Έθεσε μάλιστα η κ. Μέρκελ και ζήτημα συνεργασίας Τουρκίας και Ελλάδας, καθώς και την πρόθεσή της να βοηθήσει η Γερμανία την Τουρκική ακτοφυλακή στο έργο της.
Όλες αυτές οι κινήσεις της κ. Μέρκελ και η συγκαταβατική στάση του κ. Νταβούτογλου δεν αφήνουν αμφιβολίες για το πόσο ευνοείται η θέση της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ύστερα από όσα δήλωσαν τη Δευτέρα στην 'Άγκυρα η Γερμανίδα Καγκελάριος κ. Άνγκελα Μέρκελ και ο Τούρκος Πρωθυπουργός κ. Αχμέτ Νταβούτογλου περί επιτηρήσεως «του Αιγαίου» [και της Συρίας] από το ΝΑΤΟ είναι πολύ πιθανό οι υπουργοί Αμύνης της Συμμαχίας που συνέρχονται σήμερα και αύριο [10/11-2] στις Βρυξέλλες να συζητήσουν και το μεταναστευτικό σε συνδυασμό με την κρίση στη Συρία. Επισήμως ο ελληνικός λαός και μάλλον ούτε η κυβέρνηση δεν γνωρίζουν αυτή τη στιγμή τι ακριβώς είχαν στο μυαλό τους Μέρκελ και Νταβούτογλου όταν είπαν στην κοινή συνέντευξη Τύπου για από κοινού δραστηριοποίηση σε επίπεδο ΝΑΤΟ ώστε το τελευταίο να επιβλέπει τα σύνορα στη Συρία και «το Αιγαίο». Πώς, πού, πότε; Πώς κάνουν τέτοιες συζητήσεις που αφορούν την Ελλάδα χωρίς αυτήν; Έχει το ΝΑΤΟ τέτοια δυνατότητα; Ίσως μάθουμε για όλα αυτά μετά το τέλος της υπουργικής της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας την Πέμπτη.
Η ελληνική πλευρά δείχνει να ακολουθεί αντιφατική και παράδοξη πολιτική στο μεταναστευτικό χωρίς να έχει τη δύναμη να πείσει τόσο την ΕΕ όσο και την Ουάσιγκτον για το εθνικό της δίκαιο της ενώ την ίδια στιγμή καθημερινά αυξάνει την ανησυχία και την ένταση ανάμεσα στους ίδιους τους Έλληνες πολίτες που βλέπουν τη χώρα να εκτίθεται διεθνώς και να παραμένει απροστάτευτη. Ενώ οι ελληνικές αρχές δεν αποκλείουν την πιθανότητα να κλείσουν τα βόρεια σύνορά μας σύντομα, δίνουν την εντύπωση προς το εξωτερικό ότι τα κάνουμε όλα καλά, και πως αν τελικά κλείσουν τα σύνορα θα φταίει η Ευρώπη.
Μπορεί να λέμε ότι ξαφνιαστήκαμε από την εξέλιξη και την τροπή του μεταναστευτικού και ότι δεν ήμασταν έτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε, αλλά φαίνεται την ίδια στιγμή ότι δεν μπορούμε να αποτρέψουμε τους Ευρωπαίους εταίρους – και άλλους συμμάχους- από το να κάνουν δηλώσεις κατά της Ελλάδος:
Πώς γίνεται να λέμε σε κάθε κατεύθυνση ότι «τα σύνορα της Ελλάδος είναι σύνορα της Ευρώπης» και να μην ζητάμε από τα κεντρικά της ΕΕ να προστατεύει τη χώρα από επιθέσεις των μελών της εναντίον μας; Να θυμηθούμε ότι ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ο κ. Ντόναλντ Τουσκ είναι Πολωνός.
Η εκστρατεία που έχουν αναλάβει οι τέσσερις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης Visegrad γνωστές και ως V4 – Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία και Σλοβακία – μόνο τυχαία δεν είναι. Δεν αποκλείεται να υποκρύπτει και εχθρότητα κατά του μουσουλμανικού στοιχείου. Η συμμαχία των χωρών αυτών, εξάλλου, έχει τις ρίζες της στις αρχές του 14ου αιώνα. Μόλις χθες οι πρωθυπουργοί της Πολωνίας και Ουγγαρίας σε κοινή συνέντευξη Τύπου στη Βουδαπέστη είπαν ότι η «Ελλάδα είναι ανίκανη να προστατεύσει τα σύνορα της Ευρώπης» και ότι οι χώρες του θα κάνουν ότι μπορούν για να κτιστεί μια «γραμμή αμύνης» κατά μήκος των συνόρων της Ελλάδος με FYROM και Βουλγαρία.
Την ίδια στιγμή, ο Αυστριακός υπουργός Εξωτερικών κ. Σεμπάστιαν Κουρτζ που περιοδεύει στα Βαλκάνια δήλωσε στο Σαράγεβο ότι «η Ελλάδα δεν βοήθησε» στο μεταναστευτικό». Ο ίδιος είχε γράψει στο Facebook πριν αναχωρήσει από την Αυστρία ότι η χώρα του «δεν μπορεί να περιμένει την Ελλάδα αλλά θα βρει κοινή λύση με τη Μακεδονία».
Τέλη Ιανουαρίου ο γνωστός πολιτικός επιστήμονας κ. Ariel Cohen απευθυνόμενος στο διακεκριμένο Ατλαντικό Συμβούλιο στις ΗΠΑ – ενώ ήταν παρών εκεί ο Πρόεδρος της Αλβανικής Βουλής κ. Ιρίλ Μέτα- είπε προς την αμερικανική κοινή γνώμη ότι σύμφωνα με τη γνώμη «Αμερικανών εμπειρογνωμόνων» που επισκέφτηκαν την περιοχή «η διασφάλιση των ελληνομακεδονικών συνόρων αποτελεί το κλειδί της διαχείρισης της μεταναστευτικής κρίσης».
Στη χθεσινή ενημέρωση του Τύπου στην Ουάσιγκτον ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ είπε σε σχέση με την Ελλάδα ότι οι μετανάστες είναι «απελπισμένοι άνθρωποι» που «με απελπισμένο τρόπο επιδιώκουν να βρίσκουν τα μέσα για δραπετεύουν από τη βία και το θάνατο και την καταστροφή των σπιτιών τους και της περιουσίας τους». Άραγε μόνο τέτοιοι μετανάστες έρχονται στην Ελλάδα;
Εμμέσως πλην σαφώς ο εκπρόσωπος πήρε το μέρος της Τουρκίας λέγοντας ότι [οι Τούρκοι] «αντιμετωπίζουν εκατομμύρια απελπισμένων ανθρώπων στα δικά τους σύνορα». Ο εκπρόσωπος πρόσθεσε ότι επιδιώκεται πολιτική λύση που θα σταματήσει τη ροή μεταναστών από τη Συρία υπογραμμίζοντας παράλληλα τη σημασία των οικονομικών συνεισφορών στην προσπάθεια αυτή.
Η συριακή κρίση είναι άλλη μια παρενέργεια της Αραβικής Άνοιξης και του γεγονότος ότι στη Συρία δεν έφυγε ο Ασσάντ από την εξουσία με την πολιτική που επέλεξαν οι ΗΠΑ να ακολουθήσουν το 2013 στην περιοχή. Η ίδια πολιτική επέτρεψε στους Ρώσους να επανακάμψουν στη Μέση Ανατολή. Ένα ερώτημα είναι γιατί η ελληνική πλευρά δεν πιέζει τις ΗΠΑ που είναι στρατηγικός της εταίρος να πιέσει τον έτερο στρατηγικό εταίρο τους την Τουρκία ώστε η τελευταία να σεβαστεί την Ελλάδα;
Για να βρεθεί διπλωματική λύση στη Συρία πρέπει να σταματήσει ο πόλεμος εκεί. Τούτο σημαίνει απομάκρυνση από την εξουσία του Ασσάντ τον οποίο θέλουν Ρωσία και Ιράν, αλλά όχι η Τουρκία. Αν φύγει ο ίδιος ο Ασσάντ ύστερα από «πολιτική» συμφωνία και το καθεστώς του που θα μείνει πίσω μπορεί να εγγυηθεί ομαλές πολιτικές εξελίξεις τότε ίσως ησυχάσουν τα πράγματα. Αν όχι, ο «εμφύλιος και η σύγκρουση» θα ενταθούν και μαζί και οι μεταναστευτικές ροές προς τη χώρα μας σε μεγαλύτερο βαθμό.
Έχουμε δηλαδή πολύ δρόμο μπροστά μας. Έως τότε δεν γίνεται μόνο να «καταδεικνύουμε» το πρόβλημα σε εταίρους και συμμάχους και ταυτόχρονα να λέμε ότι αυτοί απεργάζονται αρνητικές για την Ελλάδα εξελίξεις. Γιατί οι ΕΕ και ΗΠΑ όχι μόνο με τη σειρά τους μας «καταδεικνύουν» το πρόβλημα αλλά και δεν χάνουν ευκαιρία για να μας «καταγγέλλουν» χωρίς να σταματούν τη ροή των μεταναστών προς την Τουρκία.
Και ενώ τρέχουν οι εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας, ο κίνδυνος αποσταθεροποίησης μεγαλώνει κάθε ημέρα που περνάει. Δεν γίνεται να ακολουθούμε τα προβλήματα στο πλαίσιο ενός ασαφούς και επικίνδυνου διεθνιστικού πλαισίου χωρίς συνοχή και σαφές σχέδιο. Η χώρα χρειάζεται σθεναρή και συγκεκριμένη πολιτική στο μεταναστευτικό που είναι θέμα εθνικής ασφαλείας.