Ολοένα και περισσότεροι πια, διεθνώς και εδώ, χρησιμοποιούν τον όρο «πληθωρισμός της απληστίας» προκειμένου να περιγράψουν το μεταπανδημικό αρχικώς και το μεταπολεμικό-ενεργειακό, μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, κύμα ακρίβειας που διαπέρασε όλη την υφήλιο και τη χώρα μας βεβαίως.
Αποκτά δε εξαιρετικό ενδιαφέρον το γεγονός ότι υιοθέτησαν τον συγκεκριμένο όρο διακεκριμένοι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί, όπως το Δ.Ν.Τ και ο Ο.Ο.Σ.Α ακόμη και ισχυρές πολυεθνικές Τράπεζες, για να εξηγήσουν το φαινόμενο. Και αυτό γιατί απλούστατα δεν υπήρχε άλλη λογική εξήγηση, δεν προέκυπτε από τα στοιχεία κόστους των δραστηριοτήτων, ούτε βεβαίως από τις πενιχρές, εμφανώς κατώτερες των επιπέδων πληθωρισμού, αυξήσεις των αμοιβών των εργαζομένων.
Οι φόβοι για ενεργοποίηση της σπειροειδούς εξέλιξης τιμών-μισθών, που δικαιολόγησαν την υπεραντίδραση των κεντρικών Τραπεζών και τις πολλαπλές αυξήσεις επιτοκίων, δεν επιβεβαιώθηκαν ούτε στην Αμερική, ούτε στην Ευρώπη.
Ωστόσο ο πληθωρισμός, που αρχικώς πυροδοτήθηκε από τη διαταραχή της εφοδιαστικής αλυσίδας στη διάρκεια της πανδημίας και επιταχύνθηκε με την ενεργειακή εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία, επιμένει, παρότι οι βασικοί παράγοντες της πληθωριστικής έξαρσης έχουν ελεγχθεί, προβλήματα εφοδιασμού δεν υπάρχουν διεθνώς και οι τιμές των ενεργειακών αγαθών τείνουν να επανέλθουν στα προ του πολέμου επίπεδα.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις συνηγορούν με την εκτίμηση ότι οι επιχειρήσεις μαζικά στον κόσμο εκμεταλλεύθηκαν τις συνθήκες, ύψωσαν τις τιμές πολύ παραπάνω από την αύξηση του οποίου κόστους, απλώς γιατί βρήκαν την ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν. Και οι κεντρικές Τράπεζες επίσης με τους μονοσήμαντους στόχους που ορίζουν τη δράση τους, τρόμαξαν και υπεραντέδρασαν με απανωτές αυξήσεις επιτοκίων, οι οποίες απειλούν πλέον τις οικονομίες με ύφεση.
Θα έλεγε κανείς ότι οι ιθύνοντες της οικονομικής πολιτικής αυτοϋπονομευθήκαν εντελώς και πλέον κινδυνεύουν να μείνουν στην Ιστορία ως ολίγιστοι ερασιτέχνες. Κινδυνεύει και η δική μας, αναβαπτισμένη από τη διπλή λαϊκή ψήφο, κυβέρνηση να περιπέσει σε δίνη λογικών αμφισβητήσεων αν δεν ασκήσει τη δέουσα πίεση στους εμπορευόμενους. Η περίπτωση των ακτοπλόων είναι χαρακτηριστική και δηλωτική της εφαρμογής του «πληθωρισμού της απληστίας» και στην χώρα μας.
Όταν τετραμελής οικογένεια που ταξιδεύει με ένα ΙΧ στη Λέρο χρειάζεται να πληρώσει 900 ευρώ, αρκεί, δεν χρειάζονται άλλες μαρτυρίες... Το δυστύχημα είναι ότι η κυβέρνηση τους κοιτάζει και τους ακούει αμήχανη και προσπαθεί να επιδοτήσει τους άφωνους ταξιδιώτες, παρά να επιβάλλει κυρώσεις και να απαιτήσει μείωση των αισχροκερδών ναύλων...
Ο «πληθωρισμός της απληστίας» είναι εδώ και δεν θα καμφθεί αν δεν ληφθούν αυστηρά μέτρα. Την αισχροκέρδεια ούτε οι ούλτρα νεοφιλελεύθεροι της σχολής του Σικάγου δεν δέχονται.