1. Ειδικότερα, σύμφωνα με νεώτερες έρευνες και μελέτες, η νόσος θα εκδηλωθεί μέσα από μια σειρά συμπτωμάτων μη κινητικών (διαταραχές του ύπνου και του αυτονόμου νευρικού συστήματος, άγχος και δυσκολία στην ομιλία, ευερεθιστότητα, κατάθλιψη και σε προχωρημένο στάδιο άνοια κ.α.) καθώς δευτερευόντως κινητικών (τρόμος/τρέμουλο, δυσκαμψία, βραδυκινησία κ.α.).
Κινητικά προβλήματα της νόσου, όπως η δυσκολία βάδισης ή η αστάθεια, πολλαπλασιάζουν τον κίνδυνο πτώσης και κατ' επέκταση τραυματισμών και καταγμάτων -νόσος Πάρκινσον και οστεοπόρωση συνήθως συμβαδίζουν-, ενώ ορισμένοι ασθενείς θα χάσουν πλήρως την κινητικότητά τους, διατρέχοντας μεγαλύτερο κίνδυνο θρόμβωσης και λοιμόξεων.
Μολονότι η φαρμακευτική αγωγή αποτελεί εγγυημένη μέθοδο αντιμετώπισης -έως έναν βαθμό- των παραπάνω συμπτωμάτων, οι επιστήμονες εξετάζουν διάφορες μορφές άσκησης που μπορούν να πετύχουν θετικά αποτελέσματα για τους ασθενείς.
2. Κατά κανόνα, η νόσος αρχίζει μεταξύ 40 και 70 ετών, με μέση ηλικία έναρξης την έβδομη δεκαετία της ζωής. Υπολογίζεται ότι επηρεάζει πάνω από δέκα εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως.
Είναι γνωστό ότι οι κύριες κλινικές εκδηλώσεις της νόσου αφορούν στον τρόμο ηρεμίας, τη δυσκαμψία, τη βραδυκινησία και τη δυσλειτουργία των αντανακλαστικών στάσης. Υπάρχουν ωστόσο ορισμένα πρώιμα συμπτώματα που προειδοποιούν για την έλευση της νόσου και αυτά σύμφωνα με Λιθουανούς ερευνητές αφορούν σε διαταραχές του λόγου.
Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι οι αλλαγές στην ομιλία παρουσιάζονται πριν την εμφάνιση άλλων κινητικών προβλημάτων. Οι ερευνητές του Τεχνολογικό Πανεπιστημίου ο του Kaunas, θέλησαν να εστιάσουν, με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης, σε αυτές τις αλλαγές ως ένα πιθανό πρώιμο σημάδι της έναρξης της νόσου. Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους δημοσιεύθηκαν στο Applied Sciences.
Οι ερευνητές κατέγραψαν και ανέλυσαν τις ομιλίες ανθρώπων με και χωρίς νόσο Πάρκινσον. Με τη βοήθεια ειδικού αλγόριθμου είδαν ότι οι άνθρωποι σε αρχικά στάδια της νόσου Πάρκινσον έτειναν να μιλούν πιο σιγά και με ένα μονότονο, αργό και κατακερματισμένο τρόπο. Αρχικά οι αλλαγές αυτές είναι αδιόρατες και δεν εντοπίζονται εύκολα. Καθώς η νόσος εξελίσσεται ο λόγος του ασθενούς επηρεάζεται περισσότερο, το τραύλισμα γίνεται πιο έντονο, η ομιλία μπερδεμένη και χάνονται οι παύσεις ανάμεσα στις λέξεις.
Σε πρώτη φάση οι ερευνητές έχουν διαμορφώσει έναν αλγόριθμο που που μπορεί να διακρίνει τους υγιείς από όσους μιλούν με συμπτώματα νόσου Πάρκινσον. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας ο αλγόριθμος που εντοπίζει τον λόγο θα μπορούσε να γίνει πιο λεπτομερής και ευαίσθητος. Σε κάθε περίπτωση οι ερευνητές δεν στοχεύουν στη δημιουργία ενός εργαλείου που θα αντικαταστήσει την κλινική εξέταση. «Η μέθοδός μας έχει σχεδιαστεί για να διευκολύνει την έγκαιρη διάγνωση της νόσου και να παρακολουθεί την αποτελεσματικότητα της θεραπείας», δήλωσε ο Rytis Maskeliūnas, ερευνητής από το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Kaunas, σε ανακοίνωση του Πανεπιστημίου.
Σύμφωνα με τους ερευνητές ο αλγόριθμος δεν απαιτεί περίπλοκο hardware προκειμένου να αποτελέσει μελλοντικά μέρος μιας εφαρμογής κινητού.
Πρώτα όμως πρέπει να γίνουν περισσότερες μελέτες με περισσότερους ασθενείς. Με περισσότερα δεδομένα ο αλγόριθμος θα συνεχίσει να «μαθαίνει» διαφορετικά μοτίβα ομιλίας και να αναγνωρίζει σημάδια της νόσου Πάρκινσον πολύ νωρίτερα. Ένα ακόμη ερώτημα που πρέπει να διερευνηθεί είναι κατά πόσο ο αλγόριθμος θα είναι αποδοτικός στο πλαίσιο μιας επίσκεψης στο γιατρό ή στο σπίτι του ασθενούς συγκριτικά με το εργαστήριο.