1.Ομιλία του υπουργού Εξωτερικών στην εκδήλωση της Διοικούσας Επιτροπής Εκλογικής Περιφέρειας Φωκίδας της Νέας Δημοκρατίας, για την κοπή της βασιλόπιτας
Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι αισθάνομαι εξαιρετικά άνετα μαζί σας. Κυρίες και κύριοι, να σας εξομολογηθώ, υπάρχουν ρητά που λένε ότι όταν είσαι μικρός πρέπει να είσαι αριστερός, όταν ωριμάζεις και τα λοιπά και τα λοιπά...
Εγώ δεν έζησα έτσι τη ζωή μου. Η Νέα Δημοκρατία είναι το σπίτι μου πάντα και η οικογένειά μου απ' όταν ήμουν μικρό παιδί. Εσείς είσαστε το σπίτι μου και εσείς είσαστε η οικογένειά μου.
Και ακριβώς για αυτό σας μιλάω πάντα από την καρδιά μου. Έχω μια ομιλία μπροστά μου. Δεν σκέφτομαι πολύ να την ακολουθήσω. Ξέρετε σε αυτό το Υπουργείο που υπηρετώ είναι όλα γραμμένα. Και το και μετράει, αλλά αυτό δεν ισχύει φαντάζομαι όταν είσαι στο σπίτι σου.
Θέλω κατ' αρχήν, λοιπόν να σας πω ότι έχουμε μπροστά μας μια εκλογή και εγώ δεν είμαι από αυτούς – και χάρηκα που το είπε και ο Γιάννης – που πιστεύουν ότι θα είναι μια εύκολη εκλογή.
Κατ' αρχήν, δεν υπάρχουν εύκολες εκλογές. Έχουμε την υποχρέωση, με ταπεινοφροσύνη να πάμε στον εντολέα μας, το αφεντικό μας δηλαδή που είναι ο ελληνικός λαός, να του εξηγήσουμε τι κάναμε και επίσης να του προτείνουμε τι σκεφτόμαστε να κάνουμε από εδώ και πέρα.
Και πρέπει επίσης, αφού αποδώσουμε λογαριασμό για ό,τι κάναμε σωστά, να αποδώσουμε λογαριασμό και για το τι κάναμε λάθος. Διότι δεν υπάρχουν αλάνθαστες κυβερνήσεις.
Το καλύτερο λοιπόν πράγμα που έχεις να κάνεις, είναι να εξηγήσεις και πού δεν τα κατάφερες και γιατί δεν τα κατάφερες και αυτό δεν είναι ντροπή. Ο κόσμος καταλαβαίνει. Αρκεί να είσαι ειλικρινής μαζί του.
Θα ήθελα επίσης να σας πω ότι είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος με αυτά που άκουσα από τον Γιάννη και είχα διαβάσει λίγο πριν έρθω για την Φωκίδα και για την Άμφισσα, γιατί ο Γιάννης έβγαζε το 2004 μια εφημερίδα, το ΦΩΚΙΚΟ ΠΑΡΩΝ.
Εγώ έγραφα σε αυτή την εφημερίδα. Και έτσι έμμεσα είχα έρθει σε επαφή με πάρα πολλά από τα προβλήματα που από τότε απασχολούσαν το νομό και δεν έβρισκαν τη λύση τους.
Η δημοπράτηση, λοιπόν, του δρόμου Μπράλος-Άμφισσα ήταν ένα πολύ-πολύ σημαντικό γεγονός και η υπογραφή της σύμβασης και η ολοκλήρωσή του. Και ελπίζω να ευχαριστηθούμε το δρόμο μόλις παραδοθεί, που τον περιμένουμε τόσα χρόνια.
Αλλά επίσης και η αποκατάσταση της δικαιοσύνης για τους περιβαλλοντικούς περιορισμούς. Το τοπίο είναι βεβαίως διαχρονική κιβωτός για τον Ελληνισμό αλλά από την άλλη, όπως καλά πάλι είπε ο Γιάννης, το δημόσιο συμφέρον πρέπει να υπηρετείται από όλους, όχι από μερικούς.
Και όσοι καταβάλλουν περισσότερα για την υπηρεσία του δημοσίου συμφέροντος οφείλουν να αποζημιώνονται από το κράτος. Αυτό είναι βασική αρχή του δικαίου.
Δεν θέλω να επεκταθώ στα άλλα, στο Μόρνο, στη μοριοδότηση. Είναι πολύ σημαντικό όμως ότι η Κυβέρνηση Μητσοτάκη έσκυψε σε αυτά τα προβλήματα, ασχολήθηκε, έδωσε λύσεις.
Και νομίζω ότι αν μας κάνετε την τιμή μιας ακόμη τετραετίας θα τα καταφέρουμε ακόμα καλύτερα, θα λύσουμε περισσότερα προβλήματα.
Εγώ τώρα θέλω να σας πω επίσης ότι αυτά τα 3,5 χρόνια που υπηρετώ στη θέση του Υπουργού Εξωτερικών δεν κατάφερα να έχω στον βαθμό που θα ήθελα στενή σχέση με την ελληνική κοινωνία. Γιατί υπηρέτησα κάτω από ιδιόρρυθμες συνθήκες.
Ξέρετε πάντα ότι με την Τουρκία η Ελλάδα διαχρονικά είχε δύσκολη σχέση, πολύ δύσκολη σχέση. Και επανειλημμένες κρίσεις. Κρίση το '74, κρίση το '96, η κρίση το '87.
Ποια είναι η μεγάλη διαφορά αυτών των τελευταίων 3,5 χρόνων; Είναι η διάρκεια της κρίσης. Γιατί και παλιά είχαμε κρίσεις αλλά οι κρίσεις ήταν χρονικά περιορισμένες.
Τον Αύγουστο του '74 γίνεται ο ΑΤΤΙΛΑΣ 2 στην Κύπρο. Τον Σεπτέμβρη ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μιλούσε με τον Ετζεβίτ. Δεν υπάρχει στην ιστορία μας περίοδος με 3,5 χρόνια διαρκούς κρίσης και μάλιστα κλιμακούμενης κρίσης, με κάθε μέρα να είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Αυτά που λέγονται σήμερα να είναι χειρότερα από αυτά που λέχθηκαν εχθές. Δεν το έχουμε ξαναζήσει αυτό το πράγμα.
Αυτό λοιπόν επέβαλε μια διαρκή δραστηριοποίηση για να μπορέσει να δημιουργηθεί ένα μέτωπο ανάσχεσης μιας αντίληψης αναθεωρητισμού, δηλαδή αλλαγής των συνθηκών των συνόρων και των όρων που προσπαθούσε η Τουρκία μέσω εκφοβισμού μας να επιβάλει. Και θέλω να σας πω ότι είμαι περήφανος, γιατί νομίζω ότι τα καταφέραμε καλά.
Και όπως πάλι είπε ο Γιάννης πριν, θα έχουμε την τεράστια τιμή όταν παραδώσουμε, να παραδώσουμε την ελληνική επικράτεια μεγαλύτερη απ' ό.τι την παραλάβαμε και αυτό είναι τεράστιο θέμα για εμάς, τεράστια υπερηφάνεια.
Εφαρμόσαμε μια πολιτική ανοιχτών οριζόντων. Δεν σταθήκαμε στο Αιγαίο και στα Βαλκάνια, όπως συνήθως γίνεται. Διευρύναμε το αποτύπωμά μας.
Κάναμε μία πολιτική, εγώ την λέω πολιτική των 6 κύκλων, για όσους θυμούνται το σήμα της Ολυμπιακής Αεροπορίας, κύκλων που αλληλοτέμνονται: Ευρώπη και από εκεί και πέρα η ευρύτερη περιοχή μας, Ισραήλ, Αίγυπτος, αραβικός κόσμος, Βόρεια Αφρική, Βαλκάνια. Πέρα από αυτά, η υπόλοιπη Αφρική. Η Ελλάδα δεν είχε ασχοληθεί με την Αφρική σχεδόν ποτέ στην ιστορία της.
Όμως, αύριο που θα φύγω παραδείγματος χάρη, θα πάω στη Νότια Αφρική. Έχει να πάει Έλληνας Υπουργός 25 χρόνια. Και όμως στη Νότια Αφρική έχουμε, πέραν του ότι είναι η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στην αφρικανική ήπειρο, μια τεράστια και ισχυρή ομογένεια, που φαίνεται να μην τη θυμόμαστε πολύ καλά.
Μετά θα πάω στη Μοζαμβίκη. Θα μου πείτε, τι θα κάνεις στη Μοζαμβίκη; Θα σας πω τι θα κάνω στη Μοζαμβίκη. Η Μοζαμβίκη είναι η επομένη Πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας, όπως και η Γκαμπόν που ήμουν την προηγούμενη εβδομάδα, ήταν η Πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Και η Γκάνα που ήμουν την προηγούμενη μέρα ήταν η προηγούμενη Πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας. Καταλαβαίνετε όταν υπάρχει κρίση με την Τουρκία πόσο σημαντικό είναι το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
Δεν μπορούμε να αγνοούμε τα πράγματα. Δεν μπορούμε να κλειστούμε σε ένα μικρόκοσμο. Με τις Ηνωμένες Πολιτείες η σχέση μας είναι καλύτερη παρά ποτέ, όχι μόνο για τις δύο συμφωνίες που είχα την μεγάλη τιμή να υπογράψω. Αλλά είδατε την επίσκεψη του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών στην Ουάσιγκτον και πώς πήγε. Δεν θέλω να το σχολιάσω. Δεν θέλω να σχολιάζω συζητήσεις μεταξύ άλλων χωρών, αλλά νομίζω ότι εφημερίδες διαβάζουμε όλοι. Καταλαβαίνουμε.
Και ξέρετε αυτόν το διάλογο για τα F-16 που συνεχώς η Τουρκία επιμένει ότι τα θέλει. Ας υποθέσουμε λοιπόν, έτσι, για να κάνουμε κουβέντα, ότι η Τουρκία καταφέρνει και πείθει τις Ηνωμένες Πολιτείες στον εκσυγχρονισμό των F-16.
Όταν η Τουρκία θα παίρνει το πρώτο εκσυγχρονισμένο F-16, η Ελλάδα θα έχει 83 F-16 στο επίπεδο Viper, 24 Rafale και θα παραλαμβάνει το πρώτο F-35.
Δεν τους φοβόμαστε. Δεν τους φοβόμαστε, καθαρές κουβέντες!. Το γεγονός ότι δεν απαντάμε με τον ίδιο τρόπο στις ύβρεις, στις συκοφαντίες, στις απειλές, έχει να κάνει με την κουλτούρα μας και το γεγονός ότι εμείς πιστεύουμε σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή, δημοκρατική ,προοδευτική χώρα. Αυτό είμαστε εμείς.
Δεν θα στήσουμε εμείς κοκορομαχίες και καυγάδες. Όμως ξέρουμε πάρα πολύ καλά πού είμαστε, γιατί είμαστε.
Και θα μου επιτρέψετε να σας πω κάτι που θα διαφεύγει ίσως της προσοχής σας, διέφευγε και της δικής μου. Θυμάστε αυτό το «θα έρθω μια νύχτα;» Να σας πω ποια είναι η ιστορία του; Η θλιβερή ιστορία του, είναι χειρότερο από ότι ακούγεται.
Όταν το '63 γινόταν οι φασαρίες στην Κύπρο για τα 13 σημεία του Μακαρίου τότε οι Τούρκοι είχαν απειλήσει να εισβάλλουν στην Κύπρο. Και τότε ο Πρόεδρος Τζόνσον πήρε τηλέφωνο και τους είπε καθίστε ήσυχοι.
Οι δικοί μας, οι Ελληνοκύπριοι, τότε είχαν βγάλει ένα τραγουδάκι για να πειράξουν τους Τούρκους. Και τους έλεγαν ότι σας περιμέναμε με λουλούδια.
Η απάντηση σε αυτό ήταν ένα άλλο τραγούδι που έλεγε «θα έρθω μια νύχτα». Το τραγούδι αυτό ήταν τραγούδι εισβολής που απλώς πραγματοποιήθηκε χρόνια μετά.
Τα ακούμε, τα σημειώνουμε, τα καταλαβαίνουμε. Είμαστε έτοιμοι. Αλλά αυτό να ξέρετε δεν σημαίνει ότι εμείς θα ακολουθήσουμε την ίδια γλώσσα και το ίδιο παράδειγμα. Είμαστε διαφορετικό πράγμα.
Και θα ήθελα να σας πω και κάτι γιατί με ρωτάνε πολλοί, γιατί πήραμε μια τόσο καθαρή θέση στο ζήτημα της Ουκρανίας. Και θα ήθελα σε μια καθαρή ερώτηση να δίνω πάντα μια καθαρή απάντηση.
Ιστορικά εμείς δεν ήμασταν φίλοι με την Ουκρανία. Και εγώ προσπάθησα πάρα πολύ τα τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις σχέσεις μας με τη Ρωσία. Αλλά όλα έχουν όριο.
Εμείς έχουμε μια σαφή επιλογή στην εξωτερική μας πολιτική. Και η επιλογή μας, το "Ευαγγέλιό" μας Πανοσιολογιότατε, είναι το διεθνές δίκαιο, η ανεξαρτησία, η εδαφική ακεραιότητα, η ισότητα, η ισοτιμία των κρατών. Δηλαδή ο καταστατικός χάρτης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Αυτό είμαστε εμείς, αυτό υποστηρίζουμε.
Και ξέρετε, εδώ δεν υπήρχε επιλογή. Λέω πάντα είχαμε "άσπρο-μαύρο". Αν εμείς δεχόμαστε μέσα από την εισβολή μιας μεγαλύτερης χώρας σε μια μικρότερη χώρα, ανεξάρτητα αν είχε κάποια δίκια, αν έλεγε κάτι σωστό, αν είχε κάποια παράπονα, ανεξάρτητα από όλα αυτά, τη στιγμή που μια μεγάλη χώρα, η οποιαδήποτε χώρα, εισβάλει σε μια άλλη χώρα, ό,τι δίκιο και να έχει, ό,τι δικαίωμα και να έχει, έχει εξαφανιστεί.
Τα πράγματα γίνονται άσπρο – μαύρο, καλό – κακό. Και αν η Ελλάδα δεν έπαιρνε μια καθαρή θέση, τι θα έκανε; Θα ενυποθήκευε ακριβώς αυτές τις αρχές και τις αξίες τις οποίες υποστηρίζει και οι οποίες υποστηρίζουν με τη σειρά τους την ύπαρξή μας και την ανεξαρτησία μας και την εδαφική μας ακεραιότητα.
Το παράδειγμα της Ρωσίας, αν το προβάλετε στη γειτονιά μας, είναι ακριβώς ο τουρκικός αναθεωρητισμός. "Με τη δύναμη επιδιώκω να αλλάξω τα σύνορα". Όχι! Εκατό φορές όχι! Δεν γίνεται έτσι.
Δεν είχαμε λοιπόν την παραμικρή επιλογή σε αυτό. Είμαι υπερήφανος ως Υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη και για κάτι ακόμα. Πολλοί από εσάς ξέρετε ιστορία καλά.
Ο Ελληνισμός διαχρονικά, διαχρονικά διχάστηκε για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Ήμασταν στο Γυμνάσιο και κάναμε Ιστορία, μαθαίναμε ο Ιμπραήμ ήταν στην Πελοπόννησο και εμείς είχαμε εμφύλιο πόλεμο, το Γαλλικό, το Ρωσικό και το Αγγλικό κόμμα.
Το 1915 διχαστήκαμε για την εξωτερική πολιτική της χώρας. Το '20 – '22 ξαναδιχαστήκαμε και το πληρώσαμε πανάκριβα, '44 – '49 πάλι. Εγώ είμαι περήφανος για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, διότι αυτά τα 3,5 χρόνια καταφέραμε και κάτι ακόμα: Στο ευρύ πλαίσιο να υπάρχει εθνική ομοψυχία.
Οι βασικές επιλογές να μην αμφισβητηθούν. Οι συμφωνίες με την Ιταλία, με την Αίγυπτο. Συμφωνίες ιστορικές. Η αμυντική συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η 2η τροποποίησή της.
Η αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία.
Με τη Γαλλία όπως ξέρετε η Ελλάδα έχει μακρά σχέση. Όπλα από τη Γαλλία δεν αγοράσαμε μόνο τώρα, με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε αγοράσει τα Mirage F1, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αγοράσει τα Mirage 2000. Το Πολεμικό Ναυτικό μας είχε αγοράσει τις πυραυλακάτους Combattante.
Είναι η πρώτη φορά που ελληνική κυβέρνηση πείθει την Γαλλική Δημοκρατία να υπογράψει διμερή αμυντική συμφωνία. Η Γαλλία με μια άλλη χώρα μόνο στον κόσμο έχει διμερή αμυντική συμφωνία, με τη Γερμανία, για ιστορικούς λόγους, την υπέγραψε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι η μόνη.
Έχουμε υπογράψει αμυντική συμφωνία με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ίσως μερικοί από εσάς δεν το ξέρετε, είναι όμως η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στον αραβικό κόλπο.
Και θα μου πείτε τι σημαίνει αυτό; Θα σας πω τι σημαίνει, όταν το ΄20 είχαμε την κρίση με το Oruc Reis, Χωρίς κουβέντες, χωρίς φωνές, χωρίς δηλώσεις τα εμιρατινά F-16 ήρθαν και στάθμευσαν στα Χανιά οπλισμένα.
Δεν ξεχνάμε τι χρωστάμε στις χώρες που μας στηρίζουν. Από εκεί και πέρα δεν θυμάστε, θέλω να καταλήξω ότι με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μαχόταν για να κρατήσει την αναλογία 7 προς 10.
Αν ξέρει κανείς αριθμητική μπορεί εύκολα να μετρήσει τώρα ποια είναι η αναλογία. Αν βαριέται να μετρήσει θα σας το πω εγώ: είναι 10-0!
Νομίζω, και εδώ ο Γιάννης ήταν ίσως υπερβολικά ευγενής και καλός μαζί μου, ότι η αλήθεια είναι ότι το παλέψαμε πάρα πολύ. Αν το μετρήσετε έχω πάει και έχω έρθει στο φεγγάρι τρεις φορές σε απόσταση! Κυριολεκτικά. Έχω υπογράψει τις περισσότερες συμφωνίες που υπέγραψε ποτέ η ελληνική δημοκρατία ή το ελληνικό κράτος από τη σύστασή του κατά παρασάγγες.
Και όλα αυτά για να δημιουργήσουμε αυτό το πλαίσιο που θα επιτρέψει στη χώρα να είναι ασφαλής, σταθερή, να μπορέσει να επιτρέψει στους πολίτες, σε εσάς, να δημιουργήσουν και τελικά να ζήσουν ευτυχισμένοι με ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους.
Όμως. έρχεται τώρα η ώρα, το είπαμε και πριν, να μετρήσουμε. Να μετρήσουμε και να επιλέξετε. Διότι εδώ είμαστε οικογένεια, το ξέρω, αλλά υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι έξω από την αίθουσα που δεν είναι στρατευμένοι, που δεν έχουν σταθερή αντίληψη για ένα κόμμα, άνθρωποι οι οποίοι κάθε φορά σκέφτονται και αποφασίζουν. Σεβαστό, απολύτως σεβαστό.
Σε αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν εμείς λέμε ένα πολύ βασικό πράγμα. Ότι οι καιροί είναι καιροί τρικυμίας. Μετά ιδίως τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ο κόσμος μας δεν είναι όπως τον ξέραμε, δεν είναι ίδιος. Υπάρχουν επιλογές.
Εμείς έντιμα καταθέτουμε τη δική μας πρόταση. Τους λέμε ότι στη φουρτούνα ένα καράβι δεν μπορεί να έχει πολλούς καπετάνιους. Και δεν μπορεί στην ώρα της φουρτούνας να συζητάς και να λες πού πάει το καράβι και ποιος θα κρατάει το τιμόνι.
Στη δική μας αντίληψη υπάρχει καλός καπετάνιος, το έχει αποδείξει. Υπάρχει καλό πλήρωμα και καλή πορεία για το καράβι. Το όνομα του καπετάνιου που εμείς προτείνουμε είναι Κυριάκος Μητσοτάκης. Το όνομα για το πλήρωμα είμαστε εμείς, η Νέα Δημοκρατία και η πορεία που προτείνουμε είναι η Ευρώπη, οι σύμμαχοί μας, η δημοκρατία, οι σταθερές μας αξίες.
Λοιπόν, σας παρακαλώ πάρα πολύ από την καρδιά μου να κάνουμε αυτή την προσπάθεια να πείσουμε τους συμπολίτες μας όλοι μαζί, με την πεποίθηση ότι αξίζει τον κόπο. Και να εξασφαλίσουμε έτσι για τα παιδιά μας, για τα εγγόνια μας, για τις επόμενες γενιές, για τους επόμενους Έλληνες, ένα καλύτερο μέλλον.
Καλή χρονιά, να είστε καλά. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.