1.Νέα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό μετά την εκλογή νέας ηγεσίας στο ΚΙΝΑΛ βλέπει η Αννα Διαμαντοπούλου, πρόεδρος του Δικτύου για την Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, πρώην υπουργός και πρώην επίτροπος στην Ε.Ε, με επιπτώσεις ακόμα και στον τομέα της νέας διακυβέρνησης με βάση την πολιτική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ.
Η Άννα Διαμαντοπούλου, στη συνέντευξή της στο Meeting Point και την Όλγα Τρέμη λέει ότι «η αύξηση της δύναμης του ΚΙΝΑΛ δίνει προοπτική διακυβέρνησης και στον ΣΥΡΙΖΑ». Όπως εξηγεί, η προοπτική συνεργασίας των δύο κομμάτων είναι δύσκολη – «το αίμα είναι νωπό ακόμη» λέει χαρακτηριστικά -, αλλά η δημοσκοπική άνοδος του ΚΙΝΑΛ δίνει ρεαλιστική υπόσταση στην πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για προοδευτική διακυβέρνηση.
Εκτιμά ότι είναι δύσκολο να γίνουν πρόωρες εκλογές, και λέει ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης έως την ημέρα που θα ανοίξουν οι κάλπες είναι υποχρεωμένος να μιλά για πολιτική αυτονομία. Επισημαίνει όμως πως μετά τις εκλογές δεν θα μπορέσει να αποφύγει το δίλημμα κι εκεί, υπό προϋποθέσεις, δηλώνει ότι η ίδια δεν αποκλείει ακόμη και την συνεργασία του Κινήματος Αλλαγής με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τονίζει, δε, ότι «εκείνο που πρέπει να κάνει το ΚΙΝΑΛ είναι να πει ότι δεν θα αφήσει την χώρα ακυβέρνητη».
Η Άννα Διαμαντοπούλου λέει ακόμη πως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποια πολιτική δύναμη που να εκφράζει απόλυτα το κέντρο, σημειώνει ότι ο νέος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ πρέπει να δώσει νόημα την έννοια της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα και προειδοποιεί για τον κίνδυνο ανόδου της ακροδεξιάς στην Ευρώπη.
2.Εκτιμά ότι είναι δύσκολο να γίνουν πρόωρες εκλογές, και λέει ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης έως την ημέρα που θα ανοίξουν οι κάλπες είναι υποχρεωμένος να μιλά για πολιτική αυτονομία. Επισημαίνει όμως πως μετά τις εκλογές δεν θα μπορέσει να αποφύγει το δίλημμα κι εκεί, υπό προϋποθέσεις, δηλώνει ότι η ίδια δεν αποκλείει ακόμη και την συνεργασία του Κινήματος Αλλαγής με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τονίζει, δε, ότι «εκείνο που πρέπει να κάνει το ΚΙΝΑΛ είναι να πει ότι δεν θα αφήσει την χώρα ακυβέρνητη».
Η Άννα Διαμαντοπούλου λέει ακόμη πως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποια πολιτική δύναμη που να εκφράζει απόλυτα το κέντρο, σημειώνει ότι ο νέος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ πρέπει να δώσει νόημα την έννοια της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα και προειδοποιεί για τον κίνδυνο ανόδου της ακροδεξιάς στην Ευρώπη.
Για την πανδημία θεωρεί πως η κυβέρνηση έπρεπε να είχε κάνει μια διαφορετική καμπάνια υπέρ του εμβολιασμού –«καμπάνια αγάπης και όχι φόβου», λέει - , για τη διαχείριση των κρίσεων και των ακραίων καιρικών φαινομένων λέει πως τα προβλήματα οφείλονται στην ασυνέχεια της διοίκησης και της διακυβέρνησης της χώρας και για τη βία και την ανομία στα Πανεπιστήμια τονίζει πως είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί όταν δεν αλλάζει το μοντέλο διοίκησης.
3. ΕΙΔΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΊΑ-«Η Άννα Διαμαντοπούλου στη χώρα των λωτοφάγων και η πολιτική της «ευέλικτη», πολυκύμαντη διαδρομή..»
«Να θυμίσουμε ότι η πρώην Ευρωπαία επίτροπος και πρώην υπουργός και πρώην βουλευτής και πρώην νομάρχης είχε προταθεί τελευταία από τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη για το αξίωμα του επόμενου γενικού γραμματέα του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), που εδρεύει στο Παρίσι. Στο παρά πέντε έχασε τη θέση αυτή από άλλον ανταγωνιστή της.
Βέβαια, η πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν ήταν καθόλου «κεραυνός εν αιθρία». Η Άννα Διαμαντοπούλου είχε δημόσια δηλώσει πριν από τις εκλογές του 2019 ότι «Πιστεύω στην αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας» και ότι «περισσότερη σχέση έχω με τη Νέα Δημοκρατία λόγω των θέσεών της σχετικά με τη φορολογία, την εξωτερική πολιτική και την Παιδεία».
Μιλώντας για την επιλογή του, ο κ. Μητσοτάκης ανέφερε ότι η κυρία Διαμαντοπούλου αποτελεί υπερκομματική επιλογή «με πολυδιάστατη επιστημονική και κοινωνική διαδρομή. Με διεθνή εμπειρία και αναγνώριση. Αλλά και δράση σε τομείς όπως η Εκπαίδευση, η Απασχόληση, οι νέες Τεχνολογίες και το Περιβάλλον. Ζητήματα, δηλαδή, που ανήκουν στην πρώτη γραμμή ενδιαφέροντος του ΟΟΣΑ για τον 21ο αιώνα».
Εμείς τι να πούμε; Ότι ο κ. Μητσοτάκης έχει άδικο; Είναι και δική μας άποψη ότι η Άννα Διαμαντοπούλου είναι το καπάκι για τον τέντζερη (κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι λέει ο λαός μας όταν αναφέρεται σε δύο ανθρώπους με τις ίδιες κατά κανόνα αρνητικές ιδιότητες και συνήθειες, οι οποίοι ταιριάζουν και γίνονται φίλοι ή παντρεύονται).
Η «τρίτη και φαρμακερή» επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 2009 την βρίσκει και πάλι εκλεγμένη στην Α' Αθηνών, για να αναλάβει το υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, θέση που διατήρησε για λίγο και στη βραχύβια κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου, πριν αναλάβει (επίσης για λίγο) το υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας. Ωστόσο, η οργή του κόσμου για όσα συνέβαιναν εν μέσω μνημονίων «έσβησε το άστρο» της και τόσο τον Μάιο όσο και τον Ιούνιο του 2012 δεν εξελέγη.
Η θητεία της Άννας Διαμαντοπούλου στο υπουργείο Παιδείας (τα τελευταία χρόνια διετέλεσε μη εκτελεστικό μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Coca-Cola HBC) είναι ταυτισμένη με τα «μνημόνια» στην εκπαίδευση. Είναι αυτή, η οποία σε μια νύχτα εξαφάνισε από το εκπαιδευτικό τοπίο περίπου 1.500 σχολικές μονάδες.
Η ίδια προώθησε και υπερασπίστηκε την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Παιδείας (στην υπουργική θητεία της αναγνωρίστηκαν τα κολέγια με την ταμπέλα των ιδιωτικών πανεπιστημίων). Υπερασπίστηκε την «αριστεία» των εκλεκτών, τους ταξικούς φραγμούς, τη «διά βίου μάθηση» της περιπλάνησης και της συλλογής πιστοποιητικών, για λίγες ώρες δουλειάς. Υπερασπίστηκε τη διάλυση των επιστημονικών αντικειμένων και την κατάργηση του ασύλου, ενώ δίκαια η ίδια
θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι πολλά από τα βάρβαρα μέτρα της σημερινής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας ήταν δικές της ιδέες που δεν πρόλαβε να υλοποιήσει, κοντολογίς ανεκπλήρωτα όνειρά της.
Ποιος αλήθεια μπορεί να ξεχάσει την πρότασή της να μη δίνεται απολυτήριο Λυκείου στους μαθητές που δεν γνωρίζουν πλήρως την Αγγλική Γλώσσα, πρόταση που έκανε η Άννα Διαμαντοπούλου, μιλώντας στο 8ο Πανελλήνιο Συνέδριο Επιστημών Εκπαίδευσης, με θέμα: «Εκπαίδευση χαρισματικών ατόμων στην Ελλάδα. Ιδεολογικές πολιτικές-Ψυχολογικές-Παιδαγωγικές Προϋποθέσεις Εκπαίδευσης Χαρισματικών Ατόμων».
Αναμφίβολα η πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ συμβολίζει τις πιο αντιδραστικές αλλαγές των τελευταίων χρόνων, στην εκπαίδευση.
Σήμερα, ίσως περισσότερο από ποτέ, καθώς αναπνέουμε τα αποκαΐδια αυτής της πολιτικής που ευλαβικά υλοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια, μπορεί κάποιος, εύκολα να καταλάβει την επιλογή της σε αυτή τη νέα θέση τον περασμένο Νοέμβριο: Πρόεδρος της Υψηλού Επιπέδου Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για το μέλλον του κοινωνικού κράτους, της κοινωνικής προστασίας και της εργασίας.»