Μοναδικής αρχαιολογικής αξίας (και εμπορικής βεβαίως) είναι το χρυσό νόμισμα με την επιγραφή Eid Mar που επιστρέφεται στη χώρα μας μαζί με 28 αρχαιότητες ακόμα. Τρία υπάρχουν σε ολόκληρο τον κόσμο, κυρίως επειδή ύστερα από την ήττα του Βρούτου και του Κάσσιου, των δολοφόνων του Ιούλιου Καίσαρα, τα νομίσματα που είχαν «κοπεί» στους Φιλίππους της Μακεδονίας καταστράφηκαν, τα έλιωσαν δηλαδή και χρησιμοποίησαν το μέταλλο.
Το Νομισματικό Μουσείο της Αθήνας έχει ένα ασημένιο νόμισμα από το ίδιο νομισματοκοπείο. Μάς το επέστρεψαν από τις ΗΠΑ και είναι και αυτό σπάνιο. Τώρα, προφανώς θα αποκτήσει και το χρυσό, το οποίο αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού από νομισματολόγους και συλλέκτες σε όλο τον κόσμο.
Οι ειδοί του Μαρτίου (Eidibus Martiis ) ήταν, σύμφωνα με το ρωμαϊκό ημερολόγιο, η 15η Μαρτίου. Ο ίδιος όρος χρησιμοποιούνταν και για την 15η των μηνών Μαΐου, Ιουλίου και Οκτωβρίου, ενώ τους υπόλοιπους μήνες οι ειδοί «έπεφταν» στις 13.
Ο Πλούταρχος μας πληροφορεί πως ένας μάντης είχε προειδοποιήσει τον Ιούλιο Καίσαρα να προσέχει τη συγκεκριμένη ημερομηνία, εκείνος, ωστόσο, αγνόησε τον χρησμό. Την 15η Μαρτίου του 44 π.Χ. μάλιστα συνάντησε τον μάντη στον δρόμο, ενώ πήγαινε στη Σύγκλητο, και τον ειρωνεύτηκε λέγοντάς του ότι «έφθασαν οι ειδοί», υπονοώντας πως δεν του είχε συμβεί κάτι κακό όπως ήθελε η πρόβλεψη. «Ναι, αλλά δεν πέρασαν», του απάντησε ο μάντης.
Λίγο μετά, ο Ιούλιος Καίσαρας δολοφονείται από τον έμπιστό του Βρούτο και τον πολιτικό Κάσσιο. Οι δύο συνεργοί διαφεύγουν για να γλιτώσουν την κατακραυγή. καθώς η κατακραυγή. Από την Ελλάδα, αρχικά στην Αθήνα, αρχίζουν να προετοιμάζονται για να επανακάμψουν. Εν τω μεταξύ ο νομισματοκόπος Λούκιος Πλετόριος Κεστιανός κόβει το συγκεκριμένο νόμισμα για λογαριασμό του Βρούτου σε περιφερόμενο νομισματοκοπείο, που βρίσκεται στη Μακεδονία, και συγκεκριμένα στους Φιλίππους.
Ο Καίσαρας ήταν ο πρώτος ζωντανός άνθρωπος που απεικόνισε τον εαυτό του σε ρωμαϊκό νόμισμα, ένα νόμισμα που κόπηκε για μια επικείμενη εκστρατεία κατά της Παρθίας, Αλλά θεωρήθηκε ακατάλληλο να αναπαρίσταται στα επίσημα νομίσματα το πορτραίτο του αυτοκράτορα και αυτό ασπαζόταν και ο Βρούτος. Πλην, στο τέλος άλλα έκανε, κόβοντας νομίσματα με τη δική του εικόνα, ως περαιτέρω απόδειξη της φιλοδοξίας του για βασιλεία.
Ως το «ιερό δισκοπότηρο της Νομισματικής» έχει χαρακτηριστεί σήμερα, λόγω της σπανιότητάς του το νόμισμα αυτό, κοπής, κατ' εκτίμηση, του 43 ή 42 π.Χ..
Στη μία όψη του είναι χαραγμένη η επιγραφή «Ειδοί Μαρτίου» ανάμεσα σε δύο ξίφη, τα οποία αντιπροσωπεύουν τα όπλα του Βρούτου και του Κάσσιου. Στο κέντρο απεικονίζεται ο σκούφος της δημοκρατίας, τον οποίο έπαιρναν συνήθως οι απελεύθεροι δούλοι.
Στην άλλη όψη έχει αποτυπωθεί η κεφαλή του Βρούτου η οποία περιβάλλεται από την επιγραφή BRUT(US) IMP(ERATOR) L(UCIUS) PLAET(ORIUS) CEST(IANUS). Από το 44 π.Χ. που κόπηκαν τα πρώτα νομίσματα ώς το 42 π.Χ. που ο Βρούτος έθεσε τέρμα στη ζωή του, μετά την ήττα του στους Φιλίππους, εκτιμάται ότι κυκλοφόρησαν πολλά νομίσματα, από τα οποία όμως δεν έφτασαν παρά ελάχιστα ως τις μέρες μας. Κάποια ήταν χρυσά, ενώ τα περισσότερα εκτιμάται πως ήταν ασημένια. Στους Φιλίππους όπως γνωρίζουμε δόθηκε η τελική μάχη το 42 π.Χ. με την ήττα Βρούτου και Κάσσιου από τον Οκταβιανό και τον Μάρκο Αντώνιο. Από εκεί μάς έμεινε και η φράση «Οψόμεθα ες Φιλίππους».
Μετά την ήττα του Κάσιου και στη συνέχεια του Βρούτου, τα νομίσματα EID MAR που τιμούσαν τη δολοφονία του Καίσαρα ανακλήθηκαν από τον νικητή Οκταβιανό και τον Αντώνιο και έλιωσαν, για να χρησιμοποιηθεί το μέταλλό τους.
Η πρώτη απόπειρα πώλησής του φαίνεται πως έγινε τον Ιανουάριο του 2015, στο ξενοδοχείο Waldorf-Astoria της Νέας Υόρκης κατά τη διάρκεια διεθνούς νομισματικής έκθεσης. Ο Ρίτσαρντ Μπιλ, επικεφαλής βρετανικού οίκου δημοπρασιών, φέρεται να έδειξε σε υποψήφιο αγοραστή και μετέπειτα πληροφοριοδότη των αμερικανικών αρχών μια φωτογραφία σπάνιου ρωμαϊκού νομίσματος που είχε αποθηκεύσει στο κινητό του τηλέφωνο λέγοντας ασαφώς ότι «προέρχεται από μια παλιά ελβετική συλλογή». Κατά τον Αμερικανό πράκτορα που ερεύνησε την υπόθεση, αυτή η αναφορά στην Ελβετία δεν ήταν τυχαία. Θεωρείται ως «κωδικός» που συνήθως χρησιμοποιείται σε ύποπτες συναλλαγές αρχαιοτήτων.