύ στη στήριξη του Ντόναλντ Τραμπ. Μια στήριξη που δεν θα έχει από τον Τζο Μπάιντεν, ο οποίος έχει δηλώσει ξεκάθαρα ότι θα συνεργασθεί με την Ευρωπαϊκή Ενωση για την αναβίωση όλων των γνωστών σημαντικών συμφωνιών που είχε εγκαταλείψει ο Τραμπ εν ονόματι του λαϊκοεθνικιστικού συνθήματος «Αmerica First». Και είναι τώρα ορατή η προοπτική, αν ο υποσχεθείς «παράδεισος» του Brexit δεν ευοδωθεί, να υπονομευθεί εκ των έσω η ενότητα του Ηνωμένου Βασιλείου με την αποχώρηση της Σκωτίας και την ένωση της Βόρειας με τη Νότια Ιρλανδία. Ως γνωστόν όμως, τα λάθη συνήθως πληρώνονται.