Η δεξαμενή των δείθεν αυθεντικών " καραμανλικών " με αναφορές μόνο στη διακυβέρνηση και τις σχέσεις με τον νεώτερο Κώστα Καραμανλή της περιόδου 2004-2009 φαίνεται να εξαντλήθηκε. Είναι από καιρό τώρα προσεκτικοί στις σκόπιμες διαφοροποιήσεις πρόσωπα ήσσονος πολιτικής σημασίας, όπως οι Γ. Βλάχος και Ευρ. Στυλιανίδης, ενώ έχουν πλέον σιωπήσει οι πρώην Υπουργοί Σάββας Τσιτουρίδης και Νίκος Τσαρτσώνης με το " δίκτυο Ελλήνων Ριζοσπαστών ".
Αν έβαζε κανείς στοίχημα για τους επικείμενους αποκεφαλισμούς ψευδώμενων επίσης " καραμανλικών " θα στοιχημάτιζε πιθανόν για δύο γνήσιους μητσοτακικούς και σαμαρικούς του παρελθόντος, τον Ευαγ. Μεϊμαράκη και τον Νικ. Κακλαμάνη. Ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει αποδείξει πλέον ότι θα τολμούσε τη διαγραφή τους, εάν συνέχιζε ο δεύτερος ή συνεχίσει ο πρώτος τις ενοχλητικές ( υπονομευτικές, κατηγορήθηκε ) δηλώσεις και επαφές.
Θα πρέπει κανείς να είναι καλόπιστος.
Πράγματι στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν συντάσσονται όλοι με τον πρόεδρο, δεν έχουν απαλλοτριώσει τις απόψεις τους, έχουν δικαίωμα στην αντίθετη άποψη. Πολύ περισσότερο όταν από την εποχή της δεκαετίας του 1980 με πρώτη τη διαμάχη " ραλλικών-αβερωφικών " συνεχίσθηκαν οι τάσεις διαφοροποίησης, πολιτικές-ιδεολογικές μέσα στη ΝΔ επί δεκαετίες. Η εναλλαγή από τον κεντρικό αρχηγό αποτελεί μία παράδοση τις περιόδους Κ. Μητσοτάκη, Κ. Στεφανόπουλου, Μιλτ. Έβερτ, Γ. Σουφλιά, Κ. Καραμανλή, Αντ. Σαμαρά, Ντ. Μπακογιάννη και έως σήμερα. Από την άποψη αυτή ο Ευαγ. Μεϊμαράκης ως κορυφαίος ηττηθείς στην αρχηγία, δικαιούται ένα εθιμικό δικαίωμα διαφωνίας, διαφοροποίησης.
Έως @ εδώ καλώς, για τον ίδιο και τους προηγηθέντες που διαγράφησαν. Όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά. Πρώτον ότι οι προηγούμενες διαφοροποιήσεις ήταν πάντα ( ή σχεδόν ) στα όρια της νομιμοφροσύνης και η διαγραφή ερχόταν σε μια διαφορετική επιλογή θέσης με το πρόγραμμα του κόμματος ή κεντρική επιλογή.
Και πάλι, πάντα, με τη δημαγωγία του ΠΑΣΟΚ και των συν αυτώ ότι επρόκειτο για αυταρχική αντιδημοκρατική πράξη. Τώρα συμβαίνουν περίεργα πράγματα. Ακατανόητα πολιτικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το Μαξίμου δεν βλέπουν μόνο την αντιπολιτευση στον αρχηγό της Ν Δ αλλά την συναίνεση, συγκατάθεση προς τις " πολιτικές επιτυχίες" τους, στην αναγνώριση θετικών πράξεων και επιλογών της Κυβέρνησης, που δεν αναγνωρίζει η Αντιπολίτευση.
Ουδέποτε στο παρελθόν Στεφανόπουλος, Αβραμόπουλος, Μπακογιάννη, Σαμαράς αποχώρησαν -έστω προσωρινά απο την ΝΔ - κάνοντας επαίνους προς το αντίπαλο κόμμα και την πολιτική του, όπως οι Κατ. Παπακώστα, Ευαγ. Αντώναρος, Κ. Μίχαλος.
Εδώ δεν πρόκειται περί διαφωνίας έστω ακραίας, πιθανόν διφορούμενης και οριακής νομιμότητας, αλλά περί προσχώρησης στην κριτική και τις επιδιώξεις των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κόντρα στη ΝΔ.
Η πολεμική τους κατά του Κυρ. Μητσοτάκη έδειξε να είναι χωρίς τις αρχές του ανήκειν σ´ ένα κόμμα αλλά την υποψία της ηθελημένης υπονόμευσης. Αυτή την εκδοχή της Πειραιώς φαίνεται να ενισχύει σοβαρά το γεγονός ότι το Μαξίμου και ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλώς στηρίζουν τους τέσσερις διαφωνούντες της ΝΔ, όχι μόνο άσκησαν κριτική για τον ακροδεξιό κατήφορο λόγω Σαμαρά-Άδωνι αλλά και τους επαίνεσαν για τις διαφοροποιήσεις τους. Επίσης πράγμα πρωτοφανές σε πολιτική παρέμβαση και σε εξυπηρέτηση του αλλότριου κόμματος.
Δεν φαίνεται ότι θα μακροημερεύσουν οι φιλοδοξίες των διαγραφέντων ( και όσων ακολουθήσουν μέχρι το φθινόπωρο ως επίδοξων ιδρυτών νέου κόμματος.
Δεν πρόκειται για αυθεντικούς " καραμανλικούς", γιατί η αυθεντικότητα του όρου αυτού αφορά την αναγωγή στον ιδρυτή Κωνσταντίνο Καραμανλή, ενώ πολιτικός κληρονόμος οφείλει να είναι περισσότερο ο κάθε αρχηγός της ΝΔ.
Έπειτα οι λεγόμενοι " καραμανλικοί", πολέμιοι, εντός και εκτός πλέον της ΝΔ, είναι μαζέματα διαφόρων κατηγοριών στη συνάθροιση τους με ακροδεξιούς, μακεδονομάχους γραφικούς, " υπερπατριώτες" επίδοξους αρχηγίσκους παλαιούς και νεώτερους. Με τον Κώστα Καραμανλή να μην τους καταδικάζει ευθέως και να αρκείται σε χαλαρές διαρροές, ακόμα και για το μείζον θέμα της Μακεδονίας. Σιωπά, λαλίστατα, σε όλα αυτά. Μάλιστα οι διατυμπανιζόμενες σχέσεις ορισμένων με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλο βλάπτουν το κύρος του και την αποδοχή του στον χώρο της " Νέας Δημοκρατίας".
Ίσως εξαιτίας αυτών των σχέσεων και της στενής εξυπηρέτησης των σχεδίων του καταρρέοντος σχηματισμού ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ , εκτιμούν ορισμένοι ότι ο Πρ. Παυλόπουλος θα είναι το μέγα θύμα του στρατοπέδου των άλλοτε " νεοκαραμανλικών " τον επόμενο χρόνο.