Να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο γραμμές διαχείρισης της ευρισκόμενης σε κατάσταση παρατεταμένης εσωτερικής αναταραχής Τουρκίας του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, επιχειρεί η Αθήνα. Από τη μια πλευρά οι Αμερικανοί ακολουθούν τακτική «καρότου και μαστιγίου», με το δεύτερο να βρίσκεται σε πολύ πιο προφανή θέση, λόγω της συνεχιζόμενης προσπάθειας της Αγκυρας να μην κάνει τίποτε άλλο, πέρα από επιχειρήσεις δημοσίων σχέσεων με ελάχιστο ουσιαστικό βάθος. Από την άλλη πλευρά οι Ευρωπαίοι, για μια σειρά από λόγους που συνδέονται και με τις πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό μεγάλων χωρών (Γερμανία, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία) έχουν μια μάλλον αμφιταλαντευόμενη και γενικά διστακτική στάση έναντι της Τουρκίας. Από την Αθήνα διατηρούνται ιδιαίτερα χαμηλοί τόνοι στη συνειδητή προσπάθεια που κάνει η Αγκυρα ώστε να διαχωρίσει την Ελλάδα ως «μοναδικό πρόβλημα» στις σχέσεις με τον περίγυρό της, κάτι που έγινε σαφές σε μια σειρά από κινήσεις.
Ο κ. Ερντογάν παρουσίασε την Ελλάδα ως «προκλητικό» παράγοντα στο τηλεφώνημα που είχε με την καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ, χρησιμοποιώντας, μάλιστα, γλώσσα προσαρμοσμένη στις ανησυχίες του γερμανικού κοινού για το μεταναστευτικό. Εν συνεχεία, στο πλαίσιο των πιέσεων της Αγκυρας προς το Κάιρο για ομαλοποίηση των σχέσεων και μετά τα απογοητευτικά (για την Τουρκία) αποτελέσματα του πρώτου γύρου τουρκοαιγυπτιακών διερευνητικών επαφών, ο κ. Ερντογάν ουσιαστικά κατηγόρησε τον Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι ότι «θυσιάζει» την πιθανή επαναπροσέγγιση των δύο χωρών «για χάρη των Ελλήνων».
Την ίδια στιγμή, με επιχειρήσεις προώθησης ακραίων θέσεων για το μειονοτικό ζήτημα, ο Γιαβούζ Σελίμ Κιράν, ένα κομματικό στέλεχος που βρέθηκε λόγω προσήλωσης στο ΑΚΡ στη θέση του υφυπουργού Εξωτερικών, έκανε περιοδεία στη Βόρεια Ελλάδα, φθάνοντας να μιλήσει ακόμα και για «τουρκική μειονότητα» Θεσσαλονίκης.
Ο κ. Κιράν, βέβαια, απέφυγε να σχολιάσει ότι η συντριπτική πλειονότητα της όποιας τουρκικής παρουσίας στη Θεσσαλονίκη προέκυψε τα τελευταία χρόνια, λόγω του κυνηγιού που εξαπέλυσε η κυβέρνηση Ερντογάν από το 2016 και έπειτα σε όποιον θεωρούσε αντικαθεστωτικό. Εκτιμάται ότι η «ανεπίσημη» επίσκεψη του κ. Κιράν στη Θεσσαλονίκη και στη Θράκη, με περιεχόμενο τη μειονότητα και τα οθωμανικά μνημεία, στοιχεία τα οποία ανήκουν στη σταθερή ατζέντα του Λευκού Παλατιού, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια αποστολή με σκοπό να απαντηθεί εσωτερικά το πρόβλημα που δημιούργησε στην Αγκυρα η συνέντευξη Τύπου των υπουργών Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου και Νίκου Δένδια προ περίπου τριών εβδομάδων, ιδίως καθώς αντιμετωπίστηκε ως επικοινωνιακή ήττα της κυβέρνησης από το σύνολο της αντιπολίτευσης, η οποία, πάντως, κινείται σε εξίσου εθνικιστικούς τόνους.
Η προσπάθεια αποκοπής της Ελλάδας από τους παραδοσιακούς συμμάχους της σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε., αλλά και η επιχειρούμενη δημιουργία προσκομμάτων στις νέες συνεργασίες της Αθήνας στην ευρύτερη περιοχή, από το Ισραήλ και την Αίγυπτο μέχρι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) και τη Σαουδική Αραβία, είναι μια ακόμη τακτική που η Αθήνα επισημαίνει προκειμένου να αναδείξει τον κακόβουλο χαρακτήρα των τουρκικών κινήσεων. Βέβαια, αν οι προσπάθειες αυτές έχουν αποτέλεσμα στο επόμενο χρονικό διάστημα είναι εξαιρετικά αμφίβολο, καθώς η Τουρκία σε όλες τις περιπτώσεις, είτε μέσω των Αδελφών Μουσουλμάνων, είτε μέσω άλλων εξτρεμιστικών οργανώσεων, ουσιαστικά υποστηρίζει την ανατροπή των καθεστώτων με τα οποία υποτίθεται ότι επιθυμεί να συνδιαλλαγεί προκειμένου να εξομαλύνει τις σχέσεις της.
Σε κάθε περίπτωση, όλες αυτές οι κινήσεις υπαγορεύονται από την ανάγκη της Τουρκίας να βρει ξανά διαύλους οικονομικής συνεργασίας που έχει διακόψει τα προηγούμενα χρόνια με τα καθεστώτα της περιοχής. Η οικονομική κρίση έχει στοιχίσει πολιτικά στον κ. Ερντογάν και οι πολεμικές περιπέτειες της Αγκυρας εκτός των συνόρων της βαραίνουν στον προϋπολογισμό.