Στα όρια της εθνοκάθαρσης, που ορισμένοι το συγκρίνουν με όσα συνέβησαν στην πρώην Γιουγκοσλαβία; Oπως διεπίστωσε ο συνονόματός μου Παναγιώτης, ταμίας στο σούπερ μάρκετ, ο Τραμπ θα τους ταρακουνήσει γερά.
Σημειωτέον ότι είναι ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ και θαυμαστής του Κασσελάκη, αλλά προσπαθεί να αποφύγει το θέμα τον τελευταίο καιρό. Κατά περίεργο τρόπο, η άποψή του δεν διαφέρει ουσιαστικά από όσα λέει ο πολιτολόγος Τσαΐθ αλ Ομάρι – ελπίζω να μεταφέρω σωστά το όνομά του. Είναι Παλαιστίνιος με καταγωγή από τη Γάζα και υπήρξε σύμβουλος των Παλαιστινίων στις διαπραγματεύσεις για την ειρήνευση. Διάβασα τη συνέντευξή του στο γαλλικό περιοδικό Le Point. Θεωρεί ότι η πρόταση του Τραμπ στοχεύει στην ενεργοποίηση των αραβικών δυνάμεων για τη λύση του προβλήματος της Γάζας. Κρίνει, όμως, ότι η πρόταση ενισχύει τους ακραίους. Η Χαμάς, όπως λέει, αποκλείεται να δεχθεί μια τέτοια πρόταση. Αν και ξεχωρίζει την ηγεσία της, που βρίσκεται στο
Κατάρ και συμφωνεί με τις διαπραγματεύσεις, με το στρατιωτικό της σκέλος, που είναι στη Γάζα και παραμένει αδιάλλακτο. Θεωρεί επίσης δικαιολογημένη τη στάση του Μαχμούντ Αμπάς, του ηγέτη της Δυτικής Οχθης. Η θέση του είναι τόσο εξασθενημένη, που για να κρατηθεί είναι αναγκασμένος να ακολουθήσει τη στάση των ακραίων. Και συμπληρώνει ο Παλαιστίνιος πολιτολόγος: «Το 1948 μας υποσχέθηκαν ότι θα εγκαταλείψουμε τα εδάφη μας προσωρινά και θα επανέλθουμε. Εκτοτε δεν επανήλθαμε». Και συνεχίζει. Ο Τραμπ απευθύνεται στη διεθνή κοινότητα, κυρίως όμως στις αραβικές χώρες. Ποια βιώσιμη λύση προτείνετε για την αναβίωση της Γάζας; Μέχρι στιγμής καμία. Ο Παλαιστίνιος πολιτολόγος θεωρεί ότι η πρόταση του Τραμπ είναι μια πρόκληση απέναντι στη διεθνή κοινότητα για να προτείνει λύσεις στο πρόβλημα της Γάζας, και κατ' επέκταση στο Παλαιστινιακό.
Η Λωρίδα της Γάζας, με τα σχεδόν δύο εκατομμύρια κατοίκους, δεν είναι κατοικήσιμη. Εκτός από τους περίπου σαράντα χιλιάδες νεκρούς, όσοι ζωντανοί δεν έχουν πού και πώς να ζήσουν. Πώς θα ξαναρχίσει η ζωή στον ερειπιώνα; Κι αν δεν υπάρχει προοπτική για να ξαναρχίσει η ζωή, τότε δεν υπάρχει και προοπτική η εκεχειρία να γίνει ειρήνη. Νοσοκομεία, σχολεία, βασικές υποδομές είναι κατεστραμμένα. Ευθύνεται η αεροπορία του Ισραήλ ή μήπως ευθύνεται η Χαμάς, η οποία τα χρησιμοποίησε ως οχυρά προκάλυψης; Ο βίος είναι αβίωτος στη Λωρίδα της Γάζας. Και αυτό εκμεταλλεύεται ο Τραμπ. Προτείνει τη μεταφορά του πληθυσμού της σε αραβικές χώρες, οι οποίες θα τους δώσουν τις στοιχειώδεις έστω συνθήκες για τη διαβίωσή τους. Απορία: Γιατί η Αίγυπτος, για παράδειγμα, των 100 εκατομμυρίων δεν μπορεί να αφομοιώσει δύο εκατομμύρια Παλαιστινίους; Το 1922, η Ελλάδα των τεσσάρων εκατομμυρίων είχε υποδεχθεί ένα εκατομμύριο Μικρασιάτες πρόσφυγες.
Ποιο είναι το μέλλον, ακόμη και το άμεσο, για τους Παλαιστινίους; Θα μείνουν στον ερειπιώνα της Γάζας προσδοκώντας ότι η διεθνής κοινότητα θα τη μετατρέψει σε βιώσιμο χώρο; Και ας συνεχίσει να δραστηριοποιείται η Χαμάς προκαλώντας την αντίδραση του Ισραήλ. Ή μήπως θα γίνει μια επανάσταση στη Γάζα που θα τους απελευθερώσει από τους τρομοκράτες της Χαμάς; Δύσκολο και το ένα και το άλλο. Αδιέξοδο. Ο καλπάζων αντισημιτισμός στον δυτικό κόσμο αποδίδει την ευθύνη του αδιεξόδου στους Ισραηλινούς. Αν δεν υπήρχε το Ισραήλ, δεν θα υπήρχε και Παλαιστινιακό. «Καλώς ή κακώς», όμως, το Ισραήλ είναι υπαρκτή κρατική οντότητα. Και ως κρατική οντότητα υπερασπίζεται τον εαυτό της.
Το ερώτημα είναι για ποιον λόγο πολεμούν οι αντίπαλοί του. Κατά δήλωσίν τους, που ενέχει θέση ιδεολογίας, είναι η εξαφάνισή του. Αυτό βέβαια δεν ταράζει τα ήρεμα νερά της συνείδησης της διεθνούς κοινότητας. Σε αντίθεση με την πρόταση Τραμπ, που, στο κάτω κάτω, μας βάζει όλους απέναντι σε μια πρόταση που προκαλεί τον ρεαλισμό μας. Υπάρχει άλλη πρόταση για να βγει απ' το αδιέξοδο το Παλαιστινιακό; Μακάρι. Είναι η καλύτερη; Οχι. Αν μη τι άλλο, ωστόσο, είναι μια συγκεκριμένη πρόταση στα ακίνητα νερά των ανθρωπιστικών δηλώσεων.
Δεν έχω αντίρρηση ότι μια δεύτερη Ριβιέρα στην Ανατολική Μεσόγειο, μετά το Ελληνικό, μας δημιουργεί προβλήματα ανταγωνισμού. Και ο ανταγωνισμός όμως έχει τα οφέλη του.