Αλλά ποια είναι η ουσία του ζητήματος; Η ουσία είναι η διεκδίκηση των ελληνικών απαιτήσεων, δηλαδή η διεκδίκηση του αναγκαστικού κατοχικού δανείου, οι αποζημιώσεις για τις καταστροφές, οι αποζημιώσεις για τα ανθρώπινα θύματα και ο επαναπατρισμός των αρχαιολογικών θησαυρών που εκλάπησαν από τις δυνάμεις κατοχής. Αυτό είναι το ζήτημα.
Και η Επιτροπή δεν έχει έναν τέτοιο ρόλο, να διεκδικήσει. Εμείς από την Κυβέρνηση απαιτούμε να διεκδικήσει την ικανοποίηση των συγκεκριμένων απαιτήσεων, όπως αυτό ζητούσαμε και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις, όμως, της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, είτε αυτοδύναμες είτε σε συνεργασία, το μόνο που έκαναν –εάν έκαναν- ήταν να περιορίζεται το όλο ζήτημα στις συζητήσεις και στις συναντήσεις, που το έβαζαν αποσπασματικά, δηλαδή λόγια και από πράξη τίποτα.
Αλλά και η σημερινή Κυβέρνηση τι προτίθεται να κάνει; Μίλησε ο κ. Τσίπρας, ο κύριος Πρωθυπουργός. Δεν αναφέρθηκε σε τίποτα συγκεκριμένο, απτό, ότι θα πάρουμε τα συγκεκριμένα μέτρα, έχουμε το συγκεκριμένο σχέδιο, το συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και ιεραρχούμε έτσι τα ζητήματα. Καταναλώθηκε απλώς στο να λέει ότι θα προσεγγίσουμε το ζήτημα με ευαισθησία μέσα από διαπραγματεύσεις και από διάλογο και ότι θα στηρίξει η Κυβέρνηση την Επιτροπή της Βουλής. Δηλαδή η Κυβέρνηση κρύβεται πίσω από την επιτροπή της Βουλής; Πρακτικά θα κάνει κάτι;
Ο κύριος Υπουργός Δικαιοσύνης που διαδέχθηκε στη συζήτηση αναφέρθηκε στην απόφαση του δικαστηρίου της Λειβαδιάς. Αλλά και σε αυτό βάλατε έναν αστερίσκο, κύριε Υπουργέ -ελπίζουμε να μην είναι έτσι- γιατί δεν αναφερθήκατε στο χρόνο, αλλά συνδέσατε το χρόνο υλοποίησης της απόφασης αυτού του δικαστηρίου, δηλαδή της παραίτησης από την ασυλία, εφόσον και ανάλογα με την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων.
Το συνδέσατε και εσείς δηλαδή άμεσα με τη διαπραγμάτευση. Και μάλιστα ο κύριος Πρωθυπουργός έφτασε στο σημείο να ανοίξει, με μία φράση του, την πόρτα περί συμψηφισμού, δηλώνοντας ότι «ως Ελληνική Κυβέρνηση θα εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας, αλλά ζητάμε και από τους άλλους να εκπληρώσουν τις δικές μας απαιτήσεις».
Εμείς, ως ΚΚΕ, δεν συμφωνούμε με το συμψηφισμό. Είναι άλλο ζήτημα το αστικό κρατικό χρέος και άλλο ζήτημα το θέμα του κατοχικού δανείου, των αποζημιώσεων για τις καταστροφές και τα ανθρώπινα θύματα και τον επαναπατρισμό των αρχαιολογικών θησαυρών. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμψηφιστεί. Γι' αυτόν, άλλωστε, το λόγο εμείς καλούμε τον ελληνικό λαό να μην αναγνωρίσει το κρατικό χρέος. Γιατί είναι ένα χρέος που δεν έγινε για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες, αλλά ήταν αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, άρα και της διαπλοκής των αστικών κυβερνήσεων με τα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Όμως, η Συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κινείται στον αντίθετο δρόμο. Με ιδιαίτερη ευλάβεια και συνέπεια εξυπηρετεί αυτό το αστικό, αντιλαϊκό κρατικό χρέος φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να κουρεύει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, επιχειρώντας έναν εσωτερικό δανεισμό. Αυτό κάνει σήμερα και η σημερινή Κυβέρνηση.
Και βεβαίως, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, οι μνήμες μπορεί να είναι νωπές, αλλά δεν πρέπει να είναι και επιλεκτικές. Γιατί όλες και όλοι δεν αντιστάθηκαν στον κατακτητή. Η αστική τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι είτε συνεργάστηκαν ανοικτά με τον κατακτητή είτε λούφαξαν και ήταν απόντες άλλοι στην Αίγυπτο, άλλοι στο Λονδίνο. Και μάλιστα αποτελεί και πρόκληση οι πολιτικοί επίγονοι αυτών που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές, δηλαδή οι χρυσαυγίτες, να έχουν το θράσος να εγκαλούν την ΕΑΜική αντίσταση και τον ΕΛΑΣ για τους αγώνες τους οποίους έδωσε ενάντια στις φιλοναζιστικές οργανώσεις των Χιτών και των ταγματαλητών. Επί της ουσίας την τιμή και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού την έσωσε το ΚΚΕ. Γιατί το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας πρωτοστάτησε και οργάνωσε την ΕΑΜική αντίσταση, συνέβαλε στη συντριβή του ναζισμού με τον κυρίαρχο ρόλο σε αυτήν τη συντριβή που έπαιξε η Σοβιετική Ένωση και ο Κόκκινος Στρατός.
Γιατί ο ναζισμός δεν προήλθε από λόγους ψυχολογίας, επειδή ο γερμανικός λαός αισθανόταν ταπεινωμένος, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, αλλά αποτέλεσε επιλογή της αστικής τάξης της Γερμανίας. Γιατί ο ναζισμός και ο φασισμός αποτελεί παιδί του καπιταλιστικού συστήματος. Το ναζιστικό κόμμα και ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία με τις ευλογίες της γερμανικής αστικής τάξης, δηλαδή των βιομήχανων, των τραπεζιτών, των Γερμανών καπιταλιστών. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο και αποτελεί ο ναζισμός μορφή της αστικής διακυβέρνησης.
Άλλωστε, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε ως ιμπεριαλιστικός πόλεμος ανάμεσα σε δύο συνασπισμούς κρατών, από τη μια μεριά την Αγγλία, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ και από την άλλη τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ιαπωνία για το ξαναμοίρασμα των αγορών, για το ξαναμοίρασμα των σφαιρών επιρροής. Αλλά είχαν και έναν κοινό στόχο τα δύο αυτά υποτιθέμενα αντιπαλευόμενα μέρη, το πώς θα συντρίψουν τη Σοβιετική Ένωση και το νέο τότε σοσιαλιστικό κράτος, το σοσιαλισμό δηλαδή που οικοδομούσε η εργατική τάξη και ο λαός στη Σοβιετική Ένωση. Γιατί αυτός ήταν ο κοινός τους εχθρός και ο κοινός τους αντίπαλος.
Και σήμερα οι λαοί ζουν είτε κάτω από συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου είτε με το πιστόλι στον κρόταφο σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής ειρήνης. Έτσι, λοιπόν, η τιμή και η ιστορική δικαίωση όλων αυτών που αγωνίστηκαν δεν είναι απλώς ένα ευχολόγιο, αλλά συνδέεται άμεσα με την αντικαπιταλιστική πάλη.
Ο σεβασμός, λοιπόν, στην ιστορική μνήμη, στους αγώνες και στις θυσίες του λαού μας έρχεται σε αντίθεση με την πρόσδεση και την ενσωμάτωση της χώρας μας στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της λυκοσυμμαχίας αυτής. Έρχεται σε αντίθεση με το σάπιο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, που φέρνει φτώχια, εξαθλίωση και πολέμους.
Αυτές οι πολιτικές επιλογές της ντόπιας αστικής τάξης είναι αυτές οι οποίες πληρώθηκαν πολύ ακριβά από τον λαό μας στο παρελθόν και που η σημερινή Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξακολουθεί και σήμερα να βαδίζει αλλά και να υλοποιεί.
Από αυτή την άποψη, λοιπόν, η τιμή σε όλα αυτά βρίσκεται στην πάλη του λαού μας ενάντια στα συμφέροντα του κεφαλαίου, των επιχειρηματικών ομίλων, ενάντια στην αστική τάξη και τις επιλογές τις οποίες έχει κάνει για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, βρίσκεται στην πάλη για την ανατροπή της εξουσίας, για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού.
(Ο οικονομολόγος Νίκος Καραθανασόπουλος είναι βουλευτής Αχαίας του ΚΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος)