Φυσιολογικά, και με δεδομένο ότι η χώρα, ελέω Βαρουφάκη, έφθασε ένα βήμα πριν από τη χρεοκοπία, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας θα έπρεπε να είχαν καταρρεύσει στην κοινή γνώμη. Πολύ περισσότερο που μεγάλο τμήμα των στελεχών του αποδείχθηκαν φανατικοί και ακραίοι, έτοιμοι να οδηγήσουν τη χώρα εκτός ευρώ. Παρ' όλα αυτά, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται με 2-3% και τον Τσίπρα να κυριαρχεί έναντι του αρχηγού της ΝΔ ως πιο πρωθυπουργικός. Επίσης, είναι ο Τσίπρας που έχει τις περισσότερες εφεδρείες στους αναποφάσιστους.
Στο λεγόμενο «ντέρμπι» είναι το φαβορί, αν δεν αυτοκτονήσει προεκλογικά. Πώς εξηγείται αυτό; Κατ' αρχάς, λίγο πριν από την άβυσσο, ο Τσίπρας τόλμησε να αποφύγει το μοιραίο. Επίσης, έχει ακόμη λίγα αποθέματα από την αίσθηση του νέου και φρέσκου, αν και αυτά είναι φευγαλέα. Κυρίως, τα πλεονεκτήματά του εξαρτώνται όλο και περισσότερο από τα μειονεκτήματα των ανταγωνιστών του. Αλλά και ο Μεϊμαράκης, που ορθότατα προσπαθεί να σπρώξει τη ΝΔ προς το Κέντρο, σκεπάζεται από τις τοξίνες τις οποίες του κληροδότησε ο Σαμαράς.
Στην επιλογή Τσίπρας ή ΝΔ, ο πρώτος θεωρείται το «μη χείρον».
Το ραγδαίο ρυτίδιασμα του Τσίπρα έχει ξαναφέρει το πολιτικό τοπίο στη γνώριμη κρίση και απαξίωση του πολιτικού προσωπικού και των κομμάτων. Για την ώρα, ο Τσίπρας είναι πάντως ο συγκριτικά πιο σταθερός άξονας του τοπίου. Το τοπίο όμως κατακερματίζεται. Χωρίς κανένα ουσιαστικό όφελος για τους λαφαζανικούς και άλλους ακραίους. Για ακόμη μια φορά η αδιευκρίνιστη ψήφος (συν άκυρα - λευκά - αποχή) ξεπερνά το πρώτο κόμμα, που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ολοι κάνουν λάθη στις εκστρατείες τους. Το «άστρο» Τσίπρα έχει πάψει να λάμπει. Ομως, κάποιες χλωμές ακτίνες που τρεμοσβήνουν, τείνουν να τον ευνοήσουν στην τελική ευθεία. Πάντως, το γκρίζο σκεπάζει τα πάντα.