Πόσο μακριά βρισκόμαστε από τις εκλογές; Εβδομήντα, ογδόντα μέρες; Ούτε. Αραγε, πόσα ιδιαίτερα προλαβαίνουν να κάνουν οι διάφοροι μεγαλόσχημοι συστημικοί συριζαίοι παράγοντες σε αυτό το διάστημα μέχρι να αντιληφθούν τα βασικά που θα προσδιορίσουν τα αποτελέσματα της επερχόμενης κάλπης. Μάλλον, όσα και να κάνουν, τζάμπα θα πάνε. Γιατί αν κρίνει κανείς από τα αυτογκόλ που βάζουν τόσο κοντά στη λήξη του αγώνα, φαίνεται ότι η βλάβη είναι ανήκεστος και δεν διορθώνεται με τίποτα. Και δεν μιλάμε για αυτογκόλ που απλώς θέτουν σε αμφισβήτηση τους ίδιους και το τι έχουν μέσα στα παράξενα μυαλά τους, αλλά για ένα ακόμα πιο εξελιγμένο είδος, που κάνει όποιον τα βλέπει να θέλει να τρέξει στην... αγκαλιά του Μητσοτάκη. Δηλαδή, λίγο συνωμοσιολόγος να ήταν κανείς, θα έπρεπε να αρχίσει να αναρωτιέται τι συμβαίνει εδώ. Γιατί, δεν μπορεί, κάτι συμβαίνει. Αλλά δεν είναι τίποτα «σκοτεινό». Είναι απλώς η γνωστή τρικυμία εν κρανίω που προφανώς δεν περνάει και δεν παίρνει γιατρειά...
Του λόγου το αληθές επιβεβαίωσε, προ λίγων ημερών, ο μεγαλοπαράγων πρώην υπουργός και βουλευτής της Κουμουνδούρου Τζανακόπουλος με την αντίδρασή του στην απόφαση της κυβέρνησης να επεκτείνει ακόμα περισσότερο τον φράχτη στον Εβρο. Εναν φράχτη που εκτός από την προφανή πλήρη στήριξη της ελληνικής κοινωνίας (τον είχε επισκεφθεί και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που δεν την... κατηγόρησε κανείς για «δεξιά», ούτε για περιφρονούσα τους νόμους) έχει και την πλήρη στήριξη της ΕΕ, όλοι οι πρεσβευτές των χωρών-μελών της οποίας τον επισκέφθηκαν την περασμένη εβδομάδα. Ολοι λοιπόν είναι σύμφωνοι με αυτόν τον φράχτη και με την αναγκαιότητα της ύπαρξης και της επέκτασής του, που, άλλωστε, η χρησιμότητά του αποδείχθηκε αρκετά πρόσφατα με δραματικό τρόπο για μία ακόμα φορά. Ολοι, εκτός από δύο που διαφωνούν ριζικά: οι Τούρκοι και ο... ΣΥΡΙΖΑ!
Ο φράχτης στον Εβρο ενοχλεί τρομερά την Αγκυρα – και ορθώς, αφού της χαλάει άσχημα τη σούπα της εργαλειοποίησης των μεταναστών και των προσφύγων ως ανθρώπινης πολιορκητικής μηχανής της Ελλάδας και της Ευρώπης. Ο Ερντογάν και η χώρα του μισούν τον φράχτη. Ομως οι Ευρωπαίοι τον στηρίζουν με πάθος, ενώ οι Αμερικανοί, που έχουν στείλει στα πλαίσια της στρατιωτικής βοήθειας πολύ μεγάλο αριθμό οχημάτων μεταφοράς προσωπικού, τα έστειλαν ξέροντας ότι πηγαίνουν προς τα νησιά και τον Εβρο.
Ομως ο ΣΥΡΙΖΑ, που ενοχλήθηκε και από την αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ, τι λέει, διά στόματος Τζανακόπουλου (και όχι μόνον) για τον φράχτη; Οτι παραβιάζει τη διεθνή νομιμότητα! Δηλαδή, πρακτικά, ό,τι λένε και οι Τούρκοι. «Ο φράχτης είναι μέσα από τα ελληνικά σύνορα. Είστε παράνομοι τόσο σε ό,τι αφορά τη διεθνή νομιμότητα, όσο και σε ό,τι αφορά τη συνταγματική τάξη. Είναι δεδομένο αυτό. Δεν μπορείτε να το αρνηθείτε» είπε, συνομιλώντας με τον συνάδελφό του βουλευτή της ΝΔ Μπάμπη Παπαδημητρίου, για να καταλήξει ότι «το πρόβλημα το προσφυγικό δεν λύνεται με φράχτες». Μπα; Και πώς λύνεται; Οπως... το «έλυσε» ο ΣΥΡΙΖΑ;.. Και, όλα αυτά, στον απόηχο μιας υπόθεσης για την οποία η γελοιοποίησή του έφτασε στα τάρταρα: της λεγόμενης «μικρής Μαρίας», που δεν υπήρξε ποτέ και που ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και τώρα δεν δέχεται να παραδεχθεί το λάθος του και τη σπέκουλα που έκανε εις βάρος της Ελλάδας.
Ολα αυτά, εκθέτουν σε τέτοιο βαθμό την αξιωματική αντιπολίτευση, ώστε η κυβέρνηση μάλλον θα πρέπει να προσεύχεται όχι απλώς να μη σταματήσουν, αλλά λένε κι άλλα ως τις εκλογές: είναι σαν να έχουν βαλθεί να διώξουν όσο μπορούν πιο μακριά τους ακριβώς εκείνους τους ψηφοφόρους που τόσο απελπισμένα έχουν ανάγκη. Δικαίωμά τους. Ισως δηλαδή, με τέτοιο παρελθόν, και... υποχρέωσή τους προς τη χώρα.