1. Συνεχείς είναι τους τελευταίους μήνες οι κακοτυχίες και η απώλεια από την Κυβέρνηση και τη ΝΔ, θετικών πρωτοβουλιών. Πιστεύουν ήδη ότι μετά τη μεγάλη δοκιμασία των Τεμπών, μετά τόσες άλλες αρνητικές στη σειρά(την ακρίβεια, το Αιγαίο, τις απειλές Ερντογάν, τις υποκλοπές, τη ρήξη με το ΠΑΣΟΚ), έχει κορυφωθεί αλλά δεν έχει εξαντληθεί η κακή πορεία, που πρέπει σύντομα να εξαντληθεί( να μην αναπαράγεται το κακό διαρκώς δηλαδή σαν τον «νόμο του Μέρφυ», όπως πλέον ερμηνεύεται) να αναστραφεί μετά 2-3 μήνες.
2.Εκλογές 2023: Κάλπες ακόμη και μέσα στον Ιούλιο μπορεί να στήσει εάν το κρίνει σκόπιμο η κυβέρνηση.
Το Σύνταγμα δίνει στον Μητσοτάκη το δικαίωμα να διενεργήσει εκλογές ακόμη και την 9η Ιουλίου.
Με δεδομένο το πολιτικό κόστος που έχει υποστεί η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή από την τραγωδία των Τεμπών, κάτι που θα αποτυπωθεί και στις δημοσκοπήσεις που θα δουν το φως της δημοσιότητας το προσεχές διάστημα, το Μέγαρο Μαξίμου επανασχεδιάζει το χρονοδιάγραμμα για το πότε ακριβώς θα στηθούν οι κάλπες.
Εκ των πραγμάτων η 9η Απριλίου έχει τεθεί οριστικά εκτός συζήτησης καθώς οι μνήμες του σιδηροδρομικού δυστυχήματος θα είναι ακόμη πολύ νωπές και μαζί μ' αυτές και η οργή της ελληνικής κοινωνίας για μια σειρά από παραλείψεις και λάθη που οδήγησαν στο μοιραίο γεγονός.
Κυβερνητικοί βουλευτές στις κατ' ιδίαν συζητήσεις παραδέχονται πως «έτσι όπως εξελίσσεται η κατάσταση, καλό θα ήταν να διεξαχθούν οι εκλογές όσο γίνεται πιο μακριά από σήμερα». Αύριο ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει συγκαλέσει Υπουργικό Συμβούλιο το οποίο όμως θα είναι μονοθεματικό και θα αφορά τη βελτίωση της κατάστασης των σιδηροδρόμων. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να γίνει υπό αυτό το κλίμα καμία συζήτηση για τις εκλογές.
Άλλωστε οι όποιες συζητήσεις του κ. Μητσοτάκη για τον χρόνο των εκλογών γίνεται με τους πολύ στενούς του συνεργάτες πίσω από τις κλειστές πόρτες του Μαξίμου και βέβαια ο τελικός λόγος είναι δικός του.
Οι ημερομηνίες που έχει αρχίσει να... «κυκλώνει» πλέον στο ημερολόγιό του για τη διεξαγωγή των επόμενων εθνικών εκλογών είναι η 14η, η 21η ή η 28η Μαΐου. Εάν θέλει όμως να εξαντλήσει την κυβερνητική θητεία μπορεί να τις προκηρύξει ακόμη και τον Ιούλιο. Θυμίζουμε ότι οι τελευταίες εκλογές είχαν διεξαχθεί στις 7 Ιουλίου 2019. Αυτό σημαίνει πως ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να οδηγήσει τη χώρα στις κάλπες έως και την Κυριακή 2 Ιουλίου ή ακόμη και την Κυριακή 9 Ιουλίου 2021 καθώς του δίνει το δικαίωμα για κάτι τέτοιο το Σύνταγμα. Αυτό θα εξαρτηθεί προφανώς από τα αποτέλεσμα των δημοσκοπήσεων που θα πάρει στα χέρια του και από την κατάσταση που θα έχει διαμορφωθεί έως τότε.
3.Όσα πρέπει να ξέρετε για τον «Νόμο του Μέρφι»
Το γνωστό αξίωμα της «απαισιοδοξίας» και τα αναπτύγματά του!
Είσαι στην ουρά περιμένοντας να πληρώσεις τα διόδια. Βιάζεσαι να επιστρέψεις στο σπίτι, όταν παρατηρείς -με μεγάλη έκπληξη- ότι όλες οι άλλες λωρίδες κυκλοφορίας κινούνται πιο γρήγορα από τη δική σου.
