Θα γίνει η Ευρώπη ανταγωνιστική έτσι ώστε να σταματήσει να χάνει επενδύσεις και κεφάλαια, είτε προς τις ΗΠΑ είτε προς την Ασία; Θα αρχίσει να παράγει κοινούς εξοπλισμούς και θα αποκτήσει, λίγη έστω, στρατηγική αυτονομία; Πώς θα χειριστεί τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη σχέση με τη Μόσχα; Πώς θα αντιμετωπίσει το τσουνάμι πολύ φθηνών ηλεκτρικών αυτοκινήτων και άλλων προϊόντων από την Κίνα χωρίς να μπει στον πειρασμό ενός εμπορικού πολέμου με την επιβολή δασμών;
Τίποτε από όλα αυτά δεν είναι θεωρητικό. Μας αφορούν όλους και οι αποφάσεις δεν μπορούν να περιμένουν. Αυτές θα ληφθούν προφανώς σε κάθε χώρα ξεχωριστά. Το Ευρωκοινοβούλιο κατέχει καθοριστικό ρόλο. Εχει τεράστια σημασία ποιος θα μας εκπροσωπήσει εκεί. Το παιχνίδι δεν παίζεται, όμως, στις επίσημες συνεδριάσεις, αλλά στους διαδρόμους, στα καφέ, στις προσωπικές σχέσεις που εξελίσσονται σε συμμαχίες.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε εμείς είναι να αναζητήσουμε υποψηφίους, όπου και αν ανήκουν, που θα μπορούν να σταθούν στην Ευρώπη.
Δεν φαίνεται, πάντως, να μας νοιάζει κάτι απ' όλα αυτά· ούτε την κοινή γνώμη, ούτε τα μέσα ενημέρωσης, ούτε την πολιτική μας ηγεσία. Στον δημόσιο διάλογο, ο μαγνήτης του lifestyle ελκύει τους πάντες – μέχρι και ο γ.γ. του ΚΚΕ χρησιμοποιεί πλέον αγγλόφωνους όρους και κάνει επικοινωνιακά αστειάκια. Οσο για τους υποψηφίους όλων –δυστυχώς– των κομμάτων, πρέπει κάποιος να ψάξει με μεγεθυντικό φακό για να βρει τους λίγους που έχουν τη γνώση, την εμπειρία και τη διάθεση να μας εκπροσωπήσουν στην Ευρώπη σε μια κρίσιμη συγκυρία. Αξίζει, βέβαια, τον κόπο να ψάξετε να τους βρείτε αυτούς τους λίγους, γιατί χωρίς εσάς, τη δική σας ψήφο, δεν έχουν καμία πιθανότητα να εκλεγούν έχοντας απέναντι τηλεστάρ και αθλητές.
Η Ελλάδα έχει αλλάξει στάτους στην Ε.Ε. και θα μπορούσε να παίξει πιο ενεργό ρόλο στην επόμενη φάση ενηλικίωσής της. Διαθέτει επίσης έναν πρωθυπουργό με άποψη και τις απαραίτητες προσωπικές σχέσεις για να μπορέσει να καθίσει στο τραπέζι την επόμενη ημέρα. Τώρα, τι και ποιος φταίει που ο δημόσιος πολιτικός διάλογος θυμίζει παραμονές Γιουροβίζιον και όχι ευρωεκλογών, δεν ξέρω. Είναι σημάδι των καιρών ίσως.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε εμείς, ωστόσο, το λίγο διάστημα που απομένει έως τις κάλπες, είναι να αναζητήσουμε υποψηφίους, όπου και αν ανήκουν, που θα μπορούν να σταθούν στην Ευρώπη.