Αλλάζεις λοιπόν λωρίδα, για να διαπιστώσεις έντρομος ότι τα αυτοκίνητα στη νέα σου λωρίδα έχουν «κολλήσει».
Συνειδητοποιείς τότε ότι η λωρίδα που μόλις εγκατέλειψες κινείται πολύ πιο γρήγορα, όπως και κάθε άλλη βέβαια γύρω σου...
Καλωσόρισες στον δυστοπικό κόσμο του Νόμου του Μέρφι!
Όχι, δεν πρόκειται για κατάρα, πρόκειται για το γνωστό αξίωμα: ό,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει.
Ο Νόμος του Μέρφι εμπίπτει στην τάση μας να δίνουμε έμφαση στα αρνητικά και να προσπερνάμε τα θετικά.
Χρησιμοποιώντας τους νόμους της πιθανότητας, μοιάζει να κατέχει τη σιγουριά της βεβαιότητας.
Ποιος ήταν όμως ο Μέρφι και πώς προέκυψε ο περίφημος νόμος του;
Ο Edward Aloysius Murphy, Jr. (1918-1990) ήταν ένας αμερικανός μηχανικός της αεροναυπηγικής που δούλευε σε συστήματα ασφαλείας. Πολέμησε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ως μέλος του αμερικανικού Στρατού και έφτασε μέχρι τον βαθμό του λοχαγού.
Το 1947 τον βρίσκει να εργάζεται στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Αμερικανικής Αεροπορίας, σε σχεδιασμούς πυραυλικής τεχνολογίας. Εδώ είναι που θα συλλάβει τον περίφημο νόμο του, ως μέρος της καθημερινής του ρουτίνας δοκιμών και αποτυχίας: «ό,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει», μονολογούσε σε κάθε νέα αστοχία του υλικού...
Ήταν ωστόσο μια μεμονωμένη δοκιμή που πυροδότησε την πρώτη «επίκληση» στον Νόμο: το 1949, στη βάση Edwards Air Force Base της California, ερευνητές μελετούσαν την επίδραση που έχουν τα «G» (βαρύτητα) στο ανθρώπινο σώμα (project MX981), προσπαθώντας να καθορίσουν τον ακριβή αριθμό των «G» που θα μπορούσε να αντέξει ένας πιλότος, ώστε να ενσωματώσουν τη νέα αυτή γνώση στα μελλοντικά σχέδια της αεροναυπηγικής.
Στους επόμενους μήνες αποτυχημένων δοκιμών, ζητήθηκε η συνδρομή του μηχανικού Μέρφι, ο οποίος προσάρμοσε μια σειρά αισθητήρων που θα μπορούσαν να μετρήσουν επακριβώς τη δύναμη G που ασκούταν στον πιλότο. Ένα «ευτυχές ατύχημα» ωστόσο, η λάθος σύνδεση των αισθητήρων από τον βοηθό του Μέρφι(!), κατέληξε στην πρώτη διατύπωση του νόμου του, που είχε τη μορφή μομφής: «αν υπάρχουν δύο τρόποι να κάνεις κάτι και ο ένας εξ αυτών οδηγεί στην απόλυτη καταστροφή, αυτός [ο βοηθός του] θα διαλέξει τον λάθος τρόπο».
Γενικεύοντας τη διαπίστωση, ο Μέρφι είχε στα χέρια του τον περιβόητο νόμο, η καθολικότητα του οποίου άφηνε άφωνους τους ανθρώπους. Λίγο αργότερα, ο Νόμος του Μέρφι μπήκε στις επιθεωρήσεις και τα περιοδικά της αεροναυπηγικής, ακόμα και στο βιβλίο ορειβασίας του Jack Sack ως επιγραφή (1952), πριν περάσει στην pop κουλτούρα και τον καθημερινό λόγο.
Ο Μέρφι δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος με την κοινή ερμηνεία του νόμου του, που επιμένει να βλέπει τη «στριμμένη» πλευρά των άψυχων αντικειμένων. Ο Μέρφι, αντιθέτως, έβλεπε τον νόμο ως στρατηγική επιβίωσης στη ζωή, ως τμήμα ενός αμυντικού μηχανισμού, σύμφωνα με τον οποίο θα πρέπει πάντα να περιμένεις το χειρότερο σενάριο να βγει αληθινό. Όσο για τα πολλαπλά αναπτύγματα του νόμου του και τις μεταφορές του σε άλλους τομείς της καθημερινότητας, ο Μέρφι περιοριζόταν να τα αποκαλεί «γελοία, ασήμαντα και εσφαλμένα